از نظر اسلام و روان شناسان جهان، تنها قدرتی که می تواند افراد بشر را از نگرانی و اضطراب محافظت کند و آرامش آنها را برقرار سازد قدرت نماز و عبادت خداوند است افرادی که در ساعات مختلف به دعا و نماز خواندن می پردازند روحی مطمئن و سالم دارند و هرگز دچار نگرانی و اندوه نخواهند شد.

امام صادق علیه السلام فرمود:

مَا یمْنَعُ أَحَدَکمْ إِذَا دَخَلَ عَلَیهِ غَمٌّ مِنْ غُمُومِ الدُّنْیا أَنْ یتَوَضَّأَ ثُمَّ یدْخُلَ مَسْجِدَهُ فَیرْکعَ رَکعَتَینِ فَیدْعُوَ اللَّهَ فِیهَا أَ مَا سَمِعْتَ اللَّهَ یقُولُ وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاة[1]

چه عاملی مانع می شود یکی از شما را، وقتی که غم و اندوه دنیوی بر او وارد شد وضو بگیرد و داخل مسجد شود و دو رکعت نماز بجای آورد و خداوند بزرگ را بخواند مگر نشنیده ای که پرودگار می فرماید: به وسیله صبر و نماز از خدا یاری بخواهید.

هر گاه حادثه ای رسول اکرم علیه السلام را ناراحت و محزون می ساخت آن جناب به وسیله روزه گرفتن و اقامه نماز از خداوند یاری و کمک می گرفت.[2]

دیل کارنگی می گوید:

امروز جدیدترین علم یعنی روانپزشکی همان چیزهائی را تعلیم می دهد که پیامبران تعلیم می دادند زیرا پزشکان روحی دریافته اند که دعا و نماز و داشتن ایمان محکم به دین، نگرانی، تشویش، هیجان و ترس را که موجب نیم بیشتری از ناخوشی های ما است برطرف می سازد.

یکی ازپیشوایان علم مزبور می گوید: کسی که حقیقتا معتقد به مذهب است هرگز گرفتار امراض عصبی نخواهد شد.[3]

گاندی می گوید: برای میلیون ها نفر هندو و مسلمان تنها مایه تسلّی و آرامش در زندگی دعا و نماز است و من با تمام جریان ها و ناامیدی ها که در افق سیاسی با آن مواجه هستم هرگز امید خود را از دست نداده ام.

در واقع مردمی را دیده ام که حسرت آرامش مرا داشته اند این آرامش از دعا و نماز من حاصل شده است من اهل دانش نیستم اما در کمال فروتنی ادعا می کنم که مرد دعا و نماز هستم.[4]

نورمن وینسنت گریس می گوید:

نماز و دعا بزرگترین نیرویی است که برای مبارزه با دشواری های زندگی روزانه و بدست آوردن آرامش روحی شناخته شده، گفتگوی با خدا، باید عادت همیشگی آدمی شود نه اینکه چون درماندگی به نهایت رسد رو به خدا کند.

باید به خاطر داشته باشیم که هنگام دعا کردن با خدا صحبت می کنیم و حقیقت و اطاعت سراپای وجودمان را فرا گیرد نخستین فایده دعا آن است که ضمیر ما را آرام می کند و قلب دردناک ما را شفا می بخشد و در کاری که درپیش داریم بصیرت و روشنی فراهم می آورد.[5]

پی نوشت ها:
[1] . بحارالانوار، ج 66، ص 342.
[2] . مجموعه ورام، ج 1، ص 303.
[3] . آئین زندگى، ص 208.
[4] . همه مردم برادرند، ص 107.
[5] . کلیدهاى خوشبختى، ص 386.

منبع: حوزه نت