غنایی که از نظر فقهی موضوع حکم حرمت قرار گرفته، چیست؟

آیات عظام امام، بهجت، خامنه اى، صافى، فاضل و نورى:

غنا، آوازى است که در گلو غلتانده (چهچهه) و باعث طرب شود و مناسب با مجالس لهو و خوش گذرانى و فساد انجام گیرد. آواز با این مشخصه، خواندن و استماعش حرام است؛ خواه در کلام حق باشد یا کلام باطل. امام، تحریرالوسیله، ج 1، (مکاسب محرمه)، س 13؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 978؛ خامنه اى، اجوبةالاستفتاءات، س 1132؛ صافى، هدایة العباد، ج 1 م 1697؛ نورى، توضیح المسائل، (مسائل مستحدثه)؛ بهجت، وسیلةالنجاة، ج 1، م 1449.

آیةاللَّه تبریزى:

غنا، آوازى است که مناسب با مجالس لهو و خوش گذرانى و فساد انجام گیرد و محتواى آن کلام باطل باشد. آواز با این مشخصه، خواندن و استماعش حرام است و اگر محتواى آن کلام صحیح و حق باشد، بنابر احتیاط واجب جایز نیست. تبریزى، صراط النجاة، ج 5، س 1151 و 1162.

آیات عظام مکارم و وحید:

غنا، آوازى است که مناسب با مجالس لهو و خوش گذرانى و فساد انجام گیرد. آواز با این مشخصه، خواندن و استماعش حرام است؛ خواه در کلام حق باشد یا باطل. مکارم، استفتاءات، ج 2، س 701؛ وحید، منهاج الصالحین، ج 3، م 17.

آیةاللَّه سیستانى:

غنا، آوازى است که مناسب با مجالس لهو و خوش گذرانى انجام گیرد و اگر محتواى آن کلام باطل و یا قرآن، ذکر و دعا باشد، آواز با این مشخصه، خواندن و استماعش حرام است و اگر محتواى آن کلام حق و صحیح باشد (به جز قرآن ذکر و دعا)، بنابر احتیاط واجب جایز نیست. سیستانى، منهاج الصالحین، ج 2، م 20.