قدرت ترک گناه۱

در این مقاله با

راهکارهای مبارزه با گناه (به طور کلی) آشنا می شوید. شماره آینده این مقاله،

راهکارهای مبارزه با شهوت بررسی می شود. نظر و رأی فراموش نشود.

 

برای رهایی از گناه و مبارزه با

شیطان راه های زیر توصیه می شود.

1- 

مبارزه مستقیم با گناه از طریق شناخت گناهان و تفکر در آثار و عواقب دنیوی و اخروی

آنها.

2-

مبارزه غیر مستقیم از طریق مبارزه با زمینه های گناه.

 زمینه های گناه عبارتند از:

    

الف . زمینه های گرایشی : باورهای غلط ، بی ایمانی یا ضعف ایمان و گرایش

اعتقادی، زمینه ضعف گرایش عملی و درنتیجه گناه و نافرمانی خواهد شد.

     ب

. زمینه های اخلاقی: رزایل اخلاقی مانند حسد، کبر، خود خواهی، غرور، خود

پسندی و مانند آن در بسیاری از موارد زمینه گناه را فراهم می کند.

     ت

. ضعف اراده و اختیار: اسارت دنیا ، نفس ، شیطان ، عادت، دوست بد، تجمل

گرایی، مد گرایی افراطی  و مانند آن اراده را ضعیف و زمینه گناه را در انسان فراهم

می آورد.

 

دستور العمل

ترک گناه و تحصیل تقوی:

1- ترک

زمینه گناه: این خود زیرمجموعه اى دارد که مهمترین آن عبارت از است:

* کنترل

چشم: دقیقا باید مواظب چشم خود بود که مبادا به نامحرم و کلاً هر آنچه که

شهوت انگیز است، نگاه شود. عن الصادق(ع): «النظر سهم من سهام ابلیس مسموم و کم من

نظرة اورثت حسرة طویله؛ نظر دوختن تیرى مسموم از تیرهاى ابلیس است و چه بسا نگاهى

که حسرت درازمدتى را (در دل) به ارث بگذارد»، (سفینة البحار، شیخ عباسى قمى، ماده

نظر).

تا حد امکان انسان از حضور در

مجالس مختلط یا برخورد با نامحرم پرهیز نماید.

* کنترل

گوش: باید از شنیدنى هایى که ممکن است به حرام منجر شوند و زمینه ساز حرام

هستند پرهیز شود. مانند نوار موسیقى، صداى شهوت انگیز نامحرم و…

* ترک

مصاحبت با دوستان ناباب: دوستانى که باعث مى شوند انسان مزه گناه را مزمزه

کند، در واقع دشمن هستند و باید از آنها پرهیز کرد.

از امام سجاد(ع) نقل شده: «النهى

عن مصاحبة خمسة و محادثتهم و مرافقتهم فى طریق و هم الکذاب والفاسق والبخیل والاحمق

والقاطع لرحمه؛ حضرت از همراهى و سخن گفتن و رفیق بودن با پنج کس را نهى فرموده:

کذاب، گناهکار، بخیل، احمق و کسى که قطع رحم کرده است»، (همان، ماده صحب).

البته اینها از مهمترین زمینه هاى

گناه هستند که باید ترک شوند ولى کلاً هر چیزى که زمینه گناه را فراهم مى کندباید

ترک شود.

2- ترک

فکر گناه: ترک زمینه گناه سهم به سزایى در ترک فکر گناه دارد ازاین رو

هر چه بیشتر و دقیقتر زمینه گناه ترک شود فکر گناه کمتر به سراغ انسان مى آید. این

فکر گناه است که شوق در انسان ایجاد مى نماید و بعد از شوق اراده ى عمل سپس خود

گناه محقق مى شود، مسلما تا اراده و شوق و میل نسبت به کارى نباشد انسان مرتکب آن

کار نمى گردد.

3-

اشتغال به برنامه شبانه روزى: حتما باید شبانه روز خود را با برنامه

ریزى صحیح و متناسب وضع روحى و جسمى خود پر کنید و هیچ ساعت بیکارى نداشته باشید تا

نفس شما را مشغول کند. در اوقات بیکارى وسوسه هاى نفس و شیطان به سراغ انسان مى آید

و او را به فکر گناه و سپس به خود گناه مى کشاند قال امیرالمؤمنین على(ع): «ان هذه

النفس لامارة بالسوء، فمن اهملها، جمحت به الى المآثم؛ براستى و حقیقت که این نفس

(انسانى) پیوسته و مرتب به بدى امر مى کند در نتیجه هر کس آن را به خود واگذارد (و

به کارى نگمارد) نفس او را به سمت گناهان مى کشاند»، (الغرر والدرر، باب النفس به

نقل از سرالاسراء، استاد على سعادت پرور، ج 1، ص 544، ح 4).

