اشاره:

در پس چهره مردی سرسخت و ظاهراً خشن؛ روحیه لطیف و انسان دوستانه ای نهفته است که تا قبل از مصاحبه با او متوجه این نکته نشده بودم.
مردی که بیش از 40 سال است که به عنوان متولی در موقوفه حاج عبدالوهاب تهرانی فعالیت می کند و به گفته خودش لیاقت این کار را پیدا کرده است.
دفتر موقوفه در شمال میدان الغدیر واقع شده است. دفتری ساده و بی آلایش که در آن به روی تمامی مراجعه کنندگان باز است و با رویی گشاده از مردم استقبال می کند.
جعفریان می گوید: دوست دارم وقتی مردم به دفتر می آیند مستقیماً با خود من روبرو شوند.
او عمر خود را در لابلای پرونده ها و زونکن ها و فایلهای مرتب و تمیز این دفتر گذرانده است و تمام کارها را شخصاً رسیدگی و مدیریت می کند. مدیریت درمانگاه خیریه عبدالوهاب را هم بر عهده دارد؛ آن هم مدیریتی درخور تحسین که این روزها کمتر در افراد دیده می شود. این را وقتی فهمیدم که همراه او و عکاس مجله برای بازدید از درمانگاه به آنجا رفتیم. به محض ورود سراغ گلدانهای سرسبز چیده شده در اطراف و داخل درمانگاه رفت و از مستخدم آنجا پرسید این گلدانها در این فصل گرما و روزهای داغ به آب بیشتری نیاز دارند.
او با پرسنل و بیماران همانند اقوام و خویشان خود برخورد می کند؛ اما هرگز از جایگاه مدیریتی خویش غافل نمی شود.
دستگاهها و تجهیزات پزشکی داخل درمانگاه با وجود استفاده مکرر از آنها آنچنان تمیز و براقند که گویی همین امروز آنها را خریداری کرده اند. وسواس و دقت جعفریان در نگهداری از تجهیزات درمانی و وسایل آزمایشگاهی و کلاً محیط پیرامون که در رده بالای استاندارد محیطهای درمانی است واقعاً قابل تحسین است.
در گوشه ای از دفتر وی تابلوها و لوحهای تقدیر مسئولان سازمان اوقاف و امور خیریه از جمال جعفریان به چشم می خورد که لیاقت و شایستگی وی در دوره های مختلف و همکاری صمیمانه او با سازمان اوقاف را نمایانگر است.
با این حال برخلاف موقوفه های دیگر که بعضاً متولیان خود پیش قدم در گفتگوها و مصاحبه ها می شدند؛ خبرنگار مجله مهتدین برای مصاحبه با آقای جعفریان؛ و تهیه گزارش از موقوفه حاج عبدالوهاب تهرانی که وی متولی آن است؛ بیش از یک ماه تلاش کرد و سماجت به خرج داد و در آخر نیز اطلاعات کمی جهت انعکاس به خوانندگان از این موقوفه به دست آورد.
با هم مصاحبه با آقای جعفریان؛ نتیجه مرحوم حاج عبدالوهاب تهرانی؛ را می خوانیم:

آقای جعفریان لطفاً برای آشنایی بیشتر خوانندگان با موقوفات حاج عبدالوهاب تهرانی؛ شمه ای از زندگی نامه و اقدامات آن مرحوم را در وقف اموال و دارایی های خود بیان فرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم
مرحوم حاج عبدالوهاب تهرانی؛ پسر مرحوم آخوند ملا علی مدرس نوری بود.
شغل مرحوم عبدالوهاب کتابفروشی بود که بعد از آن به تجارت در این کار پرداخت و به تاجر کتابفروش مشهور شد.
مرحوم عبدالوهاب از ساکنان اولیه منطقه نارمک در تهران بود که اصل و نسب آنها به حاج علی نارمکی برمی گردد.

