علامه حلّي چه كسي بوده است و در چه زماني مي زيسته است؟ و چه تأليفاتي دارد؟ آيا ايشان با امام زمان(ع) ارتباط داشته است؟

علامه حلي يكي از دانشمندان بزرگ و فقهاي نامدار شيعه در قرن هفتم وهشتم هجري بود و روزگار او مقارن با حمله مغول به كشورهاي اسلامي بود.دوره‎اي كه علامه در جهان تشيع مرجعيت داشت؛ مغولان در ايران حكومت ايلخاني داشتند چنانكه سلطان ايلخاني اولجايتو (خدا بنده) او را به ايران دعوت كرد و او از اين فرصت بهترين استفاده را براي ترويج تشيع نمود.[1] در باره ارتباط علامه حلي با امام زمان (ع) نيز مطالبي در منابع نقل شده كه با اشاره مختصر بيان مي شود.
1. علامه شوشتري نقل مي‎كند كه يكي از علماي اهل سنت كتابي در رد مذهب شيعه نوشته بود و آنرا فقط خودش براي شاگردانش و ساير مردمان مي‎خواند و كتاب را در اختيار كسي نمي‎گذاشت و اين هم به خاطر ترس از رديّه (جواب)  نوشتن بر آن كتاب بود و علامه هميشه سعي مي‎كرد كه آن كتاب را به دست آورده و از آن استنساخ (نسخه برداري) كند و با دقت در رد آن جواب بنويسد. پس از اصرار به درخواست به هر صورت صاحب كتاب، رضايت داد كه كتاب را علامه يك شب بيشتر نگه ندارد و علامه همين مدت را هم غنيمت دانسته كتاب را گرفت و شروع به استنساخ كتاب نمود ولي خستگي بر علامه چيره شد و علامه به خواب رفت و وقتي كه بيدار شد از اينكه نتوانسته بود كتاب را استنساخ كند، ناراحت بود ولي چون كتاب را باز كرد ديد كه تمام كتاب نوشته شده است و در پايان چنين نوشته شده است:  كتبه (م ح  م د) بن الحسن العسگري صاحب الزمان ـ عليه السّلام[2] ـ
2. حكايت ديگر حاكي از اين است كه علامه شب هاي جمعه به زيارت حضرت سيدالشهدا(ع) مي‎رفت و در يك شب جمعه در بين راه با عربي برخورد مي‎كند و پس از طي مسافتي باب صحبت باز مي‎شود و وقتي كه علامه متوجه مي‎شود كه عرب مردي فاضل و صاحب علم است مشكلات علمي كه داشته مطرح مي‎كند و وقتي كه مرد عرب فتوايي در رابطه با يكي از مشكلات علامه صادر مي‎كند، علامه در ابتداي امر قبول نمي‎كند و مي‎گويد كه براي اين فتوي حديثي نداريم. مرد عرب گفت: حديثي در اين باب از شيخ طوسي در تهذيب ذكر شده و شما از كتاب تهذيب از اول فلان مقدار صفحه بشماريد و در فلان صفحه و در فلان سطر اين حديث مذكور است ؛ علامه در حيرت وفکر فرو مي رود كه اين شخص كيست؟ سپس از او پرسيد آيا در عصر غيبت مي‎توان حضرت صاحب الامر(ع) را ملاقات كرد يا نه؟ مرد دست در دست علامه مي‎گذارد و مي‎فرمايد چگونه صاحب الزمان را نمي توان ديد در حالي كه دست او در ميان دست تو است.[3] حكايت اول به طريق ديگري نيز نقل شده كه از نقل آن خودداري مي كنيم.[4]قطعاً توفيقاتي كه علامه حلي در خدمت به شيعه داشته مورد عنايت معصومين(ع) و امام زمان (ع) بوده است و تمام مراجع و علماي مخلص مورد توجه امام زمان(ع) هستند.
در باره آثار علامه حلي: علامه به خاطر جامعيت علمي در علوم مختلف آثاري را از خود به يادگار گذاشت كه به چند مورد اشاره مي كنيم:
در فقه: تذكرة الفقها و مختلف الشيعه و قواعدالاحكام .
در اصول: تهذيب الوصول الي علم الاصول.
در كلام: كشف المراد.
در حديث: جامع الاخبار.
در رجال: ايضاح الاشتباه.
در تفسير:‌نهج الايمان في تفسيرالقرآن.
در فلسفه: القواعد و المقاصد و الدر المكنون.
و آثار ديگري كه شما مي‎توانيد با مراجعه به فصل ششم كتاب «علامه حلي رايت ولايت» نوشته محمد حسن اماني مراجعه كنيد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1- ميرمهر،پورسيد آقايي
2- ره جويان معرفت، سيد جواد رضوي.
3- بركات حضرت ولي عصر(ع)، سيد جواد معلم.

پي نوشت ها:
[1] . ر.ك. خوانساري، روضات الجنات، اول قم، اسماعيليان بي تا، ص 279 و سيد محسن امين،   اعيان الشيعه، بيروت، ج 5، ص 399.
[2] .قاضي نور الله شوشتري،  مجالس المومنين ، تهران، انتشارات اسلاميه، اول، 1365، ج 1، ص 573.
[3] . همان، ص 347.
[4] . ميرزاحسين طبرسي نوري، ‌نجم الثاقب، قم، انتشارات مسجد جمكران، اول 1416ق ، ص 452.