«ماه رجب»، ماه امیرمؤمنان و «ماه شعبان» منسوب به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله است و «ماه رمضان» ماه خدا است که مخصوص امت پیامبر می باشد؛ این مسائل را توضیح دهید.

براساس روایات «ماه رجب»، ماه تقویت ارتباط با خداوند است و در «ماه شعبان» صلوات بر محمد و آل محمد و التزام به سنت پیامبرصلى الله علیه وآله بسیار سفارش شده است. در «ماه رمضان»، قابلیت ضیافت الهى و بخشش امت در هر شبانه روز مطرح است که نقطه اوج آن، شب قدر و شب عید فطر است. پیامبر خداصلى الله علیه وآله فرمود: «رجب ماه خدا، شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است» شیخ صدوق، فضائل الاشهر الثلاثه، تحقیق میرزا غلامرضا عرفانیان، (چاپ نجف)، ص 24، ح 12..
روایات در این زمینه مختلف است؛ بعضى، ماه رجب و ماه رمضان، ماه خدا معرفى شده است. البته در حقیقت تمامى این ماه ها، متعلق به خداوند است؛ لکن بعضى از ماه ها، ویژگى خاصى دارند. در برخى دیگر، ماه رجب به امام على علیه السلام نسبت داده شده و این ممکن است به جهت تولد آن حضرت در این ماه باشد و یا اشاره به مقام ولایت باشد. ارتباط صحیح و حقیقى با خداوند، جز از طریق ولایت ممکن نیست؛ زیرا «ولایت» انسان را به «نبوت» متصل مى گرداند و «نبوت» نیز ما را به «توحید» مرتبط مى کند. این حقیقت در «شب قدر» براى اولیاى الهى کشف مى شود؛ به طورى که ملائکه و روح، مقدّرات عالم را بر قلب مبارک امام زمان(عج) نازل مى کنند. در حدیثى آمده است: «با سوره قدر بر ولایت ما ائمه استدلال کنید»الکافى، ج 1، ص 249..
بنابراین چون این امت با اقتدا به رسول خداصلى الله علیه وآله و حضرت على علیه السلام، مى توانند به بالاترین مقامات توحیدى و معنوى نایل شوند و این معنا در ماه رمضان امکان پذیرتر است؛ لذا ماه رمضان به ماه خدا نامیده شده است و به جهت شرافت این ماه براى امت و آمرزش گناهان و پاک شدن بندگان، به ماه امت نیز نسبت داده شده است وسائل الشیعة، ج 10، (انتشارات آل البیت)، ص 475، ح 9 و ص 480، ح 16..