مرحوم حاج عبدالوهاب تهرانی با چه انگیزه ای اقدام به وقف کردند و موقوفات ایشان در کجا قرار دارد و شامل چه مناطقی می باشد؟

حاج عبدالوهاب در اواخر عمر خود وصیت می کند که ثلث مالش را وقف نماید. براساس این وصیت زمینهایی را در دو پلاک در نارمک و قاسم آباد خریداری می کنند و برای آن وقفنامه ای تنظیم می نمایند. در حال حاضر تمام زمینها اجاره داده شده و در اختیار مردم می باشد که آنها را اعیانی ساخته اند و ما فقط اجاره زمین را که از هر واحد مبلغ ناچیزی می شود را دریافت می کنیم. موقوفه حاج عبدالوهاب شاید تنها موقوفه در ایران باشد که واقف اموال خود را به فرزندان نداده و تمام آن را صرف امور خیریه و مراسم مذهبی کرده است.

در زمینهای مرحوم حاج عبدالوهاب تهرانی؛ چه تعداد منزل و یا اماکن تجاری ساخته شده و چند خانوار در آن ساکن هستند؟

در حال حاضر حدود 11000 مستأجر در این زمینها ساکن هستند. که اعیانی و یا سرقفلی آنها متعلق به خودشان است و ما فقط اجاره زمین را از آنها دریافت می کنیم.

درآمد موقوفات از اجاره زمینها سالانه چقدر است؟

رقم ثابت و مشخصی ندارد.
گاهی صد میلیون؛ گاهی دویست میلیون، گاهی… این رقم بستگی به دریافت ما از اجاره بهای زمینها دارد که سالانه متغیّر است. بسیاری اوقات اجاره ها به تعویق می افتد. ما فشاری به مستأجران نمی آوریم. البته هیچ موقوفه ای نمی تواند رقم ثابت درآمد خود را دقیقاً اعلام کند. فقط می توانیم حدوداً تخمین بزنیم که آن هم با توجه به نقل و انتقالات املاک موقوفه در طول هر سال که متفاوت با سال قبل است دقیقاً مشخص نیست.

در وقفنامه مرحوم حاج عبدالوهاب تهرانی؛ درخصوص درآمد موقوفات چه مواردی ذکر شده؛ به عبارتی این درآمدها می بایست صرف چه اموری شود؟

درحال حاضر وقفنامه در اختیار ندارم که دقیقاً آن را توضیح دهم.
اما درآمد حاصل از اجاره موقوفات طبق وقفنامه صرف کمک به سادات و غیرسادات در روز عید غدیر؛ عزاداری سید الشهدا(ع) در ماه محرم؛ عزاداری امام حسن مجتبی (ع) در دهه آخر ماه صفر و احیای شبهای قدر در ماه مبارک رمضان می شود.

در مورد مرحوم حاج عبدالوهاب بیشتر بگویید؛ ایشان در چه سالی فوت کردند و موقوفات ایشان از زمان فوت آن مرحوم تا کنون چند متولی داشته است؟

آن مرحوم در سال 1268 هجری شمسی دار فانی را وداع گفت. از آن تاریخ تا کنون چهار متولی موقوفه های ایشان را اداره کرده اند که من چهارمین نفر هستم. بنده 61 سال سن دارم و مدت 41 سال است که بنا به دست تقدیر و روزگار و خواست و اراده پروردگار در این کار خیر فعالیت می کنم. قبل از بنده عمویم جلال جعفریان متولی موقوفه بود و شخصاً خدمات زیادی را به انجام رساند.
به زمینهای وقفی نارمک و قاسم آباد اشاره کردید؛ بفرمایید چه مقدار از زمینهای این منطقه وقف است و جزو موقوفات مرحوم حاج عبدالوهاب تهرانی است؟
یک پلاک مشخص و 6 دانگ در منطقه نارمک و 2 دانگ از زمینهای قاسم آباد نیز جزو موقوفات حاج عبدالوهاب تهرانی است. که البته موقوفه کوچکی است و ما از محل درآمد این موقوفات در چاپخانه قرآن کریم (اسوه)؛ شرکت صنعتی همگام؛ شرکت کشت و صنعت سوران و درمانگاه خیریه حاج عبدالوهاب تهرانی سرمایه گذاری کردیم. یک موافقت اصولی هم برای ساخت بیمارستان سوانح و سوختگی گرفتیم اما همچنان درگیر مسایل و مشکلات آن با شهرداری هستیم که امیدواریم به زدوی مشکلات برطرف شود.

