قرآن در برخی از آیات می‌فرماید خدا بهترین خالق‌ها است! و در آیات دیگر می‌گوید خدا خالق همه چیز است، با توجه به این آیات «خدا بهترین خالق‌ها است» را چگونه تفسیر می‌‌کنید؟

از این‌که قرآن کریم از زبان خود خداوند اعلام می‌کند که او بهترین آفریننده‌ها است فهمیده مى‏‌شود که خلقت تنها مختص به او نیست. و در حقیقت همین‌گونه؛ زیرا که خلقت به معناى تقدیر و اندازه‌گیری است،[1] و تقدیر یعنى مقایسه چیزى با چیز دیگر، و این اختصاص به خداى تعالى ندارد، علاوه بر این، در کلام خود خداى عز و جل خلقت به غیر خدا هم نسبت داده شده است، آن‌جا که فرمود: «وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ بِإِذْنی‏ فَتَنْفُخُ فیها فَتَکُونُ طَیْراً بِإِذْنی»؛[2] و نیز فرمود: «وَ تَخْلُقُونَ إِفْکاً».[3]
البته خلق و آفرینش خدا با خلق غیر او از جهات گوناگون متفاوت است:
اولاً: خداوند ماده و صورت اشیا را مى‌‏آفریند، در حالى‌که اگر انسان بخواهد چیزى را ایجاد کند تنها مى‌‏تواند با استفاده از مواد موجود این جهان صورت تازه‌‏اى به آن بخشد؛ مثلاً از مصالح ساختمانى خانه‌‏اى بسازد، یا از آهن و فولاد، اتومبیل یا کارخانه‌‏اى اختراع کند.
ثانیاً: از سویى دیگر خلقت و آفرینش خداوند، نامحدود است و او آفریدگار همه چیز است: «اللَّهُ خالِقُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ»؛[4] خدا خالق همه چیز است. در حالى‌که انسان موجودات بسیار محدودى را مى‌‏تواند ابداع کند، و گاه توأم با انواع ضعف‌ها و نقص‌ها است که در جریان عمل باید آنها را تکمیل کند، اما خلق و ابداع پروردگار خالى از هرگونه عیب و نقص است.
ثالثاً: در آن‌جا که انسان توانایى بر خلق و ایجاد یک چیز پیدا مى‌‏کند، آن خلقت نیز به اذن و فرمان خدا است که بدون اذن او در عالم حتى برگى نمی‌روید و سنگی بر سنگی بنا نمی‌شود، چنان‌که در باره حضرت مسیح(ع) فرمود: «و آن‌گاه که به امر من از گِل، چیزى چون پرنده ساختى و در آن دمیدى و به امر من پرنده‏‌اى شد».[5]، [6]
خلاصه این‌که مفهوم خلقت و تحول و پدید آوردن داراى درجات بى‌‏شمار است. خدای متعال خود را به طور اصالت و مستقل خالق معرفى نموده و به طور غیر مستقل آن‌را به سلسله بشر داده است.

---