ابوعبدالله محمدبن سعیدبن عثمان اندلسی، مشهور به سَرّاج و رعینی، از مشایخ حدیثی دوره مرینی بود که در 685ق. در فاس زاده شد و در 771 یا به روایت صحیح‌تر در 778ق. در همان جا درگذشت. (1) او از مهم‌ترین مشایخ روزگار خود، چون ابن سیدالناس، ابن رشید، ابن الشاط، ابوالحسن الصغیر و ابراهیم یزناسنی که شمار آنان را 60 تن دانسته‌اند، استفاده برد و بیش از 150 کتاب تألیف کرد که مشهورترین آنها تحفة الناظر فی غریب الحدیث، الجامع المفید، المغرب فی جملة من صلحاء المشرق و المغرب، اختصار المقدمات لابن رشد، الاسئلة و الاجوبة، تنبیه الغافل و تعلیم الجاهل و الاعتماد فی الجهاد بود. (2)

پی‌نوشت‌ها:

1- کتانی، همان، ص4.
2- همو، همان جا؛ نیز نک: معجم المؤلفین، ج10، ص38.

منبع مقاله :
فرهمند، یونس؛ (1394)، مرینیان: سیاست، جامعه و فرهنگ در مغرب سده‌های میانه، تهران: پژوهشکده‌ی تاریخ اسلام، چاپ اول.