داوري رسانه هاي خبري جهان درباره كارنامه علمي و عملي علامه شهيد عارف حسين الحسيني
 

انتشار خبر شهادت علامه فقيد عارف الحسيني ، زمينه داوري بسياري از بنگاه هاي خبري پاكستان و جهان را در باب كارنامه علمي و شيوه رهبري او را فراهم ساخت. اين رسانه ها اگر چه از مناظر متفاوت به كاركرد او نگريستند ، اما مي توان از ميان اظهارنظرهاي آنان به محورهايي مشترك دست يافت كه طراز ديدگاه فعالين سياسي پاكستان و جهان را درباره آن شهيد روشن مي سازد. آنچه در پي مي آيد پاره اي از اين داوري هاست كه مي تواند دست مايه محققين در تبيين كارنامه آن عالم مجاهد باشد.
روزنامه امن: اين روزنامه در سرمقاله شماره 6 اوت 1988 نوشت :«درگيري هاي فرقه اي و قومي در مناطق پاراچنار ، بنون و بعضي مناطق ديگر در سال گذشته به وقوع پيوست و اوضاع هنوز هم آرام نشده است. چند هفته پيش همين درگيري ها در «گلگت» نيز واقع شد كه به صورت خطرناكي درآمد و شيعيان احساس كردند كه حكومت براي حفظ جان و مال آنها اقدامات موثري را انجام نمي دهد. در پي حوادث مناطق شمالي «گلگت» ، قتل علامه سيد عارف حسين حسيني ، اوضاع را متشنج تر و وخيم تر كرد كه اگر در عكس العمل اين اوضاع، وقايعي اتفاق بيفتد ، براي هيچ كدام از گروه هاي پاكستان ، خوشايند نخواهد بود.»
همين روزنامه در سر مقاله روز بعد يعني 17 اوت 1988 نوشت:
«مرحوم علامه براي وحدت بين تمام مسلمانان تلاش مي كرد و زندگي خود را براي خدمت به اسلام وقف كرده بود و در راه همين اهداف خود جان سپرد. علامه عارف حسيني «رضوان الله تعالي عليه» تنها رهبر «نهضت اجراي فقه جعفري نبود» ، بلكه انگيزه اي را دنبال مي كرد كه وحدت بين تمام مسلمانان را در سرلوحه برنامه هاي آن قرار داشت.»
در آستانه ماه محرم الحرام براي تحكيم قدرت حكومت ضياءالحق و دور كردن ملت از جمهوريت ، چنين بازي خطرناكي فقط كار آمريكا مي تواند باشد.
روزنامه جنگ: اين روزنامه درسر مقاله شماره 7 اوت 1988 نوشت:
«اين قتل نتيجه توطئه دشمنان پاكستان است و ما بايد با حفظ وحدت ، اهداف و مقاصد شوم دشمنان را نقش بر آب كنيم… ما فكر مي كنيم كه در پشت قضيه قتل علامه عارف حسيني ، به طور قطع دست قدرت هاي پنهاني است كه از ديرباز مي خواهند پاكستان را به بي ثباتي ، ناآرامي و عدم استحكام مبتلا كنند»
همين روزنامه يك روز پيش يعني در 6 اوت 1988 در سرمقاله خود نوشت:
«علامه عارف حسيني رهبري بزرگ براي مكتب فكري تشيع و دانشمندان ديني ممتازي بود. همه محافل ديني براي ايشان ، احترام بسيار قائل بودند. او بسيار با وقار ، متين و داعي وحدت بين همه گروه ها و طبقات مسلمين بود. مرگ او مرگ يك دانشمند ديني و رهبر باوقار سياسي است.» روزنامه نواي وقت: اين روزنامه با اظهار تاسف در سرمقاله شماره 6 اوت 1988 نوشت:
«تا وقتي قاتلين دستگير نشوند ، عوامل قتل آشكار نمي شود. البته مرگ نابهنگام علامه عارف حسين حسيني كمتر از يك فاجعه نيست. آن مرحوم فقط 45 سال داشت و براي احراز مقام منحصر به فرد در صفوف ملي ، با جرئت و سرعت زياد در حال پيشرفت بود كه فرصت نيافت و دعوت خداوند را لبيك گفت.»