در مورد فعالیت چاپخانه اسوه و چاپ قرآن کریم بیشتر توضیح بفرمایید؟

چاپخانه بزرگ قرآن کریم (اسوه) در سال 1370 – 71 با هدف فعالیت گسترده در زمینه چاپ قرآن کریم و گسترش فرهنگ وقف در جامعه آغاز به کار کرد. ساخت این چاپخانه را با یکی از شرکتهای موقوفات که در آن سرمایه گذاری کردند راه اندازی نمودیم و تلاش کردیم با شرایطی ویژه و خاص آن طور که شایسته کلام الله مجید باشد؛ در این چاپخانه کار چاپ قرآن کریم صورت بگیرد.
یکی از شرایطی که ما برای کارکنان و پرسنل شریف اسوه قرار دادیم این است که متعهد هستند همگی با وضو وارد محل کار شوند و به ارزش معنوی کار که انجام می دهند واقف باشند.
در این چاپخانه که در شهر قم قرار دارد؛ حدود 200 نفر پرسنل فعالیت می کنند و ما امیدواریم فاز دوم این چاپخانه را با کمک و حمایت نماینده محترم ولی فقیه و سرپرست سازمان اوقاف و امور خیریه؛ حاج آقا مصلحی راه اندازی کنیم.

سالانه چند جلد کلام الله مجید در این چاپخانه به چاپ می رسد؟

در اوایل کار سالانه حدود 9 میلیون جلد قرآن کریم در این چاپخانه چاپ می شد؛ اما درحال حاضر به طور متوسط حدود 3 میلیون جلد قرآن کریم با چاپ نفیس در چاپخانه اسوه به چاپ می رسد.

در مورد همگام خودرو هم که فرمودید از موقوفات مرحوم حاج عبدالوهاب در آن سرمایه گذاری شده توضیحاتی بفرمایید؟

دو دانگ از کارخانه صنعتی همگام خودرو جزو موقوفات حاج عبدالوهاب تهرانی است که در ادامه کار؛ شریک دیگر این کارخانه دو دانگ سهم خودش را نیز وقف کرد. در این کارخانه حدود 600 نفر کارگر مشغول به کارند و بدنه اتومبیلهای 90 [ و پژوه 206 را می سازند. این کارخانه در منطقه علویجه اصفهان واقع شده و در سال 1381 افتتاح شد. البته لازم به گفتن است که چون این یک کارخانه تازه تأسیس است هنوز به مرز درآمد زایی نرسیده و فعلاً هرچه حاصل می شود خرج خودش می شود تا گسترش پیدا کند. اما طبق نیت واقف درآمد حاصل از این کارخانه نیز صرف امورات خیریه که قبلاً ذکر شد می گردد.

توضیحاتی هم درباره شرکت کشت و صنعت سوزان بفرمایید؟

این شرکت که در مشهد قرار دارد؛ یک شرکت کشاورزی و دامداری است که از سرمایه گذاری موقوفات راه اندازی شده است؛ در این شرکت که در گاوداری و دامداری آن 1500 راس گاو نگهداری می شود؛ روزانه حدود 16 تن شیر تولید شده و روانه بازار می شود. ضمناً در این مرکز حدود صد نفر کارگر مشغول به کار هستند و در مزرعه ی این شرکت به وسعت 300 هکتار نیز فعالیتهای کشاورزی انجام می شود.

وقفنامه مرحوم حاج عبدالوهاب تهرانی در چه سالی تنظیم شده و از نظر نوع وقف (عام و خاص) چگونه وقفی است؟

وقفنامه مرحوم حاج عبدالوهاب تهرانی؛ در سال 1281 مطابق با شرایط حاکم در آن زمان تنظیم شده که در آن مشخصات ملک؛ چگونگی صرف درآمدهای حاصل از آن؛ و تولیت آن قید شده است.

تولیت موقوفات به عهده چه کسانی است.

تولیت موقوفات حاج عبدالوهاب به اولاد ذکور تعلق دارد که بنده نتیجه مرحوم حاج عبدالوهاب هستم. مادر پدر بنده نوه آیت الله حاج ملا محمد جعفریان است و ما از خانواده مادر به مادر شاهی معروفیم و فامیلی جعفریان را از ملا محمد جعفریان گرفتیم.

شما چند فرزند دارید و شغل اصلی شما چیست؟

من قبل از مسئولیتم در این موقوفه کار آزاد داشتم و کاسب بودم. بنده سه فرزند دارم؛ دو دختر و یک پسر. پسرم مهندس متالوژی است. یکی از فرزندان دخترم ازدواج کرده و دیگری نیز ادامه تحصیل می دهد و هم اکنون دانشجوی رشته ژنتیک است.

