از آيات و روايات استفاده مي شود که در عصر مهدي ـ عليه السلام ـ حکومت و قدرت زمين، از کفّار غير کتابي و مادّيين گرفته و به دست مسلمانان شايسته جهان سپرده مي شود. براي نمونه به ترجمه چند آيه از قرآن کريم اشاره مي گردد: «ما در زبور نوشتيم، بعد از آن که در تورات نوشته بوديم؛ که بندگان شايسته ما وارث زمين خواهند شد».[1] و «او خدايي است که رسولش را با هدايت و آيين حق فرستاد، تا بر تمام اديان غالب گردد، گرچه مشرکان، کراهت داشته باشند».[2] و «خدا به کساني از شما که ايمان آوردند و عمل شايسته انجام دادند، وعده داد آنان را وارث زمين گرداند، چنان که پيشينيان آنان را به خلافت رسانيد و نويد داد ديني را که براي شان پسنديده است، با قدرت و نيرومند گرداند و ترس شان را به ايمني تبديل نمايد، تا مرا بپرستند و چيزي را شريک من قرار ندهند».[3] و «ما اراده کرديم بر کساني که در زمين، زبون شمرده شدند، منّت نهاده، پيشوا و وارث زمين شان گردانيم و قدرت را به آنان عطا کنيم».[4]اين آيات، بشارت مي دهند روزي خواهد آمد که قدرت و فرمانروايي جهان به دست مؤمنان و مسلمانان شايسته، سپرده مي شود، نور اسلام، تمام اديان را تحت الشعاع قرار مي دهد و بر آنها غالب مي گردد.
از احاديث نيز چنين بر مي آيد که در عصر دولت مهدي ـ عليه السلام ـ دستگاه کفر و شرک، از زمين برچيده مي شود و جز يکتاپرست و گوينده کلمه توحيد، کسي در زمين باقي نمي ماند.
از پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ نقل شده که فرمود: «اگر از عمر دنيا بيش از يک روز هم باقي نمانده باشد، خدا مردي را که نامش نام من است و اخلاقش اخلاق من و… مبعوث مي کند و به وسيله او دين را به عظمت نخستين خود باز مي گرداند و فتوحاتي را نصيبش مي کند و به جز گوينده کلمه توحيد، کسي روي زمين باقي نخواهد ماند. (به آن حضرت عرض شد: آن مرد از نسل کدام فرزندانت به وجود مي آيد؟ پيغمبر دستش را به پشت حسين ـ عليه السلام ـ زده و فرمود) از اين».[5]و از امام محمد باقر ـ عليه السلام ـ نقل شده که فرمود: «قائم و اصحابش آن قدر مي جنگند تا ديگر مشرکي باقي نماند».[6]و اما يهود و نصارا (مسيحيت) که دين شان آسماني است اگر چه دچار تحريف و دگرگوني شده است، بنابر مفهوم برخي آيات، يهود و نصارا تا قيامت باقي خواهند بود، خداوند متعال مي فرمايد: «ما از کساني که ادعاي نصرانيت داشتند، پيمان گرفتيم، پس قسمتي از پندهاي ما را فراموش کردند، ما هم دشمني و کينه را تا قيامت در بين شان انداختيم».[7] و «خداوند به عيسي ـ عليه السلام ـ فرمود: من تو را بر گرفته و به سوي خويش مي برم و از کفّار، دورت سازم و پيروانت را تا قيامت، بالا دست و مسلط بر کافران گردانم…».[8]خداي متعال در آيه اول مي فرمايد: «دشمني و کينه توزي را تا قيامت در بين نصارا خواهم انداخت و در آيه دوم وعده داده که نصارا تا قيامت، برتر از کفار باشند، مقتضاي ظاهر ايات اين است که کيش و آيين مسيحيت تا قيامت و در عصر دولت مهدوي نيز پا بر جا خواهد ماند. در جاي ديگر مي فرمايد: «يهودان گفتند: دست خدا بسته است، دست خودشان بسته باد و به سزاي اين ناروا که به خدا نسبت دادند، ملعون شوند بلکه دست رحمت او گشوده است و هر چه بخواهد انفاق مي کند. قرآن که بر تو نازل گشته، سرکشي و کفر بسياري از آنها را افزون مي کند و تا قيامت در ميان شان دشمني و کينه انداختيم».[9]چنان که ملاحظه مي شود ظواهر اين آيات دلالت مي کنند که آيين و کيش يهود و نصارا، تا قيامت باقي خواهد ماند. از برخي احاديث نيز همين موضوع،استفاده مي شود:
