يکي ازويژگي هاي مؤمنان واقعي توکل به خداست .واژه ي توکل و مشتقات آن هفتاد بار درقرآن کريم بکاررفته است که نشان ازاهميت فوق العاده توکل دارد .قرآن با تکرارعبارت شريفه (علي الله فليتوکل المومنون )بر رابطه مستقيم و ناگسستني ايمان و توکل تاکيد مي کند،گويي از نگاه اين کتاب آسماني اصولاً ايمان بدون توکل قابل تصور نيست.
کسي ازامام رضا (ع)درباره سخن خداي متعال که مي فرمايد :و من يتوکل علي الله فهو حسبه سؤال کرد حضرت فرمودند:
«توکل درجاتي دارد که يکي ازآنها اين است که درهرکاري که به تو مربوط است به خداوند اعتماد کني ،و ازآنچه که نسبت به تو انجام مي دهد خشنود باشي،و بداني که او جز خيربراي تو نمي خواهد،و بداني که حکمت دراين است که کارت را به او واگذارکني.و ديگر اينکه به اين امرايمان داشته باشي که خدا چيزهايي مي داند که تو از آنها بي اطلاعي و بايد علم آنها را به خدا واگذارنمايي و به غيراعتماد نداشته باشي.»
بنابراين توکل کردن برخدا مفهومي جزاين ندارد که انسان در برابر مشکلات و حوادث زندگي و دشمنيها و سرسختيها ي مخالفان و پيچيدگي ها و احياناً بن بست هايي که در مسيرخود به سوي هدف دارد درجايي که توانايي برگشودن آنها ندارد او را وکيل خود سازد،و به او تکيه کند،و ازتلاش و کوشش باز نايستد ،بلکه در آنجا هم توانايي برانجام کاري دارد باز مؤثر اصلي را خدا بداند،زيرا از دريچه چشم يک موحد سرچشمه تمام قدرتها و نيروها،او است.
شخصي از امام رضا(ع)پرسيد:معناي توکل و حدود آن چيست ؟امام (ع)در پاسخي کوتاه و زيبا فرمودند:
«توکل اين است که جزازخدا،ازچيز ديگري نترسي»
برگرفته ازکتاب«سيره قرآني امام رضا(ع).
منبع:ماهنامه قرآني راه قرآن شماره24.