منظور از اینکه روز قیامت را «یوم الخلود» می نامند چیست؟

روز جاودان «یوم الخلود» روزی است که خدای سبحان به پارسایان نوید بهشت جاودان می دهد. از این رو فرشتگان می گویند: به سلامت وارد بهشت شوید. امروز، روز جاودانی است: «أُدخلوها بِسَلام ذلک یوم الخلود» ق/34 ؛ [به سلامت و شادکامی در آن درآیید که این روز جاودانگی است]. «بُشریکُم الیَوم جَنّاتٍ تَجری مِن تَحتها الأنهار خالدین فیها» حدید/12؛ [نوید باد شما را در این روز که برای تان باغ هایی است که زیر درختان آن، نهرها جاری است و برای همیشه در آن خواهید بود]. در مقابل به دوزخیان وعدة عذاب دهند و گویند: «فادخلوا أبواب جهنّم خالدین فیها فلَبِئس مَثوی المُتکبِّرین» نحل/29 ؛ [از درهای جهنّم وارد شوید و برای همیشه در آن جای گیرید که بدجایی است جایگاه متکبّران].در قرآن مجید بیش از 80 بار این واژه و هم خانواده های آن دربارة نعمت بهشت و عذاب جهنّم به کار رفته است. در برخی موارد «أبداً» را نیز همراه دارد، مانند: «خالدین فیها أبداً» تغابن/9 البته خلود به معنای ابدی بودن دربارة بهشت و بهشتی بحثی ندارد. ولی عدّه ای دربارة ابدیّت عذاب دوزخیان تأمّلی دارند که باید جداگانه نقد و بررسی شود.
تذکّر الف: چون با ظهور آخرت بساط دنیا برچیده می شود: «و الأرض جَمیعاً قبضته یوم القیمة و السَّموات مَطِویّات بِیَمینه» زمر/67 ، «یوم تُبدّل الأرضُ غیرَ الأرض و السّموات» ابراهیم/48 دیگر دنیایی وجود ندارد تا بساط آخرت به دنیا تبدیل شود.
ب: زوال و نابودی آخرت حتی بهشت و بهشتیان امکان ندارد.
آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن)