نخست باید دانست گاهی غفلت و فراموشی به طور ناخواسته از انسان سر می زند به گونه ای که پس از هوشیاری و آگاهی نسبت به فرصت از دست رفته و خطایی انجام پذیرفته احساس پشیمانی به او دست می دهد. چنین فراموشی و غفلتی مورد مؤاخذه نخواهد بود.اما گاهی عامل غفلت و فراموشی، سستی و بی تفاوتی است. و شخص به سوء اختیار خود، خطای غیر اختیاری انجام داده است. در این صورت از آنجا که مقدمات آن اختیار بوده، سزاوار مجازات خواهد بود.