ماه رمضان يه فرصته، يا بهتر بگيم، يه شروع دوباره؛

يه شروع براي سفره هايي که به رنگ نان و خرما! شروع شنيدن نجواي زيباي «ربنا» سرسفره هامون!
يه شروع براي شب هاي استجابت دعا!
يه شروع براي پرواز، پروازي در ملکوت!
شروعي براي قرآن به سر گرفتن و الغوث الغوث سردادن!
يه شروع دوباره براي بندگي!
اي کاش بتونيم عظمت ماه رمضان رو درک کنيم.
رسول خدا(ص) مي فرمايد: « اگر بنده خدا مي دانست که ماه رمضان چيست، دوست مي داشت که تمام سال، رمضان باشد.»(1)
واقعاً خوشا به حال کساني که عظمت اين ماه رو درک مي کنند.
در اين ماه مي خوايم خودمونو بشناسيم، يا بهتر بگيم خودمونو پيدا کنيم.
مي خوايم در اين ماه، قرآن رو ختم کنيم.
امام رضا(ع) درباره ختم قرآن در ماه رمضان مي فرمايد: « هر کس در ماه رمضان، يک آيه از کتاب خدا را قرائت کند، مثل اين است که در ماه هاي ديگر، تمام قرآن را بخواند».(2)
مي خوايم در اين ماه به خدا بگيم: خدايا! من بنده مشتاق توأم. من فقط و فقط به عشق تو به نماز خوندن مي ايستم. من خسته شدم از تموم گناها، ريا کاري ها، چشم ناپاکي ها .
مي خوايم در اين ماه، همه فاصله هامون روبا خدا، بشکنيم. شايد خيلي وقته که از خدا دور شديم، دراين ماه بايد به طرف خودش برگرديم.
در اين ماه وقت افطار، دستامونو به سمت خدا بلند مي کنيم تا با لطف و مهربونيش گناهامونو ببخشه و دعاهامونو مستجاب کنه؛ چون به فرموده امام کاظم(ع) دعاي شخص روزه دار هنگام افطار مستجاب مي شه.(3)
امام صادق(ع) فرمود: «خداوند عزوجل که فرموده است از صبر و نماز کمک بگيريد، [منظور از] صبر، روزه است.»(4)
در اين ماه، با اشکايي که موقع قرآن خوندن و نماز خوندن مي ريزيم، چشمامونو تطهير مي کنيم، تا ديگه هيچ وقت به گناه آلوده نشه.
در اين ماه به سالمندا بيشتر احترام مي کنيم.
شب هايي از اين ماه، افطار رو کنار اقواممون مي گذرونيم تا صله رحم به جا بياوريم. و خوشا به حال کسايي که اين ماه افطاري مي دن؛ چون امام صادق(ع) فرموده: « هر کس روزه داري را افطار دهد، براي او هم مثل اجر روزه دار است»(5)
در اين ماه، سعي مي کنيم زبونمون رو کنترل کنيم تا يه وقت خداي ناکرده، پشت سر کسي غيبت نکنيم، يا به مردم تهمت نزنيم، يا درباره هيچ بنده خدايي ناآگاهانه قضاوت نکنيم.
امام علي(ع) فرمود: « روزه قلب بهتر از روزه زبان، و روزه زبان بهتر از روزه شکم است.»(6)
خدايا! مي خوايم با ياري تو، در اين ماه به فقرا کمک کنيم. خلاصه در اين ماه عزيز، همه دارن آماده مي شن تا يه تغيير اساسي در زندگي شون بدن.
بله، درسته، يه تغيير، تغييري در رفتار، گفتار، کردار، و در نهايت تغييري براي بهتر زندگي کردن.
همون طور که مي دونيم، اولين قانون روزه گرفتن، اينه که از اذون صبح تا اذون مغرب چيزي نخوريم. رسول خدا(ص) درباره پاداش همين نخوردن و نياشاميدن، فرمود: « خوشا به حال کساني که براي خدا گرسنه و تشنه شده اند؛ اينان در روز قيامت سير مي شوند. » (7) و نيز فرموده است: « کسي که روزه، او را از غذاهاي مورد علاقه اش باز دارد، برخداست که به او از غذاهاي بهشتي بخوراند و از شراب هاي بهشتي بنوشاند».(8)
اما نه تنها شکم، که تمام اعضاي بدنم بايد روزه دار باش تا خداوند روزه ما رو قبول کنه.
امام صادق(ع) دراين باره مي فرمايد: « آن گاه که روزه مي گيري، بايد چشم وگوش و مو و پوست تو هم روزه دار باشند (يعني از گناهان پرهيز کنند)».(9)
همچنين حضرت زهرا(ع) مي فرمايد: «روزه داري که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده ، روزه اش به چه کارش خواهد آمد».(10)
پس مبادا در اين ماه عزيز، در مسير گناه قدم برداريم.
مبادا در اين ماه مبارک، دل کسي رو بشکنيم.
اصلاً بايد با انجام دادن کارهاي خوب، در اين ماه غوغا کنيم؛ مثلاً تا مي تونيم با همديگه مهربون باشيم، گره از کار بسته خلق باز کنيم، دل يتيما و بينواها رو شاد کنيم.
ما مي خوايم با اين کارها به خودمون فرصت تغيير کردن رو بديم. خدا ماه رمضان رو براي همين آفريده. چون بعد از سي روز تکرار يک کار يا پرهيز از کاري، حتي اگه نخوايم، انجام دادن يا ترک اون کارها، ديگه برامون عادت مي شه.
تا حالا فکر کردين چرا به ماه رمضان، مي گن ماه مهموني خدا؟
قرآن رو باز مي کنيم وآيه 183 و184 سوره بقره رو با هم مي خونيم:
«اي کساني که ايمان آورده ايد؛ روزه برشما مقرر شده است؛ همان گونه که بر کساني که پيش از شما بودند مقرر شده بود، باشد که پرهيزکاري کنيد. روزه در روزهاي معدودي بر شما مقرر شده است، ولي هر کس از شما بيمار يا در سفر باشد، به همان شماره، تعدادي از روزهاي ديگر را روزه بدارد؛ و بر کساني که روزه طاقت فرساست، کفاره اي است که [آن کفاره] خوراک دادن به بينوايي است؛ و هر کس که به ميل خود بيشتر نيکي کند، پس آن براي او بهتر است؛ و اگر بدانيد، روزه گرفتن براي شما بهتر است».
خداوند، همه ما مسلمونا رو مورد خطاب قرار داده. خدا با ماست! مخاطب خدا ما هستيم! بايد هوشيار باشيم، خدا ما رو صدا زده و ما هم بايد به نداي خدا درست پاسخ بديم. دعوت الهي رو اجابت کنيم تا مورد لطف و رحمت پروردگارمون قرار بگيريم.

