رهنمود هاي عملي در قرآن، نهج البلاغه و صحيفه سجاديه
 

از اين دستور امام علي(ع) در نهج البلاغه که فرمود: «مبادا در عمل کردن به قرآن، کسي بر تو پيشي بگيرد» به دست مي آيد که همه اين کتاب براي عمل کردن است. در اين صفحه آن دسته از آيات قرآن کريم را که جنبه هاي عملي بيشتري دارد در منظر چشم دل شما بگذاريم و بدين وسيله سرزمين دلت را با نور رب روشني بخشي؛ آن گونه که در قرآن آمده است: «وَ اشرقت الارض بنور ربها.»

قرآن، کتاب عمل
 

1- خداوند در قرآن کريم مي فرمايد: «فذکر بالقرآن؛ به قرآن اندرز و پند بده (تا راه پيدا کنند).» (سوره ق آيه 45)
زماني اين پند به دست ما مي رسد که لااقل طبق روايت، روزي پنجاه آيه از آن را مطالعه کنيم، و گرنه عملاً خود را محروم کرده ايم و اين زيان و خسران عميقي در زندگي ما خواهد بود.
2- در سوره زخرف، آيه 43 آمده است: «و قرآن سبب بلند آوازه شدن تو و امت توست. پس در آنچه به تو وحي شده چنگ بزن (هر چه در قرآن به تو دستور داده شده، عمل کن )!»
3- خداوند در آيه 17و18 و19 سوره ي مبارکه ي ذاريات در وصف نيکوکاران مي فرمايد: «پيش از اين در سراي دنيا از نيکوکاران بودند، آن ها حقي براي سائل و محروم بود. البته همين معاني در اين چند آيه، در آيات 13 و 14 آل عمران نيز آمده که در دل شب، کتاب خدا را مي خوانند.

نهج البلاغه، قطب عالم و قبله ي وجود
 

رسول خدا(ص) فرمود: «حکمت ده قسم است، نُه قسم آن به علي بن ابي طالب داده شده است و قسم ديگر آن در بين مردم تقسيم شده است.»
پس همه بر سر سفره حکمت امام مؤمنان، حضرت علي(ع ) ميهمانيم و به سه نکته عملي اشاره مي نمايم.
1- امام علي (ع) فرمود: «خوشا به حال کسي که خود را کوچک شمارد… و کسب و کارش پاکيزه از حرام است… و جانش از گناهان پاک و اخلاقش نيکوست و از اضافه مصرف زندگي خود در راه خدا انفاق مي کند و زبان را از زياده گويي نگه مي دارد و آزار او به مردم نمي رسد و سنت پيامبر(ص) او را کفايت کرده و هرگز چيزي را در دين خدا اضافه نمي کند.»
2- امام علي(ع) فرمود: «زبان، حيوان تربيت نشده و درنده اي است که اگر رهايش کني، مي گزد»
چقدر انسان ها به خاطر همين عضو به ظاهر کوچک وارد جهنم مي شوند و چه قتل ها و دعواها و کتک کاري ها به خاطر همين زبان مي باشد.
3- امام علي(ع) فرمود: «آن گاه که روايتي را شنيديد آن را بفهميد و به آن عمل کنيد، نه اينکه بشنويد و صرفاً آن را نقل کنيد.»
نتيجه مي گيريم که به هر حرف و حديثي نبايد عمل کرد و البته نقل روايت، کار دشواري نيست، بلکه درک کردن و عمل کردن آن، مهم تر و برتر است.

صحيفه ي سجاديه، صحيفه سفر
 

صحفيه ي سجاديه، صحيفه سفر ما در دنياست. به همين جهت، امام عصر (عج) آن گونه در پاسخ به درخواست علامه مجلسي مبني بر اينکه کتابي مرحمت فرماييد تا به آن عمل کنم، کتاب شريف و نوراني صحيفه سجاديه را مي فرستند.
در گذشته نه چندان دور، شيخ جوهر طنطاوي وقتي اسکندريه «تفسير جواهر الوان» را نوشت، يکي از دانشمندان ايراني که با او رابطه دوستي داشت، يک جلد صحيفه سجاديه را براي او فرستاد. طنطاوي پس از مطالعه از ارسال کننده تشکر کرد و او را ستود و به او نوشت: «زهي شوربختي که تا کنون چنين اثر گرانبها و جاوداني را که ميراث هاي نبوت و اهل بيت(ع) است را نديده بودم و از آن خبر نداشتم.» و در پايان نامه پرسيده بود که: «آيا از دانشمندان علوم اسلامي کسي بر صحيفه شرحي نوشته است يا نه؟» و او دوباره کتاب «رياض السالکين» تأليف علامه بزرگوار، سيد عليخان مدني شيرازي را که در شرح صحيفه بود، فرستاد. شيخ طنطاوي ضمن تشکر، وعده داده بود که او نيز شرحي بر صحيفه بنويسد. عجيب است که کسي مثل طنطاوي سنّي از اين کتاب بي خبر باشد(!) و جالب اينکه اين بي خبري را نوعي بدبختي مي خواند.
منبع:ماهنامه امتداد- ش 46و47
/ن