منظور از شهاب ثاقب در قرآن چیست؟

در قرآن مجید شهاب ثاقب به عنوان وسیله ای برای دور کردن شیاطین از آسمان آمده است. شهاب به معنی شعله ای از آتش افروخته و یا شعله های آتشین که در آسمان شب به صورت خط ممتد برخی اوقات دیده می شود و ثاقب به معنی نافذ و سوراخ کننده است. اما مقصود از این آیات معنی ظاهری آن نیست. مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، ج 14، ص 138 می فرماید: آنچه به عنوان احتمال می توان گفت، این است که این گونه بیانات در کلام الهی از قبیل مثال هایی است که برای روشن شدن حقایق غیرحسی در لباس حسی ذکر می شود و امثال این تعبیرات در قرآن فراوان است. بنابراین منظور از آسمان که جایگاه فرشتگان است، عالم ملکوتی و ماوراء طبیعی است و منظور از نزدیک شدن شیاطین برای استراق سمع و رانده شدن آنها به وسیله شهاب، آن است که آنها می خواهند به جهانِ فرشتگان نزدیک شوند تا از اسرار خلقت و حوادث آینده آگاهی یابند، ولی فرشتگان شیاطین را با انوار ملکوتی که تاب تحمل آن را ندارند می رانند. توجیه دیگری در تفسیر نمونه، ج 11، ص 49 – 51 آمده که قابل توجه است و آن این که: منظور از آسمان، آسمان حقایق و معنویت و ایمان است و شیاطین همان وسوسه گران هستند که می کوشند به این محدوده راه یابند و به اغوای مؤمنانِ به حق بپردازند، اما مردان الهی و رهبران حق از پیامبران و امامان گرفته تا دانشمندان متعهد با امواج نیرومند علم و تقوا و قلمشان به آنها هجوم می برند و آنها را از نزدیک شدن به این آسمان می رانند. برای آگاهی بیشتر ر.ک: تفسیر المیزان, ج 11، ص 4 – 51 و ج 19 ،ص 19 – 22 .