در قرآن کریم امامت (به معنای پیشوایی انسان در جامعه بشری) دو نوع است : یکی «امامان نور» که پیشوایان صالح و الهی هستند، و دیگری « امامان نار» که پیشوایان کفر و ضلالت می باشند. در قرآن ویژگی های فراوانی برای امامان نور ذکر گردیده است، که عبارت اند از: معصومیت، هدایت گری، هدایت شده، باور مدار، پرستش کننده، استوار و پایدار، گواه، اهل تلاش و جهاد در راه خدا، پیشرو در کارهای خیر، ترازو، ستاره، راستگو، راسخ، دانشمند، طبب، اندیشمند ، وارث زمین، پرهیزگار، ایثارگر، انفاق کننده، مؤمن، بهترین مردم، فضل خداوند، رحمت خداوند، صالح، نور الهی. شاخص ترین این ویژگی ها آن است که امامت امام باید الاهی و از طرف خداوند اعطا گردد. ویژگیها و صفات امامان نار عبارتاند از: طغیان و سرکشی، فساد و تباهی، اضلال و دعوت به آتش، ظلم و ستم، استکبار و تفرقه، استخفاف و گول زدن.