روزنامه مركز اسلام آباد شماره 6 اوت 1988 (سرمقاله):
«شهالدت علامه عارف حسين حسيني كه رهبر «نهضت اجراي فقه جعفري» و پرچمدار وحدت بين مسلمين بود ، فاجعه اي ملي است كه هر دوستدار وطن را به سوگ نشاند. گلوله قاتل نه تنها يك سياستمدار مدبر كه يك عالم ديني متبحر را از ما گرفت. كسي كه متانت و موقع شناسي او تضمين كننده علم و آگاهي بود ، از پاراچنار طلوع در پيشاور غروب كرد؛ ولي شعاع حضور وي تا زمان هاي دور ، چراغ محبت ها را روشنايي و جلاء خواهد بخشيد. اين سرباز فداكار اسلام كه در حال وضو ، شربت شهادت را نوشيد ، به ما درس مي دهد كه بقاي ملت و مملكت و استحكام ملي ، منحصر به بقاي محبت ، اخوت و هماهنگي است.

روزنامه انگليسي زبان فرانتايرپست شماره 6 اوت 198:
«در ميان كساني كه براي استقرار جمهوريت در پاكستان مبارزه مي كردند ، علامه عارف حسيني از شخصيت هاي طراز اول بود. از زماني كه او «نهضت اجراي فقه جعفري» را روي خطوط سياسي و منظم و استوار كرد ، اين نهضت در ميان گروه هاي ديگري كه براي جمهوريت مبارزه مي كردند ، نقش اساسي ايفا كرد. روشن است كه علامه در موفقيت اهداف نهضت بالاترين نقش را داشت. او بدون پروا از عوامل خرابكار انتقاد مي كرد.»
روزنامه انگليسي زبان مسلم ، چاپ اسلام آباد ، در شماره 6 اوت 1988 نوشت:
«علامه زندگي خود را علاوه بر حفظ منافع شيعيان در اعتلاء ي دين اسلام صرف كرد. او هدف نهضت (حزب) خود را در اين كلمات بيان داشت: ما براي اسلام مبارزه مي كنيم كه بالاتر از گروه گرائي است.وي در سال 1987 «نهضت اجراي فقه جعفري» را در يك اجتماع بزرگ در لاهورـ كه در نوع خود بزرگ ترين اجتماع مردم بودـ تبديل به يك حزب سياسي كرد. منشور حزب او خواهان تغييرات جدي در زمينه اقتصادي و اجتماعي براي برقراري نظام حقيقي اسلام بود. او غالبا تاكيد مي كرد كه در منشور ، ذكري از كلمه شيعه يا سني به ميان نيايد و سخن فقط درباره اسلام و مسلمين باشد.
كوشش هاي وي در راه گسترش برادري و دوستي بين شيعه و سني به عنوان يادگارهاي بزرگي از خدمات ارزشمند وي به ملت و مملكت در صفحه تاريخ جاويد خواهد ماند. او زندگي خود را براي مبارزه با استعمارگران نيز وقف كرد. او غالبا مي گفت: تا وقتي كه ما كشورهاي خود را از يوغ استعمارگران نجات ندهيم ، هيچ وقت نمي توانيم در اجراي نظام اسلامي موفق شويم. نظريات وي او را به يكي از مخالفين شديد حكومت تبديل كرده بود، زيرا او حكومت موجود را وسيله اجراي نظام اسلام نمي دانست ، بلكه مسئول استثمار مردم مي دانست. عارف حسيني كه در راه احقاق حقوق ملت مسلمان تلاش زيادي كرد ، هيچ وقت از يادها نمي رود.»
