نیایش و پرستش
 

در آن لحظه که آدمی به کمال و شکوه بی نهایت آفریدگار جهان می اندیشد سراپا شیفته ی آن می شود حل و جانش به خضوع و خشوع و فروتنی می گراید، با آهنگ فطرت در برابر آن همه کمال و عظمت سر تعظیم فرود می آورد « رکوع »
سر به زمین می ساید « سجود »
و زبان به ستایش می گشاید « حمد و تشبیح »

راز و نیاز
 

و در آن لحظه که انسان خود را به کمک یک نیروی برتر از ماده نیازمند می یابد؛ دل به سوی آفریدگار دانا و توانا و مهربان جهان می آورد، راز و نیاز خود را با او در میان می نهد و او را به کمک می خواند « دعا »

عبادت
 

آن نیایش و پرستش و این راز و نیاز و کمک خواهی در زبان قرآن «عبادت» نامیده می شود.
قرآن عبادت را مخصوص خدای یکتا می شمرد و پرستش هر کس و هرچیز دیگر جز خدا را حرام و گناهی بس بزرگی می داند.
و قضی ربک الا تعبدوا الا ایاه
قسمتی از آیه 23 سوره اسراء
فرمان خدا برآن رفته که جز او را نپرستید …..
این ایستادن و خم شدن
این نشستن و بر خاک افتادن
و با هر یک کلماتی گفتن
چه معنی دارد؟
نماز و نیایش، ارتباط صمیمانه ای است میان انسان و خدا، میان آفریدگار و آفریده نماز، تسلا بخش و آرامشگر دل های مضطرب و خسته و بستوه آمده، و مایه ی صفای باطن و روشنی روان است. پیمان و انگیزه تحرک و بسیج آمادگی – در حالتی صمیمانه و دور از نیرنگ و فریب- است برای نفی هرچه بدی وزشتی است و تدارک هرچه نیکوئی و زیبایی …
برنامه ای است برای باز یافتن و آنگاه ساختن خویش …
و کوته سخن، رابطه ای و استفاضه ای مداوم است با سرچشمه و پدید آورنده ی همه نیکیها با خدا
آفریده بودن انسان و اعتقاد به اینکه دست قدرتمند با حکمتی او را پدید آورده لزوماً بدین معنی است که: از آفرینش او و برای بودن او هدف و مقصودی وجود داشته است.
این هدف را می توان پیمودن راهی برای رسیدن به منزلی دانست پیمودن راهی بر طبق نقشه ای دقیق و با وسیله هایی معین و در نهایت، رسیدن به آن سر منزل مقصود.
در این صورت ناگزیر باید راهی را که بدان مقصد می رسد شناخت و مسیر را تشخیص داد و هدف را همواره در نظر داشت تا بدان نتیجه عمومی رسید. کسی که قدم در راه می گذارد باید مستقیم حرکت کند و مرتب متوجه هدف باشد و راه های انحرافی و حرکت های بیهوده او را به خود مشغول نسازد.
نماز مراسم مخصوصی برای پرستش خدا است که در آن جنبه های ارزنده و آموزنده خاصی در نظر گرفته شده و به همین وجه شکل مخصوصی به خود گرفته است.

سرود توحید و یکتا پرستی
 

سرود فضیلیت و پاکی
نماز سرود توحید و یکتا پرستی و سرود فضیلت و پاکی است که باید فکر و روح ما را در برابر عوامل شرک زا و آلوده کننده ای که در زندگی روزمره با آن ها سروکار داریم پاک و یکتا پرست نگهدارد.
همانطور که لباس و تن خود را می شوییم و پاکیزه می کنیم دل و جان را هم شست و شو می دهیم و پاکیزه کنیم خود را به خدا سرچشمه ی پاکی و کمال نزدیک سازیم لحظه ای را به یاد او، به نیایش او و راز و نیاز با او بگذارانیم و روح آلود را در چشمه صاف و زلال الهی شست و شو دهیم.
این است نمازی که مسلمانان روزی چند بار می خواند.
از پیغمبر اکرم (ص) نقل شده که در گفت و گویی کوتاه با یاران خود چنین فرمود:
– فرض کنید در برابر خانه ی یکی از شما نهری روان باشد و هر روز در آن پنج بار شست و شو کنید آیا به تن او هیچ آلودگی می ماند؟
– نه این شست و شو به تن او هیچ آلودگی نمی گذارد.
– نمازهای پنج گانه هم همین اثر را دارد با پنج نماز در روز خدا لغزش ها را از آدمی می زداید و راه او را پاکیزه می کند.
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
سلام بر شما و رحمت و برکات خدا بر شما
و بدین گونه بار دیگر صلاح و شایستگی (با فرشته خوئی و یا پیوند با دیگر نمازگزاران) را با یاد آورده، مخاطبان گرامی خود را به دعای خیر یاد کرده، نماز را به پایان می برد.
منابع:
آیت الله خامنه ای / نام کتاب : از ژرفای نماز / انتشارات : بعثت
آیت الله بهشتی / نام کتاب : نماز چیست / انتشارات : دفتر نشر فرهنگ اسلامی
کتب دینی
ارسال توسط کاربر محترم سایت :vahiddb