گروهي از شاگردان امام صادق (ع ) گرد شمع وجود آن حضرت ، حلقه زده بودند، امام ديد يكي از دوستانش بنام عمربن مسلم در ميان آنها نيست ، جوياي حال او شد، عرض كردند: او مدتي است ترك تجارت كرده رو به عبادت آورده (و تنها در محل خلوتي مشغول عبادت شده است ( امام فرمود: واي بر او، اما علم ان تارك الطلب لايستجاب له : آيا نمي داند كسيكه تلاش براي كسب معاش را ترك كند، دعايش به استجاب نمي رسد. سپس فرمود: در عصر پيامبر (صلي اللّه عليه و آله ) وقتي آيه 2 و 3 سوره طلاق نازل شد كه ومن يتق اللّه يجعل له مخرجاً – و يرزقه من حيث لا يحتسب : و هر كس از خدا بترسد و پرهيزكار باشد، خداوند راه نجاتي براي او مي گشايد و او را از جائيكه گمان ندارد روزي مي دهد. گروهي درها را بر وي بستند و رو به عبادت آوردند و گفتند: خداوند عهده دار روزي ما شده است وقتي پيامبر (صلي اللّه عليه و آله ) از جريان آنها آگاه شد، شخصي را نزد آنها فرستاد كه چرا مشغول چنين عبادتي شده ايد، پيامبر (صلي اللّه عليه و آله ) فرمود: كسي كه چنين كند، دعايش ‍ مستجاب نمي شود، بر شما باد به كوشش براي تحصيل معاش زندگي.
منبع:داستان دوستان /س