آیه 43 سوره نور یکى از آثار عظمت نظام آفرینش جهان را توضیح میدهد و دلیل محکمی بر توحید و نفوذ اراده حق تعالى در اداره جهان است. در این آیه میفرماید؛ از جمله آثار عظمت کبریایى آن است که از ابرهاى باردار و سنگین -چنانچه مشیت خداوند تعلق گیرد- قطرات باران سودبخش به دورترین نقاط زمین و سرزمینها میریزد و سبب حیات و رشد زمین میشود. همین طور چنانچه مشیت او تعلق یابد، در اثر تماس ابرهاى سنگین با آتمسفر سرد و نزول و فرو ریختن قطعات یخ، سبب از بین رفتن مزارع، کشتزارها، احشام، چهارپایان و نباتات میگردد.
مفسران در باره این موضوع که منظور از کوههای در آسمان چیست که تگرگها از آن فرو میریزند، نظریات مختلفى دارند:
بعضى گفتهاند کوهها در اینجا جنبه کنایى دارد، و منظور آیه این است که در واقع کوهى و توده عظیمى از تگرگ به وسیله ابرها در دل آسمان به وجود میآید.
عدهای دیگر معتقدند منظور از کوهها، تودههاى عظیم ابر است که در عظمت و بزرگى مانند کوه است.
برخی نیز برآنند که تودههاى ابر در وسط آسمان براستى شبیه کوهها هستند، اگر چه از طرف پایین به آنها مینگریم صافاند. ولی در حقیقت سطح بالاى ابرها هرگز صاف نیست، و مانند سطح زمین داراى ناهمواریهاى فراوان است، و از این نظر اطلاق نام جبال بر آنها مناسب است.
مفسران در باره این موضوع که منظور از کوههای در آسمان چیست که تگرگها از آن فرو میریزند، نظریات مختلفى دارند:
بعضى گفتهاند کوهها در اینجا جنبه کنایى دارد، و منظور آیه این است که در واقع کوهى و توده عظیمى از تگرگ به وسیله ابرها در دل آسمان به وجود میآید.
عدهای دیگر معتقدند منظور از کوهها، تودههاى عظیم ابر است که در عظمت و بزرگى مانند کوه است.
برخی نیز برآنند که تودههاى ابر در وسط آسمان براستى شبیه کوهها هستند، اگر چه از طرف پایین به آنها مینگریم صافاند. ولی در حقیقت سطح بالاى ابرها هرگز صاف نیست، و مانند سطح زمین داراى ناهمواریهاى فراوان است، و از این نظر اطلاق نام جبال بر آنها مناسب است.