آقای جعفریان در مورد این درمانگاه بگویید؟

درمانگاه عبدالوهاب تهرانی که در نزدیکی میدان الغدیر واقع شده در زمینی به مساحت 3000 متر مربع در اواخر دهه 60 احداث و در سال 1370- 71 به بهره برداری رسید.
در این درمانگاه بخشهای تخصصی شامل بخش قلب و عروق، گوش و حلق و بینی؛ زنان و زایمان؛ اعصاب و روان؛ همچنین آزمایشگاه؛ رادیولوژی؛ سونوگرافی؛ ارتوپدی؛ و… وجود دارد که بیماران هر روزه از ساعت 8 صبح تا 9 شب برای مداوا به این مرکز مراجعه می کنند. در آزمایشگاه این درمانگاه جدیدترین دستگاهها از جلمه دستگاه بوتوآنالیزر وجود دارد که به طور خودکار سرم خون را دریافت می کند و تمام آزمایشات خونی را اتوماتیک انجام می دهد و نتایج آن را اعلام می کند. با این دستگاه دیگر نیازی نیست که بیمار هر آزمایشی را جداگانه انجام دهد. همچنین جدیدترین دستگاه سونوگرافی را که شاید برخی بیمارستانهای خصوصی آن را در اختیار داشته باشند ما تهیه کردیم و در اختیار بیماران این مرکز قرار دادیم.

آیا هزینه درمان بیماران مراجعه کننده به این مرکز رایگان است یا پولی بابت آن می پردازند؟

هزینه درمان در این مرکز یک سوم هزینه در مراکز درمانی دولتی است. ما با تمام بیمه ها هم قرارداد داریم. هیچ مریضی بدون درمان از این مرکز خارج نمی شود. ما بعضاً در بسیاری از مواقع بیمارانی که حتی توان پرداخت آن یک سوم را هم ندارند به صورت رایگان تحت معالجه قرار می دهیم.

روزانه چند بیمار به این مرکز برای درمان مراجعه می کنند؟

البته تعداد مراجعین به شرایط فصلی و آب و هوا بستگی دارد. در فصل زمستان روزانه به طور متوسط 700 تا1000 نفر بیمار به این مرکز مراجعه می کنند. اما در فصل تابستان که مردم بیشتر در مسافرت هستند بیماران کمتری داریم و روزانه حدود 500 تا 600 نفر مراجعه می کنند. اما برخی مواقع ما تا 2000 بیمار مراجعه کننده نیز داشته ایم.

درمانگاه وقف عام است یا وقف خاص؟

همانطور که در سردرب ورودی درمانگاه نوشته شده؛ کار احداث این مرکز بهداشتی در سال 1369 آغاز و در سال 1370- 71 به اتمام رسید و کلیه هزینه های ساخت آن از محل درآمد موقوفات عام حاج عبدالوهاب تهرانی است.

