منظور امام علی (ع) از سکوت خداوند در مورد برخی احکام چیست؟ و چرا فرمود برای یافتن آنها خود را به زحمت نیندازید؟

امام علی (ع) در این سخنش می فرماید خداوند آنچه را که از احکام و معارف بیان کرده، تمام حقیقت نیست، بلکه چیزهای نیز وجود دارد که خداوند انسان ها را بدان ها مکلف نکرده و در باره آنها خاموشى گزیده است؛ از قبیل تکلیف به دانستنی هاى دقیقى که برای آخرت بى ‏فایده است؛ زیرا خداوند از روى فراموشى، به سکوت برگزار نکرده؛ چرا که خداوند مبرا از نسیان و فراموشی است، بلکه به دلیل بى فایده بودن آنها براى آخرت انسان بوده و به دلیل این که اشتغال بدان ها باعث ترک دانستنی هاى مفید خواهد شد.

ممکن است منظور از سکوت در مورد برخی چیزها، مسائل مباح؛ مانند علم نجوم، حساب، هندسه، شعر و صناعات دقیق و … باشد، و ترک آنها از جهت اهتمام نداشتن و عدم اعتنای به آنها از براى شما بوده است.

البته، بسیاری از مسائل پیچیده کلامی و فلسفی و یا فلسفه احکام که فرور رفتن در آنها -البته برای عموم مردم، غیر از دانشمندان و نخبگان- نه تنها نتیجه ای مطلوب و مفید ندارد که چه بسا موجبات انحراف عقیده را به همراه خواهد داشت.