«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ الَّتِی لَا تَخْفَى»، فقره ای از یکی از زیارات امام زمان (عج) است که در کتاب های حدیثی و دعا آمده است.[1]
دربارۀ معنای آن دو احتمال داده می شود:
1. امام زمان (عج) حجّت خدا است و حجّت بودن او به ادّلۀ عقلی و نقلی قاطعى ثابت شده است؛[2] لذا امامت او روشن بوده و بر هیچ عقل سلیمی پنهان و پوشیده نیست.
2. امام زمان (عج) که حجّت خدا است، در میان ما وجود دارد و مخفی نیست، ولی ما او را نمی بینیم؛ همانند آفتابی که در زیر ابر غایب باشد.[3]
پس، در دوران غیبت اگرچه جسم ولی عصر (عج) به علت وجود خطرات و یا مصالح دیگری از دیدۀ مردم نهان است، ولی علم به او و امامت او برای مردم پوشیده نیست و همه از آن آگاهی دارند، و در قلب و جان انسان های مؤمن جا داشته و پابرجاست و مردم بر اساس رهنمودها و عنایات غیبی او زندگی می کنند.
[1]
. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 99، ص 117، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403ق؛ عاملی کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح، ص 495، دار الرضی (زاهدی)، قم، چاپ دوم، 1405ق.