قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
آنچه از حضرت صدّیقه کبرا فاطمه زهرا(س) درباره حضرت علی(ع) رسیده فراوان است. تعبیر کوتاهی از آن بانوی بزرگ جهانیان درباره شهود علمی علوی در اینþجا ارائه میþشود و آن اینþکه، گرچه وحی تشریعی ویژه رسول گرامی است و اَحَدی در آن سهیم نیست، لیکن وحی اِنبایی، تسدیدی، تعریفی و … برای انسانþهای کامل معصوم نیز متصوّر است، نزول فرشته امین بر قلب مطهر علوی برای القای برخی از معارف غیبی بدون محذور است.حضرت فاطمه(س) در وصف علیّ بن ابیþطالب(ع) آن ذات مقدس را چنین میþستاید: «… فَإِنَّه قواعد الرسالة و رَواسی النبوة و مَهبط الروح الأمین والبَطین بِأمر الدِین فی الدنیا و الاخرة …»؛ (امالی طوسی /374، ح804)؛ چنانکه حضرت امام محمد باقر(ع) درباره امیر المؤمنین(ع) چنین میþفرماید: «علیّ بن ابیþطالب(ع) به کتاب خدا و سنّت پیامبر او عمل میþکرد و اگر چیزی رخ میþداد که کتاب خدا و سنت رسول اکرم(ص) در آنþباره پیام صریحی نداشت، خداوند با الهام خاص او را مُلْهم میþفرمود و این از معْضِلات است» (بصائر الدرجات /234، ح1). همه تعبیرهای یاد شده صبغه علم حضوری و اطلاع شهودی آن حضرت(ع) را به همراه دارد که لازمِ همه آنها حیات عارفانه و شاهدانه علوی است، نه حکیمانه و متکلمانه وی.
امام صادق(ع) پس از برشمردن شمّهþای از فضایل علوی(ع) و این که شخص معروفِ نزد علی(ع) اهل بهشت و شخص مُنکَرْ در ساحت آن حضرت(ع) اهل دوزخ است، در جواب سائل که آیا این مطلب سَنَد قرآنی دارد فرمود: « علیّ بن ابیþطالب(ع) مصداق مؤمنان آگاه به اَعمال بندگان است» (تفسیر عیاشی 2 / 108، ح121). روشن است مصداق آیه «فسَیَری الله عَملَکم و رَسولُه و المُؤمنون» توبه/105 کسی است که همه رفتارهای بندگان را در دنیا میþبیند و چنین کسی از سِعَه علم شهودی که نشأت گرفته از تعلیم الهی است برخوردار خواهد بود و شاهدِ اعمال خلق بودن آن حضرت از همین قبیل است.
اگر امام صادق(ع) «ولایت عَلَوی» را بالاتر از «ولادت علوی» دانست و در اینþباره چنین فرمود: «ولایتی لعلّی بن أبی طالب(ع) أحبّ إلیّ مِن ولادتی منه لِأَن ولایتی لَه فرضٌ ووِلادتی منه فضلٌ»؛(فضائل، ابن شاذان/106) به لحاظ همان معارف شهودی اوست که در حدیث دیگر از آن حضرت درباره امیر المؤمنین رسیده است که علیّ بن ابیþطالب(ع) فرمود: «… عُلِّمتُ البلایا و القضایا و فصل الخطاب»؛(امالی طوسی /206، ح352)؛ چنانکه حضرت ابوابراهیم، امام موسی بن جعفر(ع)، ولایتمداری خود را نسبت به امام علیّ بن ابیþطالب(ع) بازگو میþکند و آن را متمّم و مکمّل بلکه سبب سودمندی اعمال صالح و زاکی میþداند و در اینþباره نیایش ویژهþای دارد که برخی از آن دعای مخصوص این است: «إلهی … قلتَ و قولک الحق … یوم نَدعوا اکُلَ أُناسٍ بِإمامهم … ذلک یوم النشور، إِذا نُفخِ فی الصور، و بُعثر ما فی القُبور، اللّهم إِنّی أَقرّ وأَشهد وأَعترِف ولا أجْحد وأَسرّ وأَظهر وأَعلن وأبطن بِأنّک أَنت الله لا إله إلّا أنت، وَحدک لاشریک لک و أنّ محمّداً عبدک و رسولک وأنّ علیاً أمیر المؤمنین و سیّد الوصیّین … و إمام المتقین … إمامی و مَحَجّتی و مَنْ لا أثق بالأعمال و إنْ زَکَتْ و لا أراها مُنجیةً لی و إن صَلُحت إلّا بولایته و الائتمام به و الأقرار بفضائله و القبول من حَمَلَتِها و التّسلیم لرواتها»؛(مهج الدعوات/282)
آنچه از امام هادی حضرت علیّ بن محمّد(ع) در وصف علیّ بن ابیþطالب(ع) یاد شد آن که حضرت «قبلة العارفین»(مصباح الزائر/477) است گرچه ظهوری در علم شهودی و معرفت حضوری وی ندارد، لیکن خالی از اعتبار آن هم نیست.