4- روزه

گرفتن: روزه گرفتن قواى حیوانى و شهوانى انسان را تضعیف مى کند اگر قواى

شهوانى ضعیف گشت قهرا فکر گناه هم کم رنگ مى شود. عن ابى جعفر(ع) قال: «اذا شبع

البطن طغى؛ هرگاه شکم پر شود طغیان مى کند، (المحجة البیضاء، ملا محسن فیض کاشانى،

ج 5، ص 150). مفهومش این است اگر شکم بر نشود طغیان نمى کند و بهترین قسم جوع و

گرسنگى همان روزه گرفتن است.

تذکر این نکته بسیار ضرورى است که

اولاً: روزه نباید براى بدن ضررى داشته باشد وگرنه شرعا حرام است. ثانیا: براى

کارهاى روزمره مخل نباشد. ثالثا: اگر نه مضر بود ونه مخل فقط روزهاى دوشنبه و پنج

شنبه باشد نه بیشتر ولى در هر صورت اگر براى روزه گرفتن عذرى است مورد بعدى یعنى

ورزش دو برابر شود.

5-

ورزش: هر روز ورزش لازم است البته آن ورزش هایى باشد که براى بدن ضررى

ندارد مثل نرم دویدن و نرم طناب زدن و انجام حرکت هاى کششى و اگر براى روزه گرفتن

عذرى هست زمان ورزشى دوبرابر شود مثلاً از بیست دقیقه به چهل دقیقه افزایش یابد.

6- فکر

مرگ: این یکى دیگر از چیزهاى بسیار مفید است که فکر گناه را یا از بین

مى برد و یا کم مى کند که این به شدت و ضعف فرو رفتن در فکر مرگ بستگى دارد اگر

انسان با این واقعیت انس بگیرد و مردن را باور دل سازد نقشى سازنده و بالا برنده

دارد. قال امیرالمؤمنین على(ع): «اذکروا هادم اللذات و منغص الشهوات و داعى الشتات؛

یاد کنید (مرگ را) درهم کوبنده لذات را و تیره و تلخ کننده شهوات را و دعوت کننده

جدایى ها را»، (الغرر والدرر، باب الموت، به نقل از سرالاسراء، استاد على سعادت

پرور، ج 2، ص 159).

یاد مرگ دل را از تعلق به شهوات

جدا مى سازد و انسان را از گناه و فکر گناه باز مى دارد آنچه که بسیار مهم است این

است که اولاً این فکر هر روز و مستدام باشد اگر شبانه روزى نیم ساعت باشد کافى است

ثانیا در مکان خلوتى باشد مخصوصا اگر آن مکان خلوت خود محیط قبرستان باشد به هر

گونه که این فکر در مرگ با جان عجین شود و باور دل گردد بسیار مطلوب است مثلاً یکى

از کیفیت هاى فکر در مرگ را یکى از بزرگان چنین مى فرمود: تمام خاطرات تلخ و شیرین

گذشته را در حد امکان مثل یک فیلم از ذهن بگذراند و به خود بباوراند که همه اینها

گذشت و چند روز باقى مانده عمر هم مى گذرد لحظات جان دادن، وقتى که خویشان و

نزدیکان را رها مى سازد و از تمام تلخ و شیرینى ها وداع مى کند و… همه و همه را

به خوبى تأمل کند تا دل بلرزند و چشم بگرید.

سخن آخر این است که این دستورات

وقتى نتیجه مى بخشد که هر چه دقیق تر به آن عمل شود زمان نتیجه آن بستگى به شرایط و

خصوصیات افراد دارد، ازاین رو پى گیر زمان نتیجه نباید بود فقط هم و غمّ صرف عمل به

دستورات شود.

7-

بیشتر گناهان یک جوان ناشی از بر افروختگی نیروی شهوت در او است.  بهترین و

اساسی ترین راهکار کنترل شهوت و ترک گناه ازدواج است. اگر ازدواج به هیچ و جه مقدور

نیست، در این صورت چاره ای جز استفاده از روش های کنترلی و پیشگیری هایی که گفته شد

نیست.

ادامه دارد