سوره نمل، آيه 23: («إِنِّي وَجَدْتُ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَ أُوتِيَتْ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَ لَها عَرْشٌ عَظِيمٌ»)[1]
«هدهد» در شرح ماجرا چنين گفت: «من به سرزمين سبأ رفته بودم زنى را در آنجا يافتم كه بر آنها حكومت مى كند، و همه چيز را در اختيار دارد مخصوصاً تخت عظيمى داشت».
هدهد با اين سه جمله تقريباً تمام مشخصات كشور سبأ و طرز حكومت آن را براى سليمان بازگو كرد.
نخست اينكه كشورى است آباد داراى همه گونه مواهب و امكانات.
ديگر اينكه يك زن بر آن حكومت مى كند، و دربارى بسيار مجلل دارد حتى شايد مجلل تر از تشكيلات سليمان، چرا كه هدهد تخت سليمان را مسلماً ديده بود، با اينحال از تخت ملكه سبأ به عنوان «عرش عظيم» ياد مى كند.
و با اين سخن به سليمان فهماند، مبادا تصور كنى تمام جهان در قلمرو حكومت تو است و تنها عظمت و تخت بزرگ در گرو تو مى باشد.
پي نوشت:
قصه هاى قرآن، حضرت آيت الله مكارم شيرازى.