فرقه بهائيت چه هدف و برنامه اي دارد و چه طور قابل شناسائي هستند؟

فرقه بهائيت بنابر ادعاي پيروان آن اهداف زيادي دارد که ظواهر آن ها بسيار جالب و جذاب مي باشد ولي در پشت اين کلمات زيبا سياست هاي فريبکارانه اي نهفته به طوري که ريشه آن را سياست قدرت هاي استعماري تشکيل مي دهد و به همين علت شخص حسين علي بهاء دستور قتل شاه ايران (ناصر الدين شاه) را مي دهد و افراد زيادي را به کشتن داده و خود در سفارت روس پناهنده شده و سپس توسط سفارت روس وبا حفاظت سربازان آن به بغداد مي رود و در آن جا نيز با حمايت روس به برادر خود نيز رحم نکرده و اطرافيان او را به خاک و خون مي کشد پس از او فرزندش عبدالبهاء (عباس افندي) که جانشين پدر شد به خاطر ضعيف شدن و شکست روس تزاري در جنگ جهاني اول و پايان يافتن حمايت هاي آنان از بهائيت و براي جلب نظر انگليس ها و پيروزي آنان در مقابل عثماني ها چه فداکاري هايي که نکرد و در آخر توانست از دست حاکم حيفا و از طرف ملکه لقب (سِر) را بگيرد و به خاطر جاسوسي هائي که کردند خون مردم زيادي را ريختند اين در حالي است که جهاني شدن و عدالت اقتصادي و حقوقي را براي فريب مردم شعار خود قرار داده اند. حال با اين بيان به توضيح يکي از اهداف آنها مي پردازيم.
جهاني شدن[1]جهاني شدن يکي از اهداف بزرگ بهائيان مي باشد آنان معتقدند بهائيت در آينده و با اعمال برنامه هائي، جهاني خواهد شد به همين خاطر بهائيان عهد و ميثاق حسين علي بهاء که از طريق آن نظم جهاني آتيه و تمدن عمومي به ظهور خواهد رسيد را يکي از بارز ترين مشخصات ديانت خويش به شمار مي آورند.[2] آنان معتقدند که هسته مرکزي و طرح چنين نظام جهاني هم اکنون در قوانين و نظام اداري بهائي که حسين علي بهاء اصول و مباني آن را بيان فرموده و عبدالبهاء و شوقي افندي آن را به مرحله اجرا در آورده و توسعه بخشيده و بيت العدل اعظم را تشکيل داده اند موجود است.[3] و بارزترين اهداف اين تشکيلات را مي توان توسعه دين بهائي ـ زبان عمومي و نظم جهاني نام برد.
1ـ دين عمومي: بنابر اعتقاد بهائيان، اسلام آخرين دين خداوند نمي باشد، بلکه دين و کتابي که حسين علي بهاء آورده دين اسلام و قرآن را نسخ کرده است.[4] بنابر اين نظريه بهائيت آخرين دين مي باشد و بايد اين دين عمومي شود و بر همين اساس احکامي را بيان مي کنند که موجب اتحاد همگاني شود به عنوان مثال: 1ـ تساوي حقوق زن و مرد به اين صورت که تنها علت عقب ماندگي زنان را عدم تعليم و تربيت کافي و دور بودن از موقعيت هاي اجتماعي مي دانند در حالي که بسياري از سنت هاي مذهبي و نظريات فلسفي معتقد به تفوق مردان بر زنان در بعضي از وجوه مي باشند.[5] اينان در واقع منکر تفاوت ها مي باشند.
2ـ عدم دخالت در امور سياسي: به اين صورت که افراد بهائي نبايد در هر گونه امر سياسي دخالت کنند در حالي که اين اصل با ايده جهاني شدن خود بهائيان در تعارض است.[6]3ـ زبان عمومي: تعدد زبان يکي از خصوصيات دنياي متمدن کنوني است و در عين حال از موانع بزرگ اتحاد نيز محسوب مي گردد و از طرفي هم هر کس به ادبيات و زبان مادري خود علاقه فراوان دارد، از اين رو حسين علي بهاء ضمن دستور العمل کلي براي اتحاد، زبان بين المللي علاوه بر زبان مادري را توصيه کرده که يک لسان واحد به عنوان زبان دوم در کليه مدارس جهان تدريس شود.[7] البته اين نکته قابل توجه است که اين ادعاي بهائيان با عملکرد و تاريخ حيات آنها سازگاري ندارد زيرا خود آنان از همان آغازين روزها عامل فتنه و اختلاف بين ملت ها بوده و فرقه هاي متعددي را به وجود آورده اند.
در پاسخ به قسمت دوم سئوال بايد گفت: براي شناسائي بهائيان بايد در مورد دين و اعتقادات آنان اطلاعاتي داشته باشيم تا بتوانيم با شناخت عقايد و احکام روزمره، آنان را بشناسيم به همين خاطر چند مورد از عقايد و احکام مربوط به بهائيت را ذيلاً توضيح مي دهيم.
1ـ عقيده آنان نسبت به حسينعلي بهاء
حسينعلي بها درباره خود ادعاي متفاوتي دارد که بهائيان نيز بر آن معتقدند بدين بيان که حسينعلي بهاء در اول کار، خود را من يظهره الله خواند و پس از آن مدعي پيامبري شد و پس از مدتي نيز ادعاي الوهيت کرد.[8]2ـ نسخ اسلام و قرآن
بهائيان معتقدند که با آمدن حسينعلي بهاء و آوردن کتاب هايي مانند اقدس، اسلام و قرآن نسخ شده اند.
3ـ مراسم حج
بنا به گفته حسينعلي بها، بر هر بهائي واجب است که به سوي زيارت خانه سيد باب در شيراز يا خانه خود بهاء در بغداد حرکت کند.[9]4ـ قبله
طبق دستور ميرزا حسينعلي بها، بهائيان موظفند که در مقام پرستش و عبادت تنها توجه آن ها به سوي ميرزا حسينعلي بها (نه خدا) بوده و در مقام ظاهر نيز به سوي مرقد او که در عکا است عبادت کنند.[10]5ـ نماز جماعت
بهائيان نماز جماعت نمي خوانند چرا که بهاء در کتاب اقدس فرموده: «نوشته شده است براي شما اين که نماز خود را به حالت انفرادي بخوانيد و برداشته شده است حکم نماز جماعت».[11]6ـ روزه
ايام روزه در مسلک بهائيت 19 روز مي باشد که در ماه آخر است به اين صورت که هر سال بهائيت متشکل از 19 ماه مي باشد که آخرين ماه شهر العلا نام دارد که متصل به عيد نوروز مي باشد و عيد فطر هم منطبق بر همان عيد نوروز مي باشد پس آنان 19 روز از آذر هر سال را روزه مي باشند.[12]مي توان بهايي را با يکي از اين علائم شناسائي نمود و چون آنان سعي دارند که مورد شناسائي قرار نگيرند تا حدودي چهره شان را مخفي نگه مي دارند ولي باز هم با ابراز برخي از خصائص مربوط به بهائيان قابل شناسايي هستند.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ تاريخ جامع بهائيت، بهرام افراسيابي.
2ـ ماجراي باب و بهاء، مصطفي حسيني طباطبايي.
 
پي نوشت ها:
[1] . هاچر، ويليام، ديانت بهائي آئين فراگير جهاني، مترجم سمندري، پريوش، موسسه معارف بهائي با لسان فارسي.
[2] . همان، ص 188.
[3] . همان، ص 197.
[4] . دکتر ح ـ م ـ ت. محاکمه و بررسي باب و بهاء، تهران، 44، ص 6.
[5] . ديانت بهائي آئين فراگير جهاني، ص 123.
[6] . همان، ص 209.
[7] . همان، ص 130.
[8] . فضائي، يوسف، تحقيق در تاريخ و عقايد شيخي گري، بابي گري، بهائي گري، کسروي گرايي، آشيانه کتاب، تهران 84، چاپ دوم، ص 170.
[9] . محاکمه و بررسي باب و بها، ص 139.
[10] . همان، ص 105.
[11] . همان، ص 104.
[12] . محاکمه و بررسي باب و بها، ص 107.