گفتگو با پرسنل و بیماران مراجعه کننده

هنگام بازدید از بخشهای مختلف درمانگاه که بیشتر به بیمارستان شبیه است تا درمانگاه های کوچک؛ با چندنفر از پرسنل و نیز بیماران مراجعه کننده گفتگوی کوتاهی انجام دادیم و نظر آنها را پیرامون فعالیت این مرکز و نحوه معالجه و درمان آنان جویا شدیم.
خانم فرحناز هاشمی که از سال 1377 در این درمانگاه در بخش مامایی مشغول به کار است؛ با اشاره به اینکه از فعالیت در این مرکز احساس رضایتمندی دارد می گوید: ما در برخورد با بیماران بخصوص افراد نیازمند و اقشار ضعیف کاملاً مراعات حال آنان را می نماییم و با درک شرایط آنها با ارجاعشان به دفتر مدیریت بدون آنکه وجهی پرداخت نمایند به آنها خدمات می رسانیم. وی در ادامه می افزاید: این مرکز از نظر بهداشتی و مدیریت یکی از بهترین مراکز درمانی است که انسان با شور و علاقه می تواند در آن به بیماران خدمت کند.
خانم همسایگان از بیماران مراجعه کننده است که برای درمان مفصل زانوی پای خود به بخش ارتوپدی این مرکز مراجعه کرده است. وی در گفتگوی کوتاه خود با ما ضمن تشکر از زحمات مدیریت و پرسنل این درمانگاه و دعای خیر برای واقف و بانی این مرکز، مرحوم حاج عبدالوهاب تهرانی اظهار می دارد: من مشکل مفصل زانو داشتم؛ بطوری که حتی کسی جرأت نداشت از نزدیک من رد شود یا اشاره به زانوی من داشته باشد. اما الان بحمدالله در این مرکز و با کمک پزشکان توانمند و دستگاههای مجهز این درمانگاه مفصل زانوهایم تا 80 درجه خم می شود و روز به روز حالم رو به بهبودی است. یعنی تا 90 درجه که زانو باید خم شود 10 درجه دیگر بیشتر کار ندارد. وی در مورد هزینه درمانش در این درمانگاه اظهار داشت : من فقط برای ویزیت مبلغ هزار تومان پرداخت کردم و هیچ هزینه دیگری نیز بابت درمان و ارتوپدی نپرداختم. البته تمام هزینه های این مرکز برای افراد نصف هزینه مراکز دولتی است.
در ادامه حضور خود در درمانگاه خیریه حاج عبدالوهاب تهرانی؛ مجدداً به سراغ آقای جعفریان رفتیم و چند سوال باقیمانده را از ایشان پرسیدیم.

آقای جعفریان در لابلای صحبتهای خودتان اشاره فرمودید که قبل از شما عموی شما بودند؛ بفرمایید ایشان خودشان نیز موقوفاتی دارند یا خیر؟

بله مرحوم جلال جعفریان عموی بنده؛ چون اولادی نداشت و سالهای زیادی از عمرش را در زمینه وقف و موقوفات خدمت کرده بود؛ منزل مسکونی خود را در منطقه نارمک به همراه شش هفت مغازه که در همان منطقه قرار دارد را وقف نمود؛ که در حال حاضر ما روی ساخت درمانگاه خیریه از موقوفات ایشان فعالیت می کنیم و امیدواریم که بزودی درمانگاه مرحوم جلال جعفریان نیز در این منطقه راه اندازی شود.

آقای جعفریان با توجه به اینکه شما سابقه ای بیش از 40 سال در امر وقف و کارهای خیریه دارید؛ به نظر شما برای گسترش فرهنگ وقف در جامعه چه باید کرد؟

مردم ما با وقف و فرهنگ وقف زیاد آشنا نیستند، برای گسترش این فرهنگ در جامعه باید رسانه ها و بخصوص صدا و سیما در این زمینه فعالیت بیشتری داشته باشند. اگر مردم با اثرات مثبت وقف در جامعه آشنا شوند؛ گرایش بیشتری به سوی کارهای خیر و مخصوصاً وقف پیدا خواهند کرد.
باید وقف را جدی اما ساده بگیریم. آشنایی مردم با مشکلات همنوعان خود و درک آنها باعث می شود تمایل بیشتری در افراد برای شرکت در سنت حسنه وقف ایجاد شود.
به نظرم وقف را باید از دو بعد و دو زاویه نگاه کرد. بعد اول مربوط به واقف است که قسمتی یا همه مال خود را وقف می کند و بخش بعدی که قسمت مهم آن محسوب می شود متولی است. من اینجا با تجربه چهل ساله خودم در این زمینه صحبت می کنم؛ نقش متولی کمتر از نقش واقف نیست. چرا که واقف مالی را می گذارد و از دنیا می رود و این وظیفه متولی است که مالی را که واقف نزد او به امانت گذاشته را در راه صحیح و منطبق بر نیت او و وقفنامه هزینه کند و عین مال را بتواند حفظ کند. در ضمن دوراندیشی متولی هم بسیار مهم است که بداند با درآمد حاصل از موقوفات چگونه سرمایه گذاری کند تا به اهداف واقف برسد و وقف و موقوفات را گسترش دهد. اگر ما بتوانیم بخشی از درآمد موقوفه را صرف خود موقوفه کنیم و آن را آباد نگهداریم؛ آنجاست که نقش متولی به خوبی روشن می شود. متولی باید طبق درآمد ثابت موقوفه خرج کند واگر درآمد اضافه داشت صرف کارهای دیگر از جمله سرمایه گذاری در بخشهای دیگر به نام همان واقف کند. ما باید بگونه ای در جامعه در زمینه وقف و موقوفات عمل کنیم که مردم عاشق وقف شوند. مثلاً در زمینه مستأجران موقوفات …باید از گرفتن اجاره ای سنگین خودداری کنیم و آنها را تحت فشار قرار ندهیم. مشکلات آنها را مشکلات خودمان بدانیم…. چون اصل وقف بر مبنای رحمت و همیاری است. در آن صورت است که سنت حسنه و باقیات و صالحات برای واقف بر جای خواهد ماند.

