فرار از قضا و قدر الهی در بیان امام علی(ع)

در روایت آمده است که علی (علیه السلام) در پای دیواری نشسته بود؛ متوجه شد که دیوار شکسته است و ممکن است فرو ریزد؛ فوراً برخاست و از آنجا دور شد. مردی اعتراض کرد که: از قضاء الهی می گریزی؟ یعنی اگر بنا باشد تو بمیری خواه ازکنار دیوار خراب فرار کنی یا فرار نکنی خواهی مرد و اگر بنا نباشد صدمه ای به تو متوجه گردد، باز هم در هر صورت محفوظ خواهی بود؛ بنابراین فرار از زیر دیوار شکسته چه معنی دارد؟ حضرت در پاسخ وی فرمود: «اَفِرُّ مِنْ قَضاءِ اللهِ اِلی قَدَرِهِ»؛ (توحید صدوق/ 337)
[از قضاء الهی بسوی قدر الهی فرار می کنم.]معنای این جمله این است که هر حادثه که در جهان پیش می آید مورد قضا و تقدیر الهی است. اگر آدمی خود را در معرض خطر قرار دهد و آسیب ببیند، قضاء خدا و قانون خدا است و اگر از خطر بگریزد و نجات پیدا کند آنهم قانون خدا و تقدیر خدا است.
مجموعه آثار شهید مطهری ج1 – عدل الهی، شهید مطهری