-مداخله در امور کشورها-دخالت ایران در مصر-

بیانات مقام معظم رهبری و مسئولین کشور در راستای انجام مسئولیت های الهی وحمایت از حقوق مشروع و انسانی مردم این کشورهاست و اینکه کشوری برای حقوق ملت ها ارزش قائل شود و با سرکوب و ظلم مخالفت نماید و تجربیات خود را در اختیار ملتها بگذارد، به هیچ وجه دخالت در امور داخلی کشور دیگرمحسوب نمی شود . کلیت اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها هم در نظام حقوقى اسلام و هم در نظام حقوق بین الملل معاصر پذیرفته شده وتضمین کننده اصل حاکمیت دولت ها است. که بر اساس آن دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر، خواه از طریق توسل به زور با قوای نظامی به منظور مجبور کردن کشور مذکور به انجام عملی صورت گیرد و خواه از طریق اقدامات دیگر در سرزمین کشور مورد مداخله از ناحیه کشور مداخله گر، ممنوع گردیده است به عبارت دیگر اصل عدم مداخله را می توان به لزوم اجتناب هر کشور از دخالت در اموری که طبق حقوق بین الملل منحصرا در صلاحیت داخلی کشور دیگر است تعریف نمود. در بند 7 از ماده 3 منشور، ملل متحد را از دخالت در اموری که در صلاحیت داخلی کشورهاست منع نموده است. مصادیق این مداخله از تجاوز نظامی به یک کشور تا زیر سوال بردن انتخابات قانونی آن و توطئه و … را شامل می شود. البته در هر دو نظام حقوقى، موارد متعددى به عنوان استثنا بر این اصل وجود دارد؛ نظیر مداخله بشر دوستانه؛ حمایت از اصیل ترین آرمان انسانی و … هم اکنون سازمان ملل با آن که اعلام داشته است که اصولی هم چون همزیستی مسالمت آمیز ، تحریم توّسل نامشروع به زور و نیز تحریم مداخله در امور خاص کشورها، پایه های اساسی این سازمان را تشکیل می دهند، با این وصف در مواردی که صلح و امنیت جامعه بین المللی به مخاطره افتاده باشد، به تعطیل همه این اصول فرمان می دهد.(فصل هفتم منشور سازمان ملل، ماده 39-51) قطعنامه های شورای امنیت عملیات های مبتنی بر مداخلات بشردوستانه را تجویز می کند و برای ضمانت اجرای آن حتی دست به تشکیل دادگاه های بین المللی می نماید. و در حقوق بین الملل اسلامی ضمن پای بندی به اصل فوق، حمایت از مسلمانان و مظلومین، تبلیغ و دعوت اسلامی و… مورد تاکید قرار گرفته است.(ر.ک: http://www.daneshju.ir/forum/f993/t76316.html#post332019) قانون اساسی کشورمان ضمن تاکید بر اصل عدم مداخله، و همزیستی مسالمت آمیز، احترام به مرزهای بین المللی و حلّ مسالمت آمیز اختلافات داخلی ، پیرامون اهداف، اصول و آرمان های ذیل را در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بیان می دارد: 1. ائتلاف و اتّحاد ملل اسلامی و کوشش در جهت تحقّق بخشیدن به وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام(اصل یازدهم)؛ 2. دفاع از حقوق همه ی مسلمانان و رفتار مبتنی بر اخلاق حسنه، قسط و عدل اسلامی با غیر مسلمانان (اصل چهاردهم)؛ 3. عدم تعهد در برابر قدرت های سلطه گر(اصل یکصد و پنجاه و دوم)؛ 4. سعادت انسان در کلّ جامعه ی بشری (اصل یکصد و پنجاه و چهارم)؛ 5. شناسایی وآزادی و حکومت حقّ و عدل به صورت حقّ همه ی مردم جهان ( اصل یکصد و پنجاه و چهارم)؛ 6. حمایت از مبارزه های حق طلبانه مستضعفان در برابر مستکبران در هر نقطه از جهان، در عین خودداری کامل از هر گونه دخالت در امور داخلی ملّت های دیگر (اصل یکصد و پنجاه و چهارم) بر این اساس یکی از وظایف دینی و اهداف مهمّ سیاست خارجی، حمایت از مبارزه های حق طلبانه مستضعفان در برابر مستکبران و دفاع از حقوق همه مسلمانان جهان است. و این مهم از منظر حقوق بین الملل در چارچوب مداخله ی بشر دوستانه و حمایت از اصیل ترین آرمان انسانی بوده و با اصل عدم مداخله در امور سایر کشور ها در تضاد نیست. دخالت در عرف بین­ الملل به معنای نفوذ و تأثیرگذاری فیزیکی است. و صرف اظهار نظر را نمی­ توان به عنوان نفوذ تلقی کرد، نفوذ زمانی معنا پیدا می کند که با استفاده از شیوه­ های اطلاعاتی، امنیتی و نظامی بتوان در امور داخلی کشوری، تأثیر گذاشت. وظیفه انسانی حکم می کند که در برابر ستم ها و جنایتهایی که بر علیه ملت های مسلمان انجام می شود برخورد شود. وقتی در کشوری حقوق مردم رعایت نمی شود و بزرگترین ظلم ها و جنایت ها علیه آنان روا می شود, توجه به حقوق مردم آن کشور وتلاش برای جلوگیری از ظلم وستم به آنان , وظیفه انسانی هر انسان و کشور آزاده و با وجدانی است علاوه بر اینکه وظیفه دینی نیز حکم می کند که ضمن پرهیز از دخالت در امور داخلی سایر کشورها از حقوق مسلمانان دفاع شود از این رو اظهار نظر در مورد حقوق مردم مصر و بحرین و دفاع از حقوق مسلم آنان در تعیین سرنوشت کشور خویش از طریق سیاسی و تبلیغاتی به هیچ وجه دخالت در امور داخلی این کشور محسوب نمی گردد. چنانکه رهبر فرزانه انقلاب در همان پیام ضمن پیش بینی و رد چنین اتهاماتی به انجام وظایف دینی و انسانی ما اشاره می نماید: «برادران و خواهران عزیز! اینها تجربیات ما است، من به عنوان برادر مسلمان شما و از سر تعهد دینی، آن را با شما درمیان گذاشتم. بوقهای تبلیغاتی دشمن مانند همیشه فریاد خواهند کرد که ایران میخواهد دخالت کند، میخواهد مصر را شیعه کند، میخواهد ولایت فقیه را به مصر صادر کند و میخواهد و میخواهد… این دروغها را سی سال است میگویند تا ملتهای ما را از یکدیگر جدا و از کمک یکدیگر محروم کنند ومزدوران آنها هم آن را تکرار میکنند. «یُوحِی بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاءَ رَبُّکَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا یَفْتَرُونَ»با این ترفند‌ها، هرگز وظائفی را که اسلام بر دوش ما گذاشته است رها نخواهیم کرد. و الله من وراء القصد.» (خطبه‌های نماز جمعه تهران ، 15/11/1389)