در فرهنگ اویغور، روزه را با آب، چای سبز و معمولاً یک سوپ تازه و سبک باز می‌کنیم. بعد از آن ته بندی و بیسکویت‌ها می‌تواند واقع شود در آخر غذای سنگین‌تر قرار می‌گیرد. من عاشق خوردن leghmen – رشته فرنگی‌ای که از ابتدا دست ساز است –گوشت گوسفند و سبزیجات کُرما (نوعی غذای هندی)، و کوفته‌های بخارپز یا سرخ شده هستم.
 
من در سال 2000 وطن خود را در Ghulja ترک کردم تا برای تحصیل کارشناسی ارشد خود به لندن بیایم و نتوانستم برگردم. تمام خانواده‌ام آنجا هستند. تماسهای تلفنی من ممنوع است – ما نمی توانیم صحبت کنیم. در آخرین تماسی که در ژانویه سال 2017 داشتم، برادرم احساسی بود و گفت ما باید یکدیگر را در دستان خدا بترک کنیم. من نمی‌دانم که خانواده من در اردوگاه‌ها یا در زندان بازداشت شده‌اند. مادر من در سال 2013 هنگامی که من با سرطان سینه دست و پنجه نرم می‌کردم درگذشت.
 
ما تحت آزارترین مسلمانان هستیم: تماشای اخبار مربوط به کارهایی که دولت چین با مردم مسلمان هموطن من انجام می‌دهد باعث اضطراب زیادی می‌شود و این واقعاً مرا رنج می‌دهد که فکر می‌کنم چنین ماه مقدس مهمی را از خواهر و برادرهای زیبای من گرفته‌اند. پدرم یک امامت جماعت بود. ایمان چیزی است که مردم اویغور را قادر به ادامه حیات می‌کند، و نداشتن چیزی که از شما گرفته شده و دچار قتل عام فرهنگی شده‌اید بسیار دردناک است. به این لحاظ در سال‌های اخیر، حتی گر چه پسرم و من هنوز هم در تجمع‌های افطار اینجا در لندن با خانواده اویغورها حضور می‌یابیم، ماه رمضان یک ماه غمناک شده است. من نمی‌توانم تصور کنم که خانواده و دوستانم چگونه برگشت به خانه را تاب می‌‌آورند.
 

موداسار احمد، 36 ساله، مشاور روابط عمومی انگلیس و پاکستان که در شرق لندن زندگی می‌کند

 

 
تصویر: مودسار احمد: من و همسرم در حال باهوش‌تر و سالم‌تر شدن هستیم.
 
بزرگ شدن ما همواره همراه با ماه رمضان پاکستانی کلاسیک در شرق لندن بوده است – با غذای کربوهیدرات سنگین: مادر سمبوسه، کاری و پاکورا (نوعی غذای هندی) به علاوه مقدار زیادی شیرینی و خرما و چیزهای سرخ شده تهیه خواهد کرد.
 
من و همسرم رسوم خود را داریم، و سعی می‌کنیم کارهایی متفاوتی انجام دهیم تا باهوش‌تر و سالم‌تر باشیم – از این رو ما سوپ‌ها، سبزیجات، و غذاهای دریایی زیادی آماده می‌کنیم. ما میزبان افطاری‌ها هستیم و غیر مسلمانان را نیز دعوت می‌کنیم تا به ما بپیوندند – این زمان بسیار خوبی برای کمک به ارتقاء درک بهتر در مورد اسلام است.
 
من به تازگی از عزلت قبل از ماه رمضان در Devon که خودم ترتیب داده بودم، برگشته‌ام، که راهی برای جمع شدن مسلمانان و آماده شدن جسمی و روحی برای ماه پیش رو بود. من در مورد محیط زیست و پایداری بسیار بیشتر فکر می‌کنم – من در این ماه با ارزش پرهیزکارانه پیش خواهم رفت و از غذای کُما که معمولاً در شب دریافت می‌کنید دوری می‌کنم. گرچه سنت‌های فرهنگی، ماه رمضان را ماه “جشن” و جامعه پذیری نشان داده‌اند، اما در واقعیت، اصول مذهبی ناب، ماه رمضان را به عنوان یک ماه خود سازی و پرهیزکاری و تسلط بر خود، می‌دانند. فقط وقتی کار سخت می‌کنید، احساس می‌کنید از پس آن با بدن خود بر نمی‌آیید: این ممکن است شما را مغشوش ‌کند.
 
