محدودیت در عبادت-نماز شب

میل به تنهایی تا آن جا که موجب انزوا و گوشه گیری از جامعه نشود از جهاتی می تواند سودمند باشد ولی افراط در آن زیانبار است و علاوه بر آن که از نظر فردی زندگی را دچار دشواری هایی می کند موجب رها کردن مسؤولیت های بزرگ اجتماعی نیز می شود. برای آن که بتوانید خود را از تنهایی نجات بخشید در مرحله اول باید با معیارهای صحیح دوستانی را برگزینید که همنشینی با آنان موجب رشد معنوی می شودو هم چنین در مجامع دینی و محافل اجتماعی ثمربخش نیز شرکت نمایید. هنر مردان خدا در این است که با این که در میان جمع می باشند ولی دلشان جای دیگری یعنی در نزد خداوند متعال است و انسان باید با تمرین و تکرار و استمداد از خداوند و اولیای پاکش با این که در میان جامعه زندگی می کند ولی باید با تلاش و مجاهده خود را از آلودگی ها دور نگه دارد. در ضمن باید دانست که وظایف انسان در مراحل مختلف زندگی گوناگون است. چه بسا تحمل غم و اندوه نخواندن نماز شب به خاطر بیدار نشدن و ناراحت نشدن پدر و مادر، اثرش از خود نماز شب کمتر نباشد و همین رعایت احترام و حفظ حرمت همانند نماز شب دل را نورانی می کند و نیز گاهی ترس زیاد از ریا، از وسوسه های شیطان است که می خواهد انسان را از عبادت و بندگی و کارهای نیک به بهانه ریا بودن باز دارد و بزرگان گفته اند ترس از ریا نشانه ریا نداشتن و پرهیزگار بودن است.