قیام توابین-واقعه کربلا-انتقام جویی از یزیدیان

علاوه بر قیام مختار یکی از قیام هایی که برای انتقام خون حسین بن علی و شهدای کربلا روی داد, قیام توابین است . اولین کسی که دست به این نهضت زد سلیمان بن صرد بود. سلیمان از اصحاب حضرت محمد(ص ) و حضرت علی بشمار می رفت . مسیب بن نجبه , عبدالله بن سعد بن نفیل , رفاعه بن شداد, عبدالله بن وائل تیمی در خانه سلیمان بن صرد اجتماع کردند. عده ای از شیعیان علی (ع ) هم آمدند. سلیمان در میان آنان سخنرانی کرد و گفت : ما در محضر خدا هیچ عذری نداریم , ما حسین بن علی را یاری نکردیم و چاره ای جز این نیست که قاتلان آن حضرت را بکشید. اگر چنین کردیم , شاید خداوند از ما بگذرد. رفاعه بن شداد به سلیمان بن صرد گفت : خداوند تو را به بهترین گفتار هدایت کرد و تو به بهترین امر دعوت کردی . ما حرف تو را می پذیریم . رفاعه به حاضران گفت : اگر صلاح می دانید رهبری این امر را به عهده سلیمان بن صرد بگذاریم . مسیب بن نجبه گفت : من نیز با شما هم عقیده ام , پس آماده جنگ باشید. در همین اجتماع نطفه ی قیام توابین منعقد شد. پس از آن سلیمان بن صرد به شیعیان مدائن نامه نوشت و آنان را دعوت به قیام کرد. شیعیان مدائن هم پذیرفتند. سلیمان نامه های دیگری هم نوشت و مردم را به خونخواهی حسین بن علی (ع ) دعوت کرد. عده زیادی دعوت سلیمان بن صرد را پذیرفتند. در کوفه شعار »یالثارات الحسین « به آسمان بلند شد. نیروهای انقلابی به رهبری سلیمان بن صرد, حرکت کردند. سلیمان بن صرد از همان آغاز تصمیم داشت به شام حمله کند و با عبیدالله بن زیاد درگیر شود. عبدالله بن سعد بن نفیل به سلیمان گفت : قاتلان امام حسین همه در کوفه اند و فقط عبیدالله در شام است , بهتر است به حساب این قاتلان برسیم ولی سیلمان گفت : اول باید با شامیان بجنگیم . شب جمعه پنجم ربیع الاخر سال شصت و پنج هجری قمری راه افتادند, اول به کربلا رفتند و یک شبانه روز در آنجا ماند. پس از توبه و گریه و ناله قبر امام حسین را به سوی شام ترک کردند. شامیان فهمیدند که شیعیان حسین بن علی (ع ) به خونخواهی قیام کرده و به سوی شام راه افتاده اند, خود را آماده جنگ کردند. نیروهای شامی حرکت کردند و آمدند. نیروهای انقلابی هم رفتند و به شامیان رسیدند. در »عین الورده « نیروهای طرفین با هم درگیر شدند. پیش از جنگ , سلیمان صرد گفت : اگر من کشته شدم , فرمانده شما مسیب بن نجبه است , اگر او کشته شد, فرمانده عبدالله بن سعد بن نفیل است , اگر او کشته شد, فرمانده خالد بن سعد بن نفیل است , اگر او کشته شد, فرمانده عبدالله بن وائل است و اگر او هم کشته شد فرمانده شما رفاعه بن شداد است . شامیان و شیعیان به جنگ پرداختند. سلیمان بن صرد فرمانده قلب لشکر شیعیان بود, عبدالله بن سعد فرمانده میسره و مسیب بن نجبه فرمانده میمنه . جنگ سختی درگرفت و در پایان با شکست نظامی نیروهای سلیمان بن صرد پایان یافت . برای آگاهی کامل از قیام توابین به »بحارالانوار, ج 45, ص 358, چاپ ایران « مراجعه شود. و می توانید به کتاب »قصه کربلا« نوشته آقای نظری منفرد مراجعه کنید.