ابو بصير مي گويد: به امام صادق ـ عليه السلام ـ عرض کردم: صاحب الامر با اهل ذمه ـ يهود و نصارا ـ چه مي کند؟ فرمود: «مانند پيغمبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ با آنان مصالحه مي کند، آنها نيز با کمال ذلّت جزيه مي دهند».[10]و نيز از امام باقر ـ عليه السلام ـ نقل شده که فرمود: «صاحب الامر مهدي ناميده شده براي اين که تورات و ساير کتاب هاي آسماني را از غاري که در انطاکيه واقع شده استخراج مي کند، بين اهل تورات با تورات و بين اهل انجيل با انجيل و بين اهل زبور با زبور و بين اهل قرآن با قرآن داوري خواهد کرد».[11]در مقابل اين آيات و روايات، احاديث مخالفي نيز وجود دارد، که دلالت مي کنند در عصر دولت مهدوي کسي جز مسلمانان روي زمين باقي نمي ماند. آن حضرت دين اسلام را بر يهود و نصارا عرضه مي دارد، هر کس پذيرفت از کشته شدن نجات مي يابد و هر کس امتناع ورزيد کشته مي شود. براي نمونه: ابن بکير در تفسير آيه شريفه: «و له اسلم من في السماوات و الارض طوعاً و کرهاً…» از امام کاظم ـ عليه السلام ـ نقل مي کند که فرمود: «اين آيه در شأن قائم نازل شده است، وقتي آن جناب ظاهر شد دين اسلام را بر يهود و نصارا و صابئين و کفّار شرق و غرب عرضه مي دارد. پس هر کس با ميل و اختيار، اسلام بياورد، به نماز و زکات و ساير واجبات، امرش مي کند و هر کس از قبول اسلام خودداري ورزد، گردنش را مي زند، تا اين که در شرق و غرب زمين کسي جز خدا پرست باقي نماند. (ابن بکير مي گويد: به آن حضرت عرض کردم: فدايت شوم، مردم جهان زيادتر از آن است که کشته شوند؟ فرمود: هر گاه خدا کاري را اراده کند، زياد را کم و کم را زياد مي گرداند».[12]و نيز از امام باقر ـ عليه السلام ـ نقل شده که فرمود: «خدا شرق و غرب جهان را براي صاحب الامر، مفتوح مي سازد، آن قدر مي جنگد تا غير از دين محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ديني باقي نماند».[13]چنان که ملاحظه گرديد، احاديث دو دسته اند: يک دسته موافق قرآن و مفاد ظاهري آن است و دسته ديگر مخالف آن. اما بر دانشمندان و اهل تحقيق و فن پوشيده نيست که احاديث موافق قرآن، بر احاديث مخالف، مقدم اند و روايات مخالف را از اعتبار ساقط مي سازند. بنابراين يهود و نصارا در عصر دولت مهدوي باقي خواهند ماند، ولي از عقيده تثليث و شرک، دست برداشته، خدا پرست مي شوند و در حمايت حکومت اسلامي به زندگي خويش ادامه مي دهند. در عين حال دولت هاي باطل، سقوط مي کنند، قدرت جهان در دست مسلمانان شايسته قرار مي گيرد، دين اسلام جهاني گشته بر تمام اديان غلبه مي کند و بانگ توحيد از همه جا بلند مي شود.[14] يعني حاکميت و سلطنت و سيطره تام از آن مسلمانان خواهد بود اگر چه اديان ديگري وجود داشته باشد.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ دادگستر جهان، آيت الله اميني.
2ـ سيماي آفتاب، حبيب الله طاهري.
3ـ موعود امم، شيخ عباس شيخ الرئيس کرماني.
پي نوشت ها:
[1]. انبياء / 105.
[2]. صف / 9.
[3]. نور / 54.
[4]. قصص / 4.
[5]. اميني، ابراهيم، دادگستر جهان، ص292 به نقل از تفسير عياشي، ج2، ص56؛ بحارالانوار، ج52، ص345؛ اثبات الهداة، ج7، ص215ـ247.
[6]. همان.
[7]. مائده / 14.
[8]. آل عمران / 55.
[9]. مائده / 64.
[10]. بحارالانوار، ج52، ص381.
[11]. الغيبه، نعماني، ص237.
[12]. تفسير عياشي، ج1، ص183؛ بحارالانوار، ج52، ص340.
[13]. بحارالانوار، ج52، ص390.
[14]. اميني، ابراهيم، دادگستر جهان، ص295.