آیا شما در انجام امور وقفی با مشکلات خاصی هم مواجه شده اید؟

بله؛ بزرگترین مشکلی که در حال حاضر در زمینه وقف اموال وجود دارد این است که واقف باید برای وقف کردن اموال خود مثل وقف خانه و اماکن مسکونی مالیات انتقال بدهد. وقتی کسی تمام مال و دارایی خود را می بخشد مالیات گرفتن دیگر معنا ندارد. وقف برای بیت المال است برای شخص خاصی نیست و درآمد آن صرف امور خیریه در بخشهای گوناگون می شود که به جامعه برمی گردد و عموم از آن بهره مند می شوند.
به نظرم اگر موانع قانونی در راه وقف کردن برداشته شود؛ مردم گرایش و علاقه بیشتری به سوی وقف پیدا خواهند کرد و قدمهای مثبت بیشماری در این راه بر می دارند.
دیگر نکته ای که می خواستم به آن اشاره کنم این است که وقف کردن اموال و کار در امور وقف و موقوفات لیاقت و سعادت می خواهد. به نظر من هر کسی شایستگی خدمت در راه وقف را پیدا نمی کند. همانطور که در طول تاریخ شاهد بوده ایم در دوره های مختلف موقوفات زیادی از بین رفته است. در زمان نادرشاه و در دوره رضاخان و پسرش عمده موقوفات ایران از بین رفت. در دوره محمدرضا به اسم اصلاحات ارضی بسیاری از موقوفات را از وقف خارج کردند و از بین بردند. اما با پیروزی انقلاب؛ حضرت امام خمینی (رحمه الله علیه) این قانون را اصلاح کردند و سنت حسنه وقف مجدداً احیا گردید.

آقای جعفریان؛ به عنوان آخرین سؤال بفرمایید برای حفظ موقوفات چه باید کرد؟

سهل گرفتن در کار وقف؛ رعایت حال مردم و خدمت به آنها؛ بهترین کاریست که باید به متولیان آموزش داده شود. متولیان باید پول اضافه از مردم نگیرند؛ باید حق و حقوق مردم را به طور کامل ادا کنند.
به نظر بنده یک تشکیلات قوی و مقتدر اوقافی و هماهنگ بین متولی و سازمان اوقاف و صداقت فی ما بین یکی از راههای مهم حفظ موقوفات است.
بین متولی و سازمان اوقاف نباید فاصله باشد. این دو باید دوشادوش هم حرکت کنند تا موقوفات حفظ شوند. اگر بین یکی از آنها تضاد یا فاصله ای ایجاد شود؛ موقوفه زیان می بیند و هر موقوفه ای که دچار زیان شد ( چه از ناحیه متولی یا سازمان اوقاف) این امر باعث جدایی مردم از وقف و دلسردی آنها می شود.
بنده باید به صراحت در اینجا اعلام کنم که یکی از دلایل موفقیت موقوفه مرحوم عبدالوهاب تهرانی؛ هماهنگی کامل متولی با سازمان اوقاف است.
بنده هر زمان که برای انجام کارهای وقفی به سازمان اوقاف مراجعه کرده ام؛ مسئولان این سازمان به ویژه نماینده محترم ولی فقیه جناب حجت الاسلام والمسلمین مصلحی همکاری صمیمانه و برادرانه ای با ما داشتند و بنده از همینجا نهایت تشکر و قدردانی خودم را از ایشان اعلام می کنم.

حاج آقا جعفریان؛ با تشکر از شما به خاطر انجام مصاحبه و فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.

بنده هم از شما و دوستانتان در معاونت فرهنگی سازمان اوقاف و امور خیریه تشکر می کنم و برای شما آرزوی موفقیت دارم.
منبع:نشریه مهتدین شماره 13