كنفرانس برلين در آلمان با چه قصد و غرضي راه اندازي شد؟

همانطور كه مي دانيد كنفرانسي در برلين بعنوان «ايران بعد از انتخابات و پويايي اصلاحات» به دعوت بنياد هاينريش بُل آلمان در روزهاي نوزدهم تا بيست و يكم فروردين ماه سال 1379 جهت بررسي وضعيت ايران پس از انتخابات مجلس ششم برگزار شد و در آن 17 تن از افراد موسوم به اصلاح طلبان ايراني شركت كردند كه بيش از نيمي از آنها از داخل ايران دعوت شده بودند.
براي پاسخ به اين سؤال در مقدمه اشاره اي به برخي از عوامل برگزاركننده اين كنفرانس مي گردد، بنياد هاينريش بل وابسته به حزب سبزها، يك حزب تندرو و صهيونيستي محسوب مي شود. اين حزب در دولت ائتلافي آلمان هم سهمي دارد و يوشكا فيشر (وزير خارجه آلمان) نيز عضو آن است. همچنين يكي از عوامل اصلي برگزاركننده كنفرانس برلين، بهمن نيرومند بود، بطوري كه در سخنراني افتتاحيه كنفرانس از فعاليتها و همكاري هاي فراوان او تشكر بعمل آمد. اما بهمن نيرومند كيست؟
او از نيروهاي قديمي كمونيستي است كه در سال 1360 بعلت برنامه ريزي براي ايجاد برخي آشوبها از كشور گريخت و بعد در خارج بهمراه سركرده گروهك منافقين ،شوراي مقاومت ملي منافقين ،را تأسيس كردند؛و جنايت منافقين چه در دوران جنگ تحميلي و چه بعد از آن تاكنون بر كسي پوشيده نيست، به هر حال بهمن نيرومند از سران معاندين با نظام اسلامي محسوب مي شود كه تا زمان فعلي به فعاليت هاي خود ادامه مي دهد. اگر چه با شناخت مختصر از ماهيت برگزاركنندگان كنفرانس برلين تا حدودي اغراض و اهدافشان مشخص مي شود،اما با دقت در عنوان انتخاب شده براي اين كنفرانس ما به خواسته هاي عوامل آن پي مي بريم. عوامل برگزاركننده احساس مي كردند، بعد از انتخابات مجلس ششم و راه يابي تعداد زيادي از كانديداي موسوم به اصلاح طلب به مجلس شوراي اسلامي، شرايط جديدي در عرصه سياسي اجتماعي ايران بوجود آمده است كه مي تواند زمينه ساز يك سري تغييرات اساسي در برخي اصول و اركان نظام اسلامي باشد و اين تغييرات را اصلاحات مي دانستند، مؤيد اين مطلب سخنان گردانندگان و مهمانان اين كنفرانس است كه به چند نمونه آن به طور اختصار اشاره مي كنيم:
در سخنراني افتتاحيه اين كنفرانس كه توسط يكي از مسئولين بنياد هاينريش بل صورت گرفت ضمن خوش آمدگويي مي گويد: «ما و بسياري از دوستان ايراني خود اعتقاد راسخ داريم كه تنها راه تغيير اوضاع در ايران، تشكيل ائتلافي گسترده و فراگير از اصلاح طلبان است.»[1] بهمن نيرومند در مورد نظر متفاوت حزب كمونيست كارگري با اين كنفرانس مي گويد: «هم محافظه كاران و هم گروههاي راديكال چپ (كمونيستها) از تضارب آراء بين اصلاح طلبان مذهبي و سكولار كه تلاش مي كنند نظام سياسي ايران را متحول سازند هراس دارند. من اميدوارم كه اين كنفرانس آغازي براي چنين گفتگوهايي باشد.»[2] همچنين مهرانگيز كار، يكي از مدعوين، طي اظهاراتي توأم با هيجان گفت: «مردم به جبران نقض حقوق بشر در بيست و يك سال گذشته توقع دارند كه مجلس ششم با تغيير در قوانين ايران موجبات تحقق بخشيدن به شعارهاي اصلاح گرايي را فراهم سازند.»[3]نيز هم زمان با سخنرانيهايي از اين دست بارها شعار مرگ بر جمهوري اسلامي و مرگ بر خاتمي سر داده شد و آلودگي عناصر ضدانقلاب به حدي بود كه محل كنفرانس را تبديل به سالن رقص و برهنگي كردند. به هر حال به طور خلاصه ، با نظر به سوابق گردانندگان و مجريان اين نشست و با دقت در سخنان مورد اشاره و هم چنين ديگر گفته هاي مهمانان اين كنفرانس، كه بيان همه آنها از حوصله اين نوشتار خارج است ؛مي توان گفت هدف اصلي اين كنفرانس عبارت بود از استفاده از شرايط جديد بوجود آمده در آن مقطع زماني براي تبليغ ناكارآمدي نظام اسلامي و بيان ضرورت تغيير اساسي در اصول و اركان جمهوري اسلامي، و چه حكيمانه مقام معظم رهبري در مورد اهداف و مقاصد برگزاركنندگان كنفرانس برلين فرمودند:برگزاركنندگان كنفرانس برلين در واقع در صدد بودند با تبليغ ناكارآمدي نظام اسلامي از زبان دعوت شدگان داخلي، از زبان ضدانقلاب هم اينگونه تبليغ كنند كه اصلاحات اساسي تنها با حذف اسلام، ولايت فقيه، شوراي نگهبان و حدود اسلامي از قانون اساسي و يا كلاً نوشتن قانون اساسي جديد، امكان پذير است، اما خداوند اين نقشه را بر هم زد[4] و لذا از اين پس هم دشمنان در تلاش مذبوحانه عليه انقلاب اسلامي ملت ايران ناكام و شرمسار خواهند بود.

معرفي منبع جهت مطالعه بيشتر:
1. براندازي در سكوت از مرتضي قمري وفا، از انتشارات كيهان.

پي نوشت ها:
[1] . ماهنامه تحليلي ـ پژوهشي انديشه، دوره جديد، پيش شماره اول، تهران، ارديبهشت 1379، ص 14.
[2] . همان، ص 10.
[3] . ايماني، محمد، ما و جمهوري دلقكها، تهران، انتشارات كيهان، 1379، ص 86.
[4] . روزنامه كيهان، 11/2/79، ص 14.