نشريه هفتگي رضاكار ، يكم تا هشتم اوت 1988 ، نشريه لاهور:
«شخصيت علامه حسيني در نظر عوامل استعمار و در راه منافعشان يك مانع جدي بود. خدمات او به مردم مسلمان محروم و ستمديده پاكستان و تلاش هاي وي در راه احقاق حقوق ملت مسلمان هيچ وقت از يادها نمي رود. تحت رهبري قاطعانه و شجاعانه ايشان «نهضت اجراي فقه جعفري» تصميم بزرگ و تاريخي خود را گرفت و طبق آن شيعيان پاكستان در جريان كلي اجتماعي ملي پاكستان قرار گرفتند و در راه محافظت از منافع ملي و مبارزه براي به دست آوردن حقوق قانوني با گروه هاي ديگر پاكستان ، سهيم و شريك شدند.
عوامل پشت پرده قتل بي رحمانه او هر كه باشد ، يك حقيقت ، خيلي واضح و آشكار است كه فضاي برادري و برابري كه توسط او در ميان ملت مسلمان پاكستان ايجاد گرديد ، براي عوامل مزدوران استعمار و چپاولگران حقوق قانوني ملت ، قابل تحمل نبود ، به همين علت ، اين عناصر سودجو در مواقع و موارد زيادي موانعي را بر سر راه نهضت انقلابي «وحدت بين مسلمين» ايجاد كردند.
نشريه پانزده روز «ارشاد» ، چاپ كراچي نوشت:
«بعد از تجزيه هندوستان بزرگ واستقلال پاكستان ، علما و دانشمنداني كه ملت ما از وجود آنها بهره مند شد ، اولا تعدادشان خيلي كم بود و ثانيا آنها بيش از نيمي از زندگي خود را گذرانده بودند و بعد از آن اين چراغ هاي علم و فضل يكي بعد از ديگري خاموش شدند و دنياي ملي ما در تاريكي فرو رفت ؛ ولي از خوش شانسي به زودي خداوند، رهبري مفتي جعفر حسين «رضوان اله عالي عليه» به ما عطا كرد كه در مدت كمي محور اعتماد همه شيعيان قرار گرفت. بعد از آن خداوند بر ما منت نهاد و نعم البدل آقاي مفتي را به ما عطا فرمود و آن شخصيت برجسته علامه سيد عارف حسيني بود كه با وجود ايشان آينده ما روشن شد ، ولي افسوس از تقدير ملت كه اين خوشبختي ما هم داوم نيافت و در جمعه ، پنجم اوت 1988 ، به هنگام سحر ، اين خورشيد رهبري ما به دست اين ملجم زمان غروب كرد و زندگي ملي ما را تاريكي مطلقي فرا گرفت.»
دو هفته نامه «المظهر» ، چاپ پيشاور ، در شماره 9 اوت 1988 نوشت:
«قتل علامه عارف حسين حسيني ، نتيجه يك توطئه از پيش طرح ريزي شده استكبار جهاني است. ريشه هاي اختلاف و تفرقه اي كه توسط مسلمان نماهاي مزدور استعمار در ميان صفوف مسلمانان ايجاد مي شود ، بر هر پاكستاني آگاهي آشكار است ، پس آيا ممكن است حكومت پاكستان از آن آگاه نباشد؟ تا وقتي كه شخصيت هائي مانند علامه عارف حسين الحسيني: شهيد ملت اسلام در پاكستان وجود داشته باشند ، حجت بر همگان تمام است از هر قطره خون شهيد ملت اسلام ، يك عارف حسين متولد خواهد شد كه از اسلام همان طور دفاع خواهد كرد كه امام حسين (ع) براي حفظ دين محمدي (ص) دفاع و محافظت كرد».
