می خواهم در مورد عارف ناشناخته آیت الله میرزا علی اکبر مرندی بیشتر بدانم.

آیت الله مرندی آموزش های اولیه را در محضر پدر و برخی علمای شهر خویش سپری کرده و برای ادامه تحصیلات به تبریز عزیمت کرد و از دانشمندانی چون آیت الله انگجی بهره برد. سپس توفیق نصیب ایشان شده و به قصد زیارت به عتبات شتافت، اما قسمت الاهی آن بود که در نجف اشرف ماندگار شود. ایشان در اولین روز اقامت با علامه طباطبائی و برادرشان آشنا و سپس هم حجره شدند.

آیت الله مرندی شیفته و دلباخته آیت الله قاضی بوده  و 16 سال در محضر این استادِ عرفان، به سیر و سلوک پرداخت و همزمان در درس های رسمی حوزه نیز جدیت داشت.

ایشان با آیت الله خوئی هم دوره بوده و  دوستی آن دو بزرگوار زبانزد خاص و عام بود. آیت الله خوئی بارها فرموده بود: «اگر کسی از نجف به قصد زیارت آیت الله مرندی به مرند برود، ارزش دارد.»

 پس از مدتی پزشکان تأکید کردند به دلیل کسالتی که ایشان داشت، باید از نجف اشرف بیرون برود. توصیه دوستان و استادان هم که نگران وضعیت جسمانی ایشان بودند، او را مصمم ساخت که به وطن باز گردد.

سرانجام او علی رغم میل شدید به حضور در نجف، مجبور شد حدود سال 1320 به آذربایجان برگردد. وی مدتی در تبریز به تدریس پرداخت، ولی وقتی دید شهرت و آوازه پیدا کرده است، آن جا را ترک کرد و در مرند اقامت گزید.

ایشان هنگام تبعید امام به ترکیه، طی اعلامیه ای از ایشان دفاع کرد و با اوج گیری انقلاب اسلامی در سال 1356 نقشی اساسی در به صحنه کشاندن مردم و حمایت از تشکیل و تثبیت حکومت اسلامی داشت.

از ویژگی های برجسته آیت الله مرندی، گریز از شهرت بود. البته بعضی از بزرگانی که با او آشنا بودند، به خدمتش مشرف می شدند؛ تا این که این پرده های گمنامی توسط علامه تهرانی در کتاب «مهر تابان» از میان رفت. سرانجام این عالم عارف در فروردین 1373 به لقاء الله پیوست.

بخشی از وصیتنامه آیت الله مرندی

“… هیچ وقت قدم از جاده شرع کنار مگذار و به ابناء زمان که ابناء دنیا هستند نگاه مکن. بسیاری از این ها آخرت را فراموش کرده و تابع شیطان شده اند. این ها اسیر شهوات نفسانیه می باشند؛ پس از مرگ پشیمان خواهند شد. در رفتار و گفتار و کردار خداوند عالم را فراموش مکن! در هر جا حاضر و ناظر است (انا اقرب الیکم من حبل الورید) و همه امورات در دست اوست و در هر کار توکل به خدا کن …. و تا توانی نمازها را دراول وقت بخوان و خوش خلق باش [که] نشانه بهشت است، چنانچه بدخلقی نشانه جهنم…”[1]

گفتنی است کتابی با نام “عارف ناشناخته” در مورد زندگی آیت الله علی اکبر مرندی تألیف شده که جهت اطلاع بیشتر می توانید به آن مراجعه کنید.

این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.