مادر من متأسفانه بسیار غیبت می کند و به او می گوییم که کارش اشتباه است اما او بی توجه است. حالا شما چه راهکاری را پیشنهاد می کنید؟ وظیفه ما چیست؟

دانشجوی عزیز در مورد موقعیتی که از آن سخن گفتید دو وظیفه واجب را برعهده دارید.
یک. احترام به والدین که یک فریضه الهی و شرعی است.
دو. نهی از منکر که آنهم یک فریضه شرعی و اخلاقی است.
بهترین راه این است که با زبانی خوش و با مهربانی و همراه با احترام به ایشان متذکر شوید که این کار شما گناه است و عاقبت بدی دارد.
از از دادن آگاهی نسبت به گناه غیبت و تکرار تذکر و نهی از منکر نیز خسته نشوید و تا زمانی که موجب دلخوری آنها نمی شود تذکر خود را تکرار کنید تا بلکه اثر کند و خودشان از این کار دست بکشند و آن را ترک کنند. توجه داشته باشید که امر به معروف در باره والدین شرایطی دارد که با دیگران بسیار متفاوت است ودعوت به معروف نباید با بی احترامی همراه باشد و اصلا نباید با زبان آمرانه آنها را به خیر دعوت نمود و همیشه باید حرمت آنها را مصون داشت حتی اگر کفر بگویند نباید از مرز احترام گذاری خارج شوید شما باید بیشتر در صدد از بین بردن زمینه ی گناه باشید و لذا از تدابیر غیر مستقیم استفاده کنید.
توجه دارید که اگر افراد دیگر را امر به معروف می کنید در صورت عدم تاثیر نبایدآنهارا وادار کنید تنها کافی است که با آنها همراهی نکنید و در قلبتان ناخرسند باشید. خوب است برای اطلاع بیشتر رساله عملیه و کتب مربوط به امر به معروف را مطالعه کنید بسیار مفید خواهد بود و سعی نمایید دعای والدین را همراه خود نمایید.