هفته نامه نداي «جعفريه» از كراچي مي نويسد:
«بعد از كشته شدن علامه سيد مهدي حكيم در سرزمين سودان ، آيت الله سيد محمدباقر صدر در سرزمين عراق و امام صدر در لبنان ، بار ديگر دست خون آشام شيطان بزرگ و استبكار جهاني «آمريكا» از آستين ذلت بار مزدورانش در پاكستان بيرون آمد و تاريخ فرعون و نمرود و شداد و يزيد لعنه الله عليهم را تكرار كرد. روز جمعه پنجم اوت 1988چه روز خونيني بود. وقتي در يك كشور اسلامي كه لايحه شريعت به اجرا درآمده است ، يك رهبر نيرومند ديني و پاسدار شريعت را در حال به جا آوردن احكام شريعت در خون خودش غسل دادند… الله اكبر… آيا اين را نظام اسلامي مي گويند؟ آيا همين جمهوري اسلامي است؟(طبق قانون اساسي پاكستان ، اسم رسمي پاكستان جمهوري اسلامي پاكستان است.)»
دو هفته نامه «اماميه» از كراچي نوشت:
«آه…! جهان اسلام با شهادت رهبر محبوب شيعيان پاكستان ، علامه سيد عارف الحسيني ، يك رهبر برجسته مذهبي را از دست داد. رهبري كه براي وحدت بين مسلمين تا آخرين لحظات زندگي خود مخلصانه خدمت كرد. اسلام از مجاهد عظيمي كه هميشه با استكبار جهاني و قدرت هاي شرق و غرب استعماري و صهيونيستي مبارزه مي كرد ، محروم شد و كشور پاكستان يك دوستدار راستين وطن و محافظ منافع ملي و داعي ايجاد جمهوريت و پاسدار حقوق شيعيان و پرچمدار حفاظت از عزاداري امام حسين(ع) را از دست داد. او به مسلمانان اين آگاهي را داد كه بدون وحدت بين مسلمين ، مجد و عظمت مسلمان باز نمي گردد ، لذا تا جائي كه ممكن است بايد كساني كه به خداوند واحد و يكتا ايمان دارند و شهادت به پيامبري حضرت محمد(ص) مي دهند، اشتراك عمل را در پيش و از قدرت هاي طاغوتي كناره بگيرند. شوروي و امريكا ابرقدرت نيستند ، بلكه ابرقدرت خداست.
مجله «نداي اسلام» در شماره محرم الحرام1409 نوشت:
«اين اقدام مجرمانه و كينه توزانه استعمار را نبايد در حدود پاكستان محدود بدانيم ، زيرا ممكن است چنين وقايعي در كشورهاي ديگر جهان نيز واقع شود. اين مطلب كه دست انتقام استعمار از آستين كسي بيرون آمد، كاملا واضح و روشن است… در مورد شهادت علامه عارف حسين الحسيني دو مطلب قابل توجه است: يكي بر ملا شدن توطئه هاي ضد اسلام ناب محمدي و دوم ايجاد استحكام بيشتر در وحدت بين شيعه وسني.
يقينا اين شهادت براي مردم پاكستان و شبه قاره هند، باعث آگاهي بيشتر خواهد شد ، چون شهيد عارف حسين حسيني داراي روحي بزرگ و سلامت نفس بود. او شخصيتي بسيار متواضع داشت و تمام كوشش هاي خود را به كار مي برد تا بين همه طبقات مسلمين وحدت و انسجام ايجاد كند ، لذا تيز حملات تبليغي وهابي ها هميشه به طرف او بود. شهادت اين علامه بزرگوار راز توطئه استكبار جهاني و وهابي ها را عليه وحدت بين مسلمين و عليه علماي دين و اسلام فاش و اين مطلب را اثبات كرد كه او نماينده بر حق حضرت امام خميني رضوان الله عليه و رهبر حقيقي شيعيان پاكستان بود. استكبار جهاني سخت در اشتباه است كه فكر مي كند با شهيد كردن شخصيت هاي طرفدار واقعي از نهضت جهاني اسلام ، در اين نهضت مي تواند ضعف و ركود ايجاد كند. خون شهيد عارف حسين به طور يقين چهره كريه استكبار و خاندان سعودي را بيش از پيش نمايان مي كند.»
