پیامبر اکرم (ص) دربرابر رسالت خود از مردم مزدی طلب نکرد، ولی آنان را به محبت اهل بیت عصمت و طهارت فراخواند و فرمود: (لا أَسْئَلکم عَلَیه أَجْراً اِلاّ المَودَّة فِی القُربی) شوری/23 ؛ در برابر این تبلیغ، هیچ مزدی از شما نمی خواهم، مگر دوستی خاندانم.

در جای دیگر می فرماید: مزدی هم که از شما خواستم به نفع شماست، نه به نفع ما: (قُلْ ما سَألتَکم مِن أَجْرٍ فَهُو لَکُم) سبأ/47 ؛ من گفتم برای حفظ دین باید به امیرالمؤمنین علی (ع) و فرزندان بزرگوارش ارادت داشته باشید، و مزد رسالت من، علاقه به خاندان من است. اما این علاقه، حافظ دین شماست و من در واقع هیچ مزدی از شما نخواسته ام. مثل این که به کسی بگویند: وقتی که تشنه و وامانده بودی، دست تو را گرفتم و به سرچشمه زلالی راهنمایی کردم، و حالا مزدم این است که شما به اندازه کافی از این چشمه بنوشی، و برای آینده نیز ذخیره کنی. در این مثال می توان گفت که من مزدی از شما نخواستم زیرا مزدی که من از شما می خواهم، به سود من نیست، بلکه به نفع خود شماست، چون من شما را راهنمایی کردم تا این معارف و احکام را ذخیره کنید و علی و اولاد (ع) ذخیره معارف دینی و بقیة الله اند.

این که پیامبر می فرماید مزد رسالتم محبت اهل بیت من است، در حقیقیت یک هدایت جدید است و واقعاًً مزد نیست.

آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 6 (سیرة پیامبران(ع) در قرآن)