مقایسه‌ برترین شاسی بلندهای لوکس (قسمت سوم)

عملکرد خودرو در جاده‌ی خاکی معمولی

برای این تست یک مسیر خاکی نه‌چندان سنگین ۶ کیلومتری انتخاب شده است تا توانایی‌های این شاسی بلندها را در این مسیرها مورد تست قرار دهیم. برای دستیابی به بهترین نتیجه، خودروها را در طبیعی‌ترین شرایط یعنی با چهار سرنشین به این مسیر فرستادیم و با سرعت ۶۰ الی ۷۰ کیلومتر حرکت کردیم. هیچ یک از سیستم‌های آفرود این خودروها در این بخش مورد استفاده قرار نگرفتند و همچنین تمامی آن‌ها در حالت رانندگی کامفورت یا راحت قرار داشتند. 

مرسدس بنز سواری مناسبی دارد و به‌هیچ‌وجه خودروی ناراحتی نیست؛ اما متأسفانه شاسی آن لرزش‌های زیادی به کابین منتقل می‌کند. سواری این خودرو مناسب است و بخشی از این ایراد به دلیل وجود تایرهای دیواره کوتاه است که نسبت به سنگ‌ریزه‌ها حساسیت دارند.

جگوار در این بخش از تست عملکرد معمولی دارد، این خودرو نسبت به چاله‌های کوچک عملکرد مناسبی دارد؛ اما در صورت مواجهه با دست‌اندازهای بزرگ، ضربات را به داخل کابین منتقل می‌کند. ولی سواری کلی این خودرو را می‌توان خوب ارزیابی کرد و این خودرو هیچ مشکلی با مسیرهای خاکی ندارد.

بی‌ام‌و هم در خصوص مواجهه با دست‌اندازها و هم در خصوص عایق‌بندی صوتی کابین عملکرد بسیار خوبی دارد و تجربه‌ی رانندگی آن – به استثنای حس سبکی که فرمان آن دارد – خوب است. برخی از تست‌کنندگان اظهار داشتند در عملکرد پیشرانه‌ی بی‌ام‌و کمی تأخیر مشاهده می‌شود که البته این مورد می‌تواند در نتیجه‌ی مداخله‌ی واحد کنترل الکترونیکی موتور (ECU) باشد. اما به‌طور کلی در بی‌ام‌و هیچ کمبودی از نظر چسبندگی و سواری به چشم نمی‌خورد. عملکرد این خودرو در مواجه با ناهمواری‌ها در حد متوسط ارزیابی شده است. 

در کمال تعجب، پورشه در مسیر خاکی عملکردی کمی خشک دارد که البته می‌تواند ناشی از وجود تایرهای مخصوص آسفالت روی آن باشد. به هر حال تماس خودرو با سطح در این تست خوب نبود. دقت فرمان پورشه واقعا درخشان است و در زمینه‌ی قوای فنی نیز هیچ ایرادی ندارد؛ جز این مورد که شاید کمی سروصدای این خودرو در دست‌اندازها بیش از حد باشد، البته خیلی سریع یاد خواهید گرفت که این خودرو را به چاله‌ها نیندازید.

آئودی در این بخش از تست نیز به مجذوب کردن آزمایش‌کنندگان پرداخت. آئودی با اینکه سروصدای بیشتری در مقایسه با مرسدس بنز دارد اما عملکرد آن در مواجه با ناهمواری‌ها بسیار بهتر است و بدنه‌ی آن در مسیرهای خیلی ناهموار و پستی بلندی‌ها تکان‌های کمتری دارد و می‌توان از این نظر آئودی را بهترین خودرو دانست. شما در این خودرو بیش از آنکه پستی بلندی‌ها را حس کنید صدای آن‌ها را خواهید شنید. آئودی در مسیرهای خاکی نیز درست همانند جاده، بسیار نرم و کم‌صدا است.  

ولوو در هنگام رانندگی در مسیرهای خاکی حس سبکی را منتقل می‌کند و از آن ناآرامی و اغتشاشی که در بعضی از رقبا وجود دارد خبری نیست. پیشرانه‌ی دیزلی ولوو درست همانند عملکرد آن روی جاده خیلی قدرتمند نیست و نباید انتظار جهش و شتاب‌گیری خیلی سریع را از آن داشت. ولوو یکی از بهترین خودروها برای رانندگی در مسیرهای خاکی و پر پیج و خم است و تنها موردی که در آن وجود دارد، شنیده شدن صداهایی از اطراف اتاق است ولی در کل خودروی راحتی است.

لکسوس در مواجه با دست‌اندازهای کوچک کمی ناآرام و سخت عمل می‌کند اما فوق‌العاده بی‌صدا است. سیستم فنربندی و تعلیق این خودرو طوری طراحی شده است که بهترین عملکرد را برای این شاسی بلند ژاپنی به ارمغان بیاورد. البته کمی کمبود گشتاور در این خودرو احساس می‌شود که برای جبران آن باید فشار بیشتری روی پدال گاز آورد.

اما آخرین خودرو در این بخش رنجروور اسپرت است. این خودرو برای انجام چنین تستی طراحی شده است و این امر را به‌راحتی اثبات می‌کند. این خودرو در مواجهه با ناهمواری‌ها همانند مسیر آسفالت عمل می‌کند و عملکرد آن طوری است که تنها پستی بلندی‌ها را در شیشه‌ی جلو مشاهده می‌کنید و به‌سختی می‌توانید آن‌ها را احساس کنید و یا صدایی از آن‌ها بشنوید. حرکتی عمودی این خودرو هر قدر که با آن آرام‌تر رانندگی کنید بیشتر می‌شود؛ اما در کل خودروی بسیار نرمی است و تایرهای پیرلی اسکورپیون آن نیز عملکرد بسیار خوبی دارند و می‌توانید به پشتوانه‌ی این تایرها و البته عملکرد بسیار خوب پیشرانه‌ی قدرتمند V6 این خودرو، به‌راحتی پدال گاز را بفشارید.

این خودروی بزرگ انگلیسی کم‌ترین تفاوت سواری را بین مسیر خاکی و آسفالت دارد و خودرویی است که فرزندان شما در آن بسیار راحت خواهند بود و به خواب خواهند رفت، بدون اینکه متوجه شوند خودرو در حال حرکت در مسیر خاکی است یا جاده‌ی آسفالت. بنابراین برنده شدن در این تست برای این خودرو بسیار آسان است.

ادامه دارد…