«مجله توحيد» شماره محرم و صفر 1409 نوشت:
«كسي كه براي استكبار و استعمار جهاني در منطقه خود دردسر ايجاد كرد و خواب را از چشمان دست نشاندگان استعمار ربود و توطئه هاي ويرانگر حكام دست نشانده حجاز را فاش ساخت ، به دست چه كسي مي تواند كشته شده باشد؟ بيداري مسلمانان و وحدت آنها به طور خاص براي مزدوران قدرت هاي بزرگ و حكومت سعودي سم كشنده است. در زير نقاب اسلام هدف اساسي وهابي ها همين بوده است كه آتش تعصب فرقه اي را در ميان مسلمانان بيفروزند و آنها را از حقايق دور نگه دارند ، قدرت يك ميليارد مسلمان جهان را تضعيف كنند تا بدين وسيله بتوانند جاي پاي خود را در كشورهاي اسلامي محكم كنند. بر همين اساس نقش سعودي ها و وهابي ها در قتل رهبر شيعيان پاكستان بسيار محتمل و برنامه و توطئه بسيار سنجيده استعمار است ، چون در كشور مسلماني مانند پاكستان ، «نهضت اجراي فقه جعفري» و به طور خاص شخصيت رهبر شيعيان پاكستان در اين زمان ، براي استعمار آمريكا ، خطر جدي بود و هر روز كه مي گذشت ، نه تنها براي آمريكا بلكه براي بزرگ ترين مهره او در منطقه (عربستان سعودي) نيز مصيبت بزرگ تري مي شد ، لذا طبق يك نقشه سري ، از يك سو مسئولين بزرگ نهضت را در مكه معظمه به جرم برگزاري تظاهرات برائت از مشركين دستگير مي كنند كه در ميان آنها نائب رئيس نهضت ، حجت الاسلام فاضل موسوي نيز وجود داشت و از سوي ديگر رهبر شيعيان پاكستان را به قتل مي رسانند تا بتوانند بزرگ ترين ضربه را بر قدرت در حال رشد نهضت و موضع قوي رهبر شهيد آن كه عبارت است از وحدت بين مسلمين در پاكستان ، بزنند. براي از هم پاشيدن وحدت مسلمين انتخاب وقت و زمان مربوط به اين حادثه دليل ديگري بر توطئه دقيق استكبار و وهابي هاست.»
مقاله روزنامه «جمهوري اسلامي» 15 مرداد 1367 ـ22 ذيحجه 1408:
شهادت عارف حسين حسيني نقطه عطفي در نهضت جهاني اسلام:
شهادت عالم مجاهد حجت الاسلام سيد عارف حسين حسيني در شهر پيشاور پاكستان كه به دست عوامل استبكار صورت گرفت، بيش از هر چيز به نقطه عطفي در حكومت توفنده انقلاب اسلامي در پاكستان و به طور كلي شبه قاره هند تبديل خواهد شد. اين اقدام به خوبي نشان داد كه استكبار درصدد انتقام گرفتن از انقلاب اسلامي از طريق ترور چهره هاي فعال آن در نقاط مختلف جهان است. اينكه اين بار دست انتقام استكبار از آستين چه كسي در آمده ، نكته اي است كه تا حدودي قابل درك است. خون شهيد عارف حسين قطعا چهره كريه استكبار را بيش از پيش افشا و حركت را توفنده تر خواهد كرد. عاشقان نهضت جهاني اسلام نه تنها در پاكستان ، بلكه در سراسر شبه قاره هند و نقاط ديگر جهان ، پيام رسان خون شهيد عارف حسين حسيني خواهند شد و خيل عظيم تشنگان اسلام ناب محمدي(ص) را از زلال قرآن سيراب و آنها را براي ريشه كن ساختن استكبار در سراسر جهان بسيج خواهند كرد.
منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 50