من پیش خودم می گویم اگر فلان مقدار پول را داشتم با آن این کارهای خوب را انجام می دادم یا اگر جای جای فلان مسئول بودم این کارها را می کردم با توجه به این که ممکن است اگر واقعا آن مقدار پول را داشتم یا جای آن مسئول بودم آن کارها را انجام نمی دادم آیا این گفتن ثوابی دارد؟

اگر مقصود شما از سؤال، نحوه تأثیر نیت در سرنوشت انسان است، پاسخ این است که رابطه نیت با وجود انسان و کمالات او یک امر قراردادى نیست، بلکه نیت خالص، حاصل معرفت و باورهاى صحیح و محکم انسان است، هر قدر یقین نسبت به خداوند متعال و حاضر و ناظر بودن او و باور مرگ و معاد و مسؤولیت هاى اخروى درجان آدمى ریشه دارتر شود، نیت او هم خالص تر شده و در نتیجه به کمال و قرب الهى نزدیک تر خواهد شد.
البته گاهی انسان نیت خیر دارد، ولی موفق به عمل نمی شود، در این صورت خود نیت تاثیر مثبت خود را دارد و نشان از پاکی باطن و اهداف نیک شخص دارد، اگر چه نیت در کنار اعمال صالح است که انسان را به مراتب عالى مى رساند و نقش عمل را نیز باید در نظر گرفت. در قالب مثال مى توان نیت را به ضریب اعمال تشبیه کرد (به مفهوم ریاضى ضریب توجه شود). نمودار تکامل و رشد انسان را مى توان بدینگونه ترسیم کرد:
معرفت با این توضیح رابطه نیت با آگاهى، باور و عمل روشن تر شده و معلوم مى شود که نیت خالص چه نقشى در سعادت جاودانه انسان دارد.