در این مورد دو گونه پاسخ تقدیم میگردد: پاسخ اول: تعبیر “شریک القرآن” اشاره به حدیث معروف “ثقلین” است که میان شیعه و اهل سنت متواتر است که پیامبر(ص) فرمود: “من از میان شما میروم و دو چیز گرانمایه به یادگار میگذارم که اگر دست به دامن آنها بزنید، هرگز گمراه نخواهید شد؛ کتاب خدا و عترتم.”[1] پس بنابراین ائمه أطهار(ع) خصوصاً حضرت ولی عصر(عج) در هدایت عامه الهی با قرآن مجید شریک میباشند. [1]آیه الله مکارم شیرازی، استفتائات، ج اول، بخش چهل و هفتم،مسائل متفرقه، ص 486، سؤال 1582.
پاسخ دوم
احتمالا اینکه آن حضرت(امام زمان(عج)) به این وصف یاد شده نظر به حدیث ثقلین دارد و چون امام زمان((علیه السلام)) در این زمان امام معصوم و از عترت پیامبر و مبین و همسنگ و عدل قرآن است در این جمله زیارت شریکالقرآن خوانده شده است. حدیثی از رسول اکرم((صلی الله علیه وآله)) در کتب شیعه و اهل سنّت نقل شده است که آن حضرت فرمود: «انّی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل بیتی ما ان تمسکتم بهما لن تفلوا لم تقیرتا حتی یورا علّی الحوض؛ من در میان شما دو چیز گرانبها بجا می گذارم کتاب خداوند و عترتم اهل بیتم را». اگر به آن دو تمسک کنید هرگز گمراه نمی شوید. و آن دو هرگز از هم جدا نمی شوند تا اینکه در کنار حوض کوثر به من ملحق شوند.
این حدیث شریف عدل بودن و قرین بودن اهل بیت با قرآن را می رساند که همان معنای شریک بودن است زیرا که هدایت کامل و نجات از ضلالت در تمسّک به هر دو است و با تمسک به هر دو و بهره گیری از هدایت هر دو می توان به رستگاری و سعادت کامل دست یافت.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی
پاسخ دوم
احتمالا اینکه آن حضرت(امام زمان(عج)) به این وصف یاد شده نظر به حدیث ثقلین دارد و چون امام زمان((علیه السلام)) در این زمان امام معصوم و از عترت پیامبر و مبین و همسنگ و عدل قرآن است در این جمله زیارت شریکالقرآن خوانده شده است. حدیثی از رسول اکرم((صلی الله علیه وآله)) در کتب شیعه و اهل سنّت نقل شده است که آن حضرت فرمود: «انّی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل بیتی ما ان تمسکتم بهما لن تفلوا لم تقیرتا حتی یورا علّی الحوض؛ من در میان شما دو چیز گرانبها بجا می گذارم کتاب خداوند و عترتم اهل بیتم را». اگر به آن دو تمسک کنید هرگز گمراه نمی شوید. و آن دو هرگز از هم جدا نمی شوند تا اینکه در کنار حوض کوثر به من ملحق شوند.
این حدیث شریف عدل بودن و قرین بودن اهل بیت با قرآن را می رساند که همان معنای شریک بودن است زیرا که هدایت کامل و نجات از ضلالت در تمسّک به هر دو است و با تمسک به هر دو و بهره گیری از هدایت هر دو می توان به رستگاری و سعادت کامل دست یافت.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی