نخست باید دانست که حیطه اصول دین، «اعتقاد و ایمان» است و حیطه فروع دین «عمل و تکالیف شرعی» است. و از آن جا که «نماز» از اعمال مهم شرعی است در فروع از آن یاد می شود. برای توضیح بیشتر توجه شما را به چند نکته جلب می کنیم. 1ـ در فرهنگ اسلام اصالت با اعتقاد و ایمان است و ارزش عمل آن هنگامی است که از اعتقاد صحیح منشاء گرفته باشد. برخلاف نظریه عمل گرایان (پراگماتیسم) که اصالت را تنها به اعمال می دهند. از این رو در اسلام از اعتقادات به عنوان اصول دین یاد شده است. 2ـ میان اعتقاد و عمل رابطه تنگاتنگ و به گونه دور تصاعدی وجود دارد. به گونه ای که هر چه اعتقاد و ایمان عمیق تر باشد عمل نیک بیشتر و قوی تر بروز می کند و هر چه اعمال نیک بیشتر باشد آدمی لذت حقیقت اعتقاد و ایمان را بیشتر می چشد و باور او تقویت می شود. الیه یصعدُ الکَلِمُ الطّیّبُ والعملُ الصّلِحُ یَرفَعُهُ؛ سخنان پاکیزه به سوی او بالا می رود و کار شایسته به آن رفعت می بخشدفاطره، آیه ی 10. 3ـ از آن جا که «نماز» مانع بسیاری از گناهان و ناهنجاری ها می شود و تداوم نماز موجب تداوم ارتباط با خداوند و حفظ بنیان های اعتقادی می شود. از نماز به عنوان ستون دین یاد شده است.