پندهاي اخلاقي بزرگان
«خلاصه، راهي نيست مگر اينکه انسان، خودش را اصلاح کند و انسان، اصلاح نمي شود مگر از راه اطاعت خدا. اگر فردا، دروغ ها را، تهمت ها را، غيبت ها را، کلاه برداري ها را کنار گذاشتي، بدخواه بندگان خدا نبودي، آدم خوبي هستي. اينها يک هزارم مزاياي اسلام است. اين يک هزارم از مزايا را پيدا کن [آن وقت] همه جا محترم هستي».
پندهاي اخلاقي بزرگان
آيت الله العظمي بهاء الديني:
«خلاصه، راهي نيست مگر اينکه انسان، خودش را اصلاح کند و انسان، اصلاح نمي شود مگر از راه اطاعت خدا. اگر فردا، دروغ ها را، تهمت ها را، غيبت ها را، کلاه برداري ها را کنار گذاشتي، بدخواه بندگان خدا نبودي، آدم خوبي هستي. اينها يک هزارم مزاياي اسلام است. اين يک هزارم از مزايا را پيدا کن [آن وقت] همه جا محترم هستي».
«اگر خودت آدم بشوي، بچه ات هم آدم است. اگرخداي نکرده، خودت آدم نشوي، بچه ات آدم نيست، گرچه به صورت، آدم باشد. اگر مي خواهي از [تربيت صحيح] بچه ها، آسوده خاطر باشي، بايد خودت آدم باشي يک فرزند ناجور از ده تا بچه ي صالح، زحمتش زيادتر است. اگر فرزندانت، خراب شدند، خودت کرده اي اين بچه هم مثل خودت شده است، بچه ي تو است. فرزند نهال انسان است. اگر اصل خراب نباشد نهال خراب نمي شود.»
«انسان شدن به اين است که از محرمات الهي فاصله گرفته شود. جواب هوي و هوس داده شود. اگر بتواني از کلک زدن صرف نظر کني، آن گاه انسان مي شوي.»
آيت الله مشکيني:
«پنهان کردن عبادت و هرعمل نيکي که مؤمن انجام دهد، به جز مواردي که ظاهر کردن آنها مباح است يا امر به اظهار قولي و عملي آنها شده است، مطلوب خداوند و مورد ترغيب اوست. زيرا اين که نفس انسان را از گرفتار شدن به بعضي از رذائل اخلاقي اش: عجب، ريا، تکبر، حب مقام و مانند آنها، حفظ مي کند و عمل او را از اختلاط با هدف هاي نادرست، خالص مي کند و او را به اعمالي که سزاوار است مخفيانه انجام شوند، هدايت مي کند.»
آيت الله حق شناس:
«ابليس، شاگرد نفس است، اگر شما بخواهيد اين نفس را که استاد شيطان است، بکوبيد و رامش کنيد، بايد خود را فقير کنيد [يعني] بايد خودتان را در مقابل عظمت حضرت حق، هيچ بدانيد. بعد از اين مرحله، مرحله ي شب زنده داري است. اين دو راه، راه مبارزه با نفس است.
بايد نه آنقدر تنبل باشيد که مردم بگويند وبال جامعه است و نه آنقدر فعاليت در دنيا داشته باشيد که عرف بگويد چهار دست و پا افتاده روي دنيا».
«اگر اراده کني که خودت را [از گناه] حفظ کني، پروردگار هم در هنگام ارتکاب معاصي، براي تو ايجاد مانع مي کند.»
آيت الله مجتهدي:
«بازارها، هرشب به حساب دفترشان مي رسند. سود و ضرر و طلبکاري و بدهکاري را مي نويسند. اگر هر شب، حساب و کتاب نکنند، ناگهان مي بينند مقدار قابل توجهي ضرر کرده اند. انسان هم بايد هر روز به حساب نفس خود برسد تا خداي نکرده ضرر نکند و يا ورشکست و عاقبت به شر نشود. شب، هنگام خوابيدن، بيانديش که چه کرده اي. چشمانت کجاها نگاه کرده، زبانت چه ها گفته، کجاها رفته اي و … اگر بدي کرده بودي، خود را سرزنش کن و تصميم بگير آن کار را تکرار نکني.»
«عيب هاي ديگران را بازگو مکنيد. آنها را بپوشانيد و از ديدن عيب يا لغزش کسي، اظهارخوشحالي ننماييد. حتي اگر آن شخص با شما رفتار خوبي نداشته باشد. ساعتي را درحال خود تأمل کنيد و ببينيد اگر کسي، عيبي را از شما در نزد ديگران فاش کند، حال شما چگونه خواهد شد؟ حال ديگران را با خود قياس کنيد.»
آيت الله محمد هادي مروي:
دو چيز،حجاب قلب انسان است: پرگويي و ولگردي قلب. اينکه در نماز يکي از مشکلات، حضور قلب است به خاطر اين است که روح ما دنبال دنيا مي رود. اين مال ولگردي روح است. اگر روح را در کنترل درآوريم، کار مهمي کرده ايم و نماز، بدون حضور قلب، پذيرفته نيست: «لاصلوة الاّ بحضور القلب». يعني قلب را بايد کنترل کرد قبل از نماز بايد تمرکز کرد که اين تمرکز،حضور قلب مي آورد. دو رکعت نماز با حضور قلب از هزاران رکعت نماز بدون حضور قلب بهتر است.
منبع:نشريه قدر ،شماره 21
/خ
«خلاصه، راهي نيست مگر اينکه انسان، خودش را اصلاح کند و انسان، اصلاح نمي شود مگر از راه اطاعت خدا. اگر فردا، دروغ ها را، تهمت ها را، غيبت ها را، کلاه برداري ها را کنار گذاشتي، بدخواه بندگان خدا نبودي، آدم خوبي هستي. اينها يک هزارم مزاياي اسلام است. اين يک هزارم از مزايا را پيدا کن [آن وقت] همه جا محترم هستي».
«اگر خودت آدم بشوي، بچه ات هم آدم است. اگرخداي نکرده، خودت آدم نشوي، بچه ات آدم نيست، گرچه به صورت، آدم باشد. اگر مي خواهي از [تربيت صحيح] بچه ها، آسوده خاطر باشي، بايد خودت آدم باشي يک فرزند ناجور از ده تا بچه ي صالح، زحمتش زيادتر است. اگر فرزندانت، خراب شدند، خودت کرده اي اين بچه هم مثل خودت شده است، بچه ي تو است. فرزند نهال انسان است. اگر اصل خراب نباشد نهال خراب