قرض گرفتن فی حد نفسه مورد نکوهش قرار گرفته است و تبعات زیانبار روانی مترتب شده بر آن از کسی مخفی نیست.

قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:

«ایاکمْ وَ الدَّینَ فَانَّهُ هَمٌّ بِالَّیلِ وَ ذُلٌّ بِالنَّهارِ»[1]

از قرض بپرهیزید که آن غصه شب و ذلّت روز است.

قال علی علیه السلام:

«کثْرَةُ الدَّینِ تَصیرُ الصَّادِقُ کاذِباً وَ الْمُنْجِزُ مُخْلِفاً»[2]

قرض زیاد، انسان راستگو را دروغگو می نماید و شخص وفادار را بی وفا می کند.

قال الصادق علیه السلام:

«خَفِّفُوا الدَّینَ فَانَّ فی خِفَّةِ الدَّینِ زِیادَةَ الْعُمُرِ»[3]

قرض را کم کنید که کاسته شدن قرض، طولانی بودن عمر را در پی دارد.

امّا به هر حال مشکلات و مصائب دنیوی قابل پیش بینی نمی باشد و گاهی انسان مجبور می شود که گرفتاری های خود را با قرض حلّ نماید. اسلام برای از بین بردن قرض ربوی، قرض الحسنه را در مقابل آن پیشنهاد نموده و ثواب های گسترده ای در قیامت و آثار نیکی در دنیا بر آن مترتب نموده است.

پی نوشت ها:
[1] بحار الانوار- جلد 103- صفحه 141.
[2] غرر الحکم.
[3] بحار الانوار- جلد 103- صفحه 145.

منبع: حوزه نت