یکی از عوامل مهم فحشاگریزی، نماز و انس و رابطه با خداست و هر اندازه این عامل تقویت، با کیفیت بالاتری انجام گیرد، قدرت فحشاگریزی و فحشاستیزی آن نیز بیشتر است.

علامه طباطبایی (ره) در این باره آورده است: «مقصود قرآن کریم که می فرماید: نماز، انسان را از گناه باز می دارد، این نیست، که هر فرد نمازگزار در برابر تمام گناهان مصون است، بلکه منظور این است که نماز موجب یاد پروردگار و سبب توجه به مقام ربوبی می شود، و اثر طبیعی چنین توجهی این است که در انسان زمینه روح اطاعت و ترک گناه پدید آورد، ولی در عین حال ممکن است بر اثر ضعف توجه به خداوند، عامل های نیرومندتری اثر آن را خنثی سازد!».[1]

اثری که نماز در روح و روان ما می گذارد، همان تقویت روح ایمان و توجه به پروردگاراست، و این توجه درجه هایی دارد و درباره افرادی که از ارتکاب بسیاری از گناهان پروایی ندارند، یاد خداوند نسبت به ترک گناهان، تنها به صورت یک زمینه است نه علت تامّه.

این که نماز پایه و ستون دین معرفی شده، به دلیل نقش اساسی آن در شکل دهی شخصیت معنوی و دینی انسان است. در حقیقت نماز به ایمان انسان تجسم، و به هویت معنوی او کمال می بخشد. طبیعت نماز از آن جا که انسان را به یاد نیرومندترین عامل بازدارنده؛ یعنی اعتقاد به مبدأ و معاد می اندازد که دارای اثر بازدارندگی از فحشا و منکر است.
 

                                                                          
انسانی که به نماز می ایستد، تکبیر می گوید، خداوند را از همه چیز برتر و بالاتر می شمرد، به یاد نعمت هایش می افتد، او را به رحمانیت و رحیمیت می ستاید، به یاد روز جزایی می افتد و… بی شک در قلب و روح چنین انسانی جنبشی به سوی حق و حرکتی به سوی پاکی و جهشی به سمت تقوا پیدا می شود. تمام ذکرهای نماز، رکوع و سجودی -که نهایت ذلّت در برابر ذات باری تعالی است- موجی از معنویت در وجود انسان نمازگزار ایجاد می کند، موجی که سدّ نیرومندی در برابر گناه به شمار می آید.

ناگفته نماند هر نمازی به همان اندازه که از شرایط کمال و روح عبادت برخوردار است، نهی از فحشا و منکر می کند، گاه نهی کلّی و جامع، و گاه نهی جزیی و محدود.

درباره کاربرد نماز در بازداشتن از فحشا و منکر در تاریخ آمده که جوانی به گنهکاری و آلودگی شهرت داشت اما نماز را به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اقتدا می کرد!! حضرت درباره او می فرمود: «انّ صلاته تنهاه یوماً»؛ «سرانجام نمازش روزی او از این عمل های آلوده پاک می کند».[2]

پی نوشت ها:
[1] . المیزان، چاپ بیروت، ج 16، ص 135.
[2] . میزان الحکمه، ج 2، ص 1628، 1365.

منبع: حوزه نت