غرض آنþکه، تعبیر رایج اهلþبیت عصمت و طهارت(ع) از امیر المؤمنین به عنوان «عَیْبة» و صندوق علم خدا و علم رسول خدا، شاهد علم شهودی آن حضرت نسبت به معارف الهی است. در نتیجه ایمان آن حضرت به اصول و فروع دین از سنخ ایمان به شهادت بود، نه ایمان به غیب و حیات آن ذات مقدس عارفانه و شاهدانه بود، نه حکیمانه و غایبانه.
آیة الله جوادی آملی،حیات عارفانة امام علی(ع)
به نقل از سایت تبیان
امام صادق(ع) پس از برشمردن شمّهþای از فضایل علوی(ع) و این که شخص معروفِ نزد علی(ع) اهل بهشت و شخص مُنکَرْ در ساحت آن حضرت(ع) اهل دوزخ است، در جواب سائل که آیا این مطلب سَنَد قرآنی دارد فرمود: « علیّ بن ابیþطالب(ع) مصداق مؤمنان آگاه به اَعمال بندگان است» (تفسیر عیاشی 2 / 108، ح121). روشن است مصداق آیه «فسَیَری الله عَملَکم و رَسولُه و المُؤمنون» توبه/105 کسی است که همه رفتارهای بندگان را در دنیا میþبیند و چنین کسی از سِعَه علم شهودی که نشأت گرفته از تعلیم الهی است برخوردار خواهد بود و شاهدِ اعمال خلق بودن آن حضرت از همین قبیل است.
اگر امام صادق(ع) «ولایت عَلَوی» را بالاتر از «ولادت علوی» دانست و در اینþباره چنین فرمود: «ولایتی لعلّی بن أبی طالب(ع) أحبّ إلیّ مِن ولادتی منه لِأَن ولایتی لَه فرضٌ ووِلادتی منه فضلٌ»؛(فضائل، ابن شاذان/106) به لحاظ همان معارف شهودی اوست که در حدیث دیگر از آن حضرت درباره امیر المؤمنین رسیده است که علیّ بن ابیþطالب(ع) فرمود: «… عُلِّمتُ البلایا و القضایا و فصل الخطاب»؛(امالی طوسی /206، ح352)؛ چنانکه حضرت ابوابراهیم، امام موسی بن جعفر(ع)، ولایتمداری خود را نسبت به امام علیّ بن ابیþطالب(ع) بازگو میþکند و آن را متمّم و مکمّل بلکه سبب سودمندی اعمال صالح و زاکی میþداند و در اینþباره نیایش ویژهþای دارد که برخی از آن دعای مخصوص این است: «إلهی … قلتَ و قولک الحق … یوم نَدعوا اکُلَ أُناسٍ بِإمامهم … ذلک یوم النشور، إِذا نُفخِ فی الصور، و بُعثر ما فی القُبور، اللّهم إِنّی أَقرّ وأَشهد وأَعترِف ولا أجْحد وأَسرّ وأَظهر وأَعلن وأبطن بِأنّک أَنت الله لا إله إلّا أنت، وَحدک لاشریک لک و أنّ محمّداً عبدک و رسولک وأنّ علیاً أمیر المؤمنین و سیّد الوصیّین … و إمام المتقین … إمامی و مَحَجّتی و مَنْ لا أثق بالأعمال و إنْ زَکَتْ و لا أراها مُنجیةً لی و إن صَلُحت إلّا بولایته و الائتمام به و الأقرار بفضائله و القبول من حَمَلَتِها و التّسلیم لرواتها»؛(مهج الدعوات/282)
آنچه از امام هادی حضرت علیّ بن محمّد(ع) در وصف علیّ بن ابیþطالب(ع) یاد شد آن که حضرت «قبلة العارفین»(مصباح الزائر/477) است گرچه ظهوری در علم شهودی و معرفت حضوری وی ندارد، لیکن خالی از اعتبار آن هم نیست.
غرض آنþکه، تعبیر رایج اهلþبیت عصمت و طهارت(ع) از امیر المؤمنین به عنوان «عَیْبة» و صندوق علم خدا و علم رسول خدا، شاهد علم شهودی آن حضرت نسبت به معارف الهی است. در نتیجه ایمان آن حضرت به اصول و فروع دین از سنخ ایمان به شهادت بود، نه ایمان به غیب و حیات آن ذات مقدس عارفانه و شاهدانه بود، نه حکیمانه و غایبانه.
آیة الله جوادی آملی،حیات عارفانة امام علی(ع)
به نقل از سایت تبیان