خوشبختانه، من در دفتر با مسلمانان دیگر کار می‌کنم و ساعات کاری خود را تغییر می‌دهیم. معمولاً هر یک هفته در میان برای کار به مسافرت می‌روم اما امسال چنین کاری را نمی‌کنم.
 
برای من مشکلترین چیز بیدار شدن از خواب در سحر و نداشتن قهوه است – حذف کافئین کاری سختی برای من است، زیرا من معمولاً روزانه سه تا چهار فنجان می‌خورم.
 
غالباً تلاشی همنوا دارم تا بیشتر در نمازهای جماعت حضور داشته باشم، وقتی غذا می‌خورم با توجه‌تر باهوش‌تر باشم، و تمرینات معنوی را با جنبش سلامتی مدرن تلفیق کنم.
 

ماه مقدس: همه‌ی آن چیزی که باید بدانید

 
* ماه رمضان، نهمین و مقدس‌ترین ماه برای مسلمانان است ومعمولاً 29 یا 30 روز طول می‌کشد..
 
* تقویم اسلامی براساس چرخه قمری است که در طی آن 12 ماه به 354 روز می‌رسد.
 
* به همین دلیل روز اول ماه رمضان هر سال 11 روز به عقب بر می‌گردد و روز بعد از اتمام ماه، عید، با رؤیت ماه اعلام می‌شود که از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است.
 
* مساجد با توجه به طلوع و غروب آفتاب محلی، برنامه‌هایی را برای روزه داران صادر می‌کنند.
 
* روزه یکی از پنج امر مهم اسلام است، چهار مورد دیگر شهادتین، نمازهای روزانه ، نیکوکاری و خیرات، و حج – انجام زیارت مکه – است.
 
* مسلمانان ماه رمضان را فرصتی برای شارژ مجدد ایمان خود با تمرکز و نظم بیشتر در دعاها و آموزه‌های قرآن می‌دانند. هنگامی که ماه روزه کامل شد، سه روز جشن – عید سعید فطر – برگزار می‌شود.
 
 
به دلیل قوانین مربوط به همه گیری جهانی Covid-19 و قوانین فاصله اجتماعی، کشورها در ماه رمضان امسال بسیار متفاوت هستند. برای 1.8 میلیارد مسلمان در سراسر جهان، برای حفظ امنیت جامعه جهانی باید سنت‌ها و آداب و رسوم فرهنگی این ماه مذهبی روزه رعایت شود. من به عنوان یک درونگرا، واقعاً مشتاقانه منتظر هستم که این ماه را بدون توجه به مسئولیت اجتماعی، صرف تمرکز در خود کنم.

ماه رمضان در سال 2020 به معنای برگزاری هیچ اجتماع عمومی در مساجد برای نماز شب، عدم برگزاری شام بزرگ “افطار” به همراه خانواده و دوستان در غروب آفتاب برای شکستن روزه‌ی روز و متأسفانه محدودیت در جشن عید، بزرگترین تعطیلات اجتماعی برای مسلمانان در پایان ماه رمضان، است.

گرچه سنت‌های فرهنگی، ماه رمضان را ماه “جشن” و جامعه پذیری نشان داده‌اند، اما در واقعیت، اصول مذهبی ناب، ماه رمضان را به عنوان یک ماه خود سازی و پرهیزکاری و تسلط بر خود، می‌دانند، مفاهیمی که من دائماً برای آن تلاش می‌کنم.

قوانین کنونی ویروس شامل اقدامات بهداشتی است که مسلمانان در زندگی روزمره به انجام آنها ترغیب می‌شوند. مسلمانان معتقدند که پاکیزگی نیمی از ایمان است، و ما “وضو”  می‌گیریم، این یک تمیز کردن آیینی است که شامل شستن دست و شستن صورت، بازوها و پاها پنج بار در روز قبل از هر نماز واجب است. همچنین مسلمانان به طور آئینی “غسل” می‌کنند که شامل شستن تمام بدن است.

خود نظمی و انضباط در هنگام انجام اعمال بدنی عبادت جزئی از میراث اسلام است. با این حال، ماهیت واقعی ماه رمضان رقیق شده است، و به جرات می‌گویم تقریباً گم شده، و در بین نسل‌ها از بین رفته است. مبارزه واقعی برای ما در مسائل قلب و روح نهفته است و در یک سطح عمیق‌تر و اصیل‌تر به احساس خود و آفریننده خود متصل می‌شویم.

منبع: نوشین اقبال – TheGuardian