«معجزه» كار خارق العاده اي است كه از قدرت افراد بشر به اتكاي نيروي بشري خارج است. آورنده اش «مدعي نبوت» است و دعوت به «مقابله به مثل» (تحدي) نيز مي نمايد. بنابراين معجزه بايد جهات سه گانه زير را داشته باشد:
1. اين كارِ خارق العاده، به كلي خارج از حدود توانايي نوع بشر باشد و هيچ كس حتي نوابغ جهان نتوانند به اتكاي نيروي انساني، همانند آن را بياورند؛ چرا كه در اين جا سخن از حاكميت بر رابطه ها نيست تا به وسيله علوم بشري بتوان آن ها را انجام داد؛ بلكه سخن از تغيير رابطه ها است؛ يعني آن چه مورد اعجاز قرار مي گيرد، روابطش با ديگر اشياي عالم قطع مي شود و روابط جديدي برايش موجود مي گردد.
2. توأم با دعوي پيامبري باشد؛ يعني آورنده آن به عنوان يك سند زنده، براي صدق رسالت خود از طرف خدا آن را انجام دهد.
3. توأم با «تحدي» يعني دعوت به معارضه و مقابله به مثل باشد؛ به اين ترتيب كه از تمام انسان ها دعوت كند كه اگر مي توانند و قدرت دارند مانند آن را بياورند.
اما اگر يكي از اين جهات سه گانه در كار نباشد، آن كار معجزه ناميده نمي شود.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ تلخيص الهيات، آيت الله سبحاني، به کوشش علي رباني گلپايگاني.
2ـ کشف المراد، علامه حلي.
3ـ آموزش عقايد، آيت الله مصباح يزدي.