ماه رمضان؛ يکي از اسماء خدا

مي دونستين که «رمضان» يکي از اسم هاي خداست. امام باقر(ع) در اين مورد فرموده است: «رمضان، اسمي از اسماء الهي است و نبايد آن را به تنهايي ذکر کرد. يعني نبايد بگوييم رمضان آمد يا رفت، بلکه بايد گفت ماه رمضان آمد، يعني ماه را بايد به اسم افزود: در اين باره به سخنان امام محمد باقر(ع) گوش فرا مي دهيم که فرمود: « نگوييد اين است رمضان و نگوييد رمضان رفت يا آمد؛ زيرا رمضان نامي از اسماء الله است که نمي رود و نمي آيد؛ که شئء نابود شدني مي رود و مي آيد؛ بلکه بگوييد ماه رمضان، پس ماه را اضافه کنيد».(11)

پرسش از ما، پاسخ از معصومين(ع)

تا حالا از خودتون پرسيديد که چرا خدا روزه گرفتن رو واجب کرده
حضرت علي(ع) مي فرمايد: « خداوند روزه را واجب کرد تا به وسيله آن، اخلاص خلق را بيازمايد».(12)
مي دونين زکات بدنمون چيه؟
رسول خدا(ص) فرمود: «براي هر چيزي زکاتي است و زکات بدن ها ، روزه است».(13)
حالا همه با هم دعا مي کنيم:
خدايا! با نيت هاي راست و دل هاي مشتاق از تو درخواست مي کنيم، که توفيق روزه گرفتن و قرآن خوندن و بنده خوب بودن رو در اين ماه نصيبمون کني.
خدايا! يه وقت نکنه مثل بنده هاي بد عاقبت، در اين ماه از بخشش تو محروم بشيم.
خدايا! کمکمون کن در اين ماه، هم بنده خوبي براي تو باشيم و هم دوست خوبي براي بنده هاي تو.
پروردگارا! دل هايمان را پس از آنکه هدايتمان فرمودي منحرف مکن؛ و از سوي خود رحمتي بر ما ببخش؛ زيرا تو بسيار بخشنده اي . (آل عمران: 8)
پروردگارا! ما ايمان آورديم، پس ما را بيامرز و به ما رحم کن که تو بهترين رحم کنندگاني. (مؤمنون: 109)
پروردگارا! رحمتي از نزد خود به ما عطا کن، و براي ما در کارمان زمينه هدايتي فراهم آور. (کهف: 10)
پروردگارا! بر ماصبر و شکيبايي فرو ريز، و گام هايمان را استوار ساز، و ما را گروه کافران پيروز گردان.(بقره:250)

پي نوشتها:

1. محمد باقر مجلسي، بحار الانوار، ج93، ص 346.
2. همان.
3. همان، ج92، ص255، ح 33.
4. شيخ حر عاملي، وسائل الشيعه، ج7، ص298، ح3.
5. محمد يعقوب کليني، الکافي، ج4، ص68، ح1.
6. غررالحکم و دررالکلم، ج1،ص417، ح80.
7. وسائل الشيعه، ج7، ص299، ح 2.
8. بحار الانوار، ج93، ص331.
9. الکافي، ج4، ص 87، ح 1.
10. بحار الانوار، ج93، ص295.
11. بحار الانوار، ج 96،ص 376.
12. نهج البلاغه، ترجمه جعفر شهيدي ، حکمت 252.
13. الکافي ، ج4، ح 3.

منبع:کتاب گلبرگ شماره 122
/ن