در آن اوج مبارزات [آيت الله مطهري] به من فرمود: «به خدا! اگر رهبر ما پيروز بشود، من هيچ پستي نمي خواهم، هيچ مقامي نمي خواهم. براي من همين زندگي که الان دارم، کتابخانه ام، براي من بهترين لذت است. من همين را مي خواهم که بنشينم و کتاب بنويسم، بنشينم و تحقيق کنم، بنشينم از اسلام عزيز دفاع کنم . اين، هدف من است. بنابراين، کوشش و اين تلاش ارزش شخصي براي من نيست» و ديديم راست مي گفت و پس از پيروزي با اين که در سطح بسيار بالايي قرار داشت ( ما اگر مطلبي را مي خواستيم خدمت حضرت امام بگوييم، همه دوستان ما فکر مي کردند تنها فردي که امکان دارد با حضرت امام صريح صبحت کند و حضرت امام به او علاقه دارد و او را مي پذيرد، فورا مي گفتيم برويم خانه آقاي مطهري و به آقاي مطهري بگوئيم او خدمت حضرت امام عرض کند؛ چون مي دانستيم حضرت امام به او علاقه دارد) مي گفت من که مشغول تحقيق و تأليفم، براي من منصب و مقام مهم نيست، جز همين که مشغول تحقيق و مشغول نوشتن کتاب و مقالات باشم.
منبع: ماهنامه ي خلق شماره ي دوم