قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
مطئنا اساس بحث و گفتگو در هر موردی و با هر فردی این است که طرفین گفتگو دارای اشتراکات و دیدگاه های یکسانی باشند تا بتوانند بحث را از آنجا شروع کنند چرا که اگر دو نفر هیچ نقطه مشترکی نداشته باشند نمی توانند با یکدیگر بحث و گفتگو کنند و آنان همچون دو فرد کور و کر و لال خواهند بود که اصلا قادر به ارتباط برقرار کردن نیستند.
در مورد سؤال مذکور اگر منظور از کافر فردی باشد که اسلام را قبول ندارد اما به دین دیگری مثلا مسیحیت یا یهودیت اعتقاد دارد، در این صورت نقاط مشترک فراوانی میان اسلام و آن ادیان وجود خواهد داشت که می توان از آن نقاط مشترک مثلا اعتقاد به خدا، اعتقاد به پیامبری حضرت موسی(ع)، حضرت عیسی(ع)، البته همه مسیحیان او را خدا نمی دانند. بحث را شروع کرد و در بحث، عقاید و نظرات خود را بیان کنید.
اگر منظور از کافر کسی است کهاصلا به هیچ دینی اعتقاد ندارد و به قول معروف «لائیک» است با چنین فردی خیلی سخت می توان سخن گفت اما باز هم نقاط مشترک را می توان یافت و آن نقاط همان سؤالات اساسی است که برای هر بشری مطرح است که باید دید او چه جوابی به آنها می دهد آن گاه در مورد پاسخ او و پاسخ دین خود سخن بگویید، یعنی این سؤالات که:
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم
البته باید توجه داشت که در بحث گفتگو آن هم در مورد مسائل اعتقادی و با فردی که هم کیش و هم دین ما نیست باید به دقت مواظب و محتاط بود. باید به سوی بحثی سازنده و ثمربخش روی آورد نباید سعی کرد تا به تمام معتقدات او توهین نمود زیرا دین اسلام عقاید و نظراتی را که با عقل سلیم و هم راستا باشد رد نمی کند، بلکه این دین، دینی است عقلانی نه دینی که تقلید را در تمم سطوح معرفتی اش تجویز نماید. از طرفی نیز توهین به طرف مقابل باعث موضع گیری مشابه وسختی از طرف او خواهد شد. به تعبیر قرآن «با حکمت و اندرز نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما؛ و با آنها به روشی که نیکوتر است استدلال و مناظره کن»؛ «ادع إلی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه و مجادلهم بالتی هی أحسن».(سوره نحل، آیه 125)
از همه مهم تر، فردی که می خواهد با چنین افرادی وارد بحث شود باید اطلاعات خوبی در مورد دین خود و تا حدی در مورد عقاید طرف مقابلش داشته باشد چرا که اگر با دانشی اندک و شناختی ناقص وارد بحث و گفتگو شود جز ناکامی و ضرر چیزی در پی نخواهد داشت.
باید به یاد داشته باشیم ه بحث کردن در مورد اصول یک دین آن هم دین اسلام وظیفه و تکلیف همگانی نیست، چه بسا افرادی را به دلی شناخت و دانش …………………………………… باید از این کار منع کرد. اما اگر شما فردی با شناخت و اطلاعات خوب و صحیحی هستید باید بخاطر داشته باشید که مهم تر از هر برهان و استدلالی، رفتار و کردار خوب و نیکو است که می توان سخنان را در اعمال دل ها بنشاند کاری که ممکن است استدلال و برهان محکم نیز نتواند انجام دهد، زیرا آنان خواهند گفت اگر دین شما دینی کامل و برحقی است چرا متدینان و معتقدان بدان این قدر از اخلاق و کردار خوب انسانی به دورند؟!!
خلاصه توصیه می شود که وارد چنین بحثی نشوید و در صورتی که در آن گام نهادید بدون دانش و آگاهی نباشید چرا که ضرر این کار بسیار سنگین وویران کننده خواهد بود. به قول معروف بهترین و راحت ترین راه برای نابودی و ضعیف کردن یک عقیده، دفاع نادرست و ناشیانه از آن است ولی در عین حال اگر محب شدید حتما یک پشتوانه غنی فکری باید داشته باشید، یکی از راه های آن ارتباط با یک یا چند عالم دینی قوی در مباحث کلامی و فلسفی است که در موارد لزوم راهنمای شما در مراحل مختلف بحث و گفتگو باشد. از طرف دیگر برخی از انسان ها حتی اگر به بهترین شکل حقایق برایشان بازگو شود ایمان نمی آورند. خداوند موارد بسیاری از برخورد مخالفان انبیاء را نشان داده که بی هیچ منطقی از پذیرش حق سر باز زده اند. در اینجا تکلیف، اتمام حجت است، ولی ایمن آوردن امری اختیاری است و حساب این گونه افراد با خداست.
در مورد سؤال مذکور اگر منظور از کافر فردی باشد که اسلام را قبول ندارد اما به دین دیگری مثلا مسیحیت یا یهودیت اعتقاد دارد، در این صورت نقاط مشترک فراوانی میان اسلام و آن ادیان وجود خواهد داشت که می توان از آن نقاط مشترک مثلا اعتقاد به خدا، اعتقاد به پیامبری حضرت موسی(ع)، حضرت عیسی(ع)، البته همه مسیحیان او را خدا نمی دانند. بحث را شروع کرد و در بحث، عقاید و نظرات خود را بیان کنید.
اگر منظور از کافر کسی است کهاصلا به هیچ دینی اعتقاد ندارد و به قول معروف «لائیک» است با چنین فردی خیلی سخت می توان سخن گفت اما باز هم نقاط مشترک را می توان یافت و آن نقاط همان سؤالات اساسی است که برای هر بشری مطرح است که باید دید او چه جوابی به آنها می دهد آن گاه در مورد پاسخ او و پاسخ دین خود سخن بگویید، یعنی این سؤالات که:
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم
البته باید توجه داشت که در بحث گفتگو آن هم در مورد مسائل اعتقادی و با فردی که هم کیش و هم دین ما نیست باید به دقت مواظب و محتاط بود. باید به سوی بحثی سازنده و ثمربخش روی آورد نباید سعی کرد تا به تمام معتقدات او توهین نمود زیرا دین اسلام عقاید و نظراتی را که با عقل سلیم و هم راستا باشد رد نمی کند، بلکه این دین، دینی است عقلانی نه دینی که تقلید را در تمم سطوح معرفتی اش تجویز نماید. از طرفی نیز توهین به طرف مقابل باعث موضع گیری مشابه وسختی از طرف او خواهد شد. به تعبیر قرآن «با حکمت و اندرز نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما؛ و با آنها به روشی که نیکوتر است استدلال و مناظره کن»؛ «ادع إلی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه و مجادلهم بالتی هی أحسن».(سوره نحل، آیه 125)
از همه مهم تر، فردی که می خواهد با چنین افرادی وارد بحث شود باید اطلاعات خوبی در مورد دین خود و تا حدی در مورد عقاید طرف مقابلش داشته باشد چرا که اگر با دانشی اندک و شناختی ناقص وارد بحث و گفتگو شود جز ناکامی و ضرر چیزی در پی نخواهد داشت.
باید به یاد داشته باشیم ه بحث کردن در مورد اصول یک دین آن هم دین اسلام وظیفه و تکلیف همگانی نیست، چه بسا افرادی را به دلی شناخت و دانش …………………………………… باید از این کار منع کرد. اما اگر شما فردی با شناخت و اطلاعات خوب و صحیحی هستید باید بخاطر داشته باشید که مهم تر از هر برهان و استدلالی، رفتار و کردار خوب و نیکو است که می توان سخنان را در اعمال دل ها بنشاند کاری که ممکن است استدلال و برهان محکم نیز نتواند انجام دهد، زیرا آنان خواهند گفت اگر دین شما دینی کامل و برحقی است چرا متدینان و معتقدان بدان این قدر از اخلاق و کردار خوب انسانی به دورند؟!!
خلاصه توصیه می شود که وارد چنین بحثی نشوید و در صورتی که در آن گام نهادید بدون دانش و آگاهی نباشید چرا که ضرر این کار بسیار سنگین وویران کننده خواهد بود. به قول معروف بهترین و راحت ترین راه برای نابودی و ضعیف کردن یک عقیده، دفاع نادرست و ناشیانه از آن است ولی در عین حال اگر محب شدید حتما یک پشتوانه غنی فکری باید داشته باشید، یکی از راه های آن ارتباط با یک یا چند عالم دینی قوی در مباحث کلامی و فلسفی است که در موارد لزوم راهنمای شما در مراحل مختلف بحث و گفتگو باشد. از طرف دیگر برخی از انسان ها حتی اگر به بهترین شکل حقایق برایشان بازگو شود ایمان نمی آورند. خداوند موارد بسیاری از برخورد مخالفان انبیاء را نشان داده که بی هیچ منطقی از پذیرش حق سر باز زده اند. در اینجا تکلیف، اتمام حجت است، ولی ایمن آوردن امری اختیاری است و حساب این گونه افراد با خداست.