مبارزه و تقیه امامان(ع)

مبارزة در حال تقیّه، مقصود سکون و بی تحرکی نیست. «تقیّه» از مادة «وَقٌی» است، مثل تقوا که از مادة «وَقٌی» است. تقیّه معنایش این است: در یک شکل مخفیانه ای، در یک حالت استتاری از خود دفاع کردن و به عبارت دیگر سپر به کار بردن، هرچه بیشتر زدن و هرچه کمتر خوردن؛ نه دست از مبارزه برداشتن، حاشا و کَلّا.روی این حساب است که ما می بینیم همة ائمة اطهار این افتخار را دارند که در زمان خودشان با هیچ خلیفة جُوری سازش نکردند و همیشه در حال مبارزه بودند.
مجموعه آثار شهید مطهری ج18ـ سیری در سیره ائمه اطهار(ع).