خانه » همه » مذهبی » منظور از خاک آلود کردن نامه چیست؟ و چرا در گذشته این کار را انجام می‌دادند؟

منظور از خاک آلود کردن نامه چیست؟ و چرا در گذشته این کار را انجام می‌دادند؟

1. احمد بن محمد بن أبى نصر می‌گوید: «امام رضا(ع) نامه را [براى خشک شدن مرکبش] خاک بر آن می‌ریخت. و می‌فرمود: مانعى ندارد».[1]
2. از على بن عطیّه نقل شده است: «او نامه‌هایى از امام موسی بن جعفر(ع) دیده بود که بر مرکّب آن خاک افشانده بود».[2]
3. ترجمه روایت سوم نیز مانند روایت اول است.
4. امام رضا(ع) از پدران خود از پیامبر خدا(ص) نقل می‌فرماید: «به دنبال نیازمندی‌هاى خود بامدادان بروید که آسان‌تر به‌دست می‌آید و نامه را خاک آلود کنید که حاجت بهتر روا می‌شود و خیر را در نزد خوب‌رویان بجوئید».[3]
همان طور که در ترجمه روایات آمده است؛ «تراب» به معنای خاک و «تتریب»، به معنای خاک آلود کردن[4] و پاشیدن خاک است که در این‌جا با توجه به «الکتاب»؛ یعنی خاکی کردن نامه.
درباره علت پاشیدن خاک بر روی نامه، احتمالاتی بیان شده است:
1. ظاهراً در زمان گذشته برای زودتر خشکاندن مرکب، کمی کاغذ را خاکی می‌کردند.[5]
2. به جهت تواضع برای کسی که این نامه برای آن فرستاده می‌شد، نامه را خاک‌افشانی می‌کردند.[6]
3. این کار را انجام می‌دادند تا اعتماد و توکل و نیازمندی خود به خدای تعالی را در رسیدن نامه به مقصد و برآورده شدن حاجت نشان دهند.[7]
4. شیخ حُرّ عاملی؛ فتوا به استحباب خاک افشانی نامه داده ‌است.[8]
 

[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏2، ص 673، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق؛ شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج ‏12، ص 139، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق.
[2]. الکافی، ج ‏2، ص 673.
[3]. شیخ صدوق، الخصال، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج ‏2، ص 394، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1362ش.
[4]. لغت نامه دهخدا، واژه «تتریب»؛ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق، مصحح، عطار، احمد عبد الغفور، ج ‌1، ص 91، دار العلم للملایین، بیروت، چاپ اول، 1410ق.
[5]. جزائرى، نعمت الله بن عبد الله‏، ریاض الأبرار فی مناقب الأئمة الأطهار، ج ‏2، ص 358، مؤسسة التاریخ العربی‏، بیروت، چاپ اول، 1427ق؛ کمره‌اى، محمد باقر، ترجمه و شرح اصول کافی، ج ‏6، ص 597، اسوه، قم، چاپ سوم، 1375ش.
[6]. مازندرانى، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی (الأصول و الروضة)، محقق، مصحح، شعرانى، ابوالحسن، ج ‏11، ص 138، ‏المکتبة الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1382ق؛ مجلسى، محمد باقر، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، محقق، مصحح، رسولى محلاتى، هاشم‏، ج ‏12، ص 582، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1404ق.
[7]. شرح الکافی (الأصول و الروضة)، ج ‏11، ص 138؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج ‏12، ص 582.
[8]. شیخ حرّ عاملی، هدایة الامة إلی أحکام الأئمة (منتخب المسائل)، ج 5، ص 168، مجمع البحوث الإسلامیة، مشهد، چاپ اول، 1412ق؛  

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد