جلوگیری از نوشتن حدیث پیامبر، تا سال 143 هجری قمری، سبب شد که گروهی از علمای یهودی و مسیحی، مانند «کعب الأحبار» و «وهب بن منبه» و «تمیم داری» که به ظاهر اسلام آورده بودند؛ به داستان سرائی و حدیث گوئی بپردازند، و اخبار مربوط به جسم بودن و جهت داشتن خدا را در میان مسلمانان پخش کرده و تنزیه بلیغ قرآنی را در نظر مردم، خدشه دار سازند. از آن به بعد، مسأله «صفات خبری» تا چند قرن، از بحثهای داغ میان محدثان و متکلمان بود و در عصر ابن تیمیه، چنین مسائلی، افکار را به خود مشغول ساخته بود.(استاد محقق جعفر سبحانی،فرهنگ عقائد و مذاهب اسلامی ج۳)