پاسخ مناسب بود اما نکته ای در همین زمینه مطرح می گردد این است که مقصود از مؤمن چگونه مؤمنی است؟ آیا مؤمن با هر درجه ای از مصادیق «البلاء للولا» است یا خیر؟ ضمنا پس چگونه بشارت های قرآن با این انذار قابل جمع است؟ از قبیل «ان تتقو الله یجعل له مخرجا و و ان جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا و ان تنصر الله ینصرکم» و بسیاری آیات دیگر در همین زمینه؟!

این روایت نورانی در صدد بیان این مطلب است که برخی بلاها با ایمان رابطه مستقیم دارد و ثمره و زاییده ایمان و ولای ایمانی و قرب به خداوند است . طبیعی است که همان طوری که ایمان درجات بسیار و متفاوتی دارد بلای متناسب باآن نیز درجات متعدد و فراونی دارد . بنابر این این روایت تنها بیانگر ارتباط تنگاتنگ میان ایمان و بلا است و به نوع خاصی از ایمان اشاره ندارد و شامل همه درجات ایمانی می باشد . این حقیقت در روایتی از حضرت صادق –ع- چنین بیان شده است : ان اشد الناس بلاء الانبیاء ثم الذین یلونهم ثم الامثل فالامثل ؛ شدید ترین درجه بلا از آن پیامبران است و در درجه بعد از آن کسانی است که از نظر فضیلت پس از آنها قرار دارند و پس از آن نصیب کسانی است که در درجات بعد قرا دارند . ( عدل الهی ، شهید مطهری ، بخش : اثر تربیتی بلا ) .
اما در پاسخ به بخش دوم پرسش شما باید گفت که نباید تصور کرد که فرج و نصرت و گشایش لزوما و در همه موارد به معنای راحتی و عافیت و رهایی از بلا و گرفتاری است بلکه نصرت و فرج و ظفری که خداوند به مومنان وعده داده با گرفتار بودن و در معرض بلا بودن آنها منافاتی ندارد زیرا بلا و گرفتاری که موجب ترفیع درجه و یا پاک شدن و رشد و کمال مومن باشد خود یاری و نصرت الهی است . فرج و گشایش واقعی برای مومن آن است که در فتنه ها و آزمایشاتی که برای او پیش می آید ایمانش محفوظ بماند و ارتقا یابد و در نزد خدایش سر بلند و آبرومند باشد . با این دید و نگاه شهادت انبیا و اولیا و بندگان صالح خداوند و شهادت سالار شهیدان عالم ، حضرت ابا عبدالله الحسین –ع- خود بالاترین نصرت الهی بوده و برای آن حضرت –ع- عالی ترین ظفر و فرج و گشایش بوده است .
ر. ک : عدل الهی ، شهید مطهری ، بحش : فوائد شرور