شرح کوتاه:

بدون ترديد انسان در طول زندگي در جبهه هاي مختلف مشکلات و ناگواريها قرار مي گيرد، و در صورتي مي تواند زندگي و شخصيت خود را در اين بحران ها، حفظ کند که در برابر مشکلات، ايستادگي کرده و با قامتي استوار و خلل ناپذير مقاومت نمايد، براي ايستادگي در برابر حوادث سخت، بايد به دو پايگاه که تکيه گاه محکم هستند، تکيه کرد، يکي تکيه گاه دروني يعني خصلت صبر و استقامت، و ديگري تکيه گاه بروني يعني نماز.
نماز، از اين رو تکيه گاه محکم است که برقرار کننده ي ارتباط با خدا است، انسان در پرتو نماز و ارتباط با خدا، داراي ايمان و اراده اي نيرومند مي شود، و بر اثر اتصال به آن منبع نامتناهي فيض، آرامش مي يابد، چرا که در پرتو نماز، احساس مي کند که چنان تکيه گاه بزرگي، پشتيبان او است.
امام صادق عليه السلام فرمود:
«هرگاه با غمي از غم هاي دنيا روبرو مي شويد، وضو بگيريد و به مسجد برويد و نماز بخوانيد و دعا کنيد، زيرا خداوند مي فرمايد: و استعينوا بالصبر و الصلوة».(1)
و در احاديث اسلامي آمده:
کانم علي اذا اهاله امر فزع، قام الي الصلوة ثم تلي هذه الآية: واستعينوا بالصبر و الصلوة.
هر گاه علي عليه السلام با کار سختي روبرو مي شد، به نماز برمي خاست، و اين آيه را تلاوت مي فرمود: «از صبر و نماز، ياري بجوئيد».(2)
نتيجه اينکه: نماز، به عنوان اينکه پيوند دهنده انسان به خدا است، تکيه گاه نيرومند در برابر حوادث سخت است.

پي نوشت ها

1- مجمع البيان، ج1، ص100.
2- تفسير الميزان، ج1، ص154.

منبع: کتاب نماز از ديدگاه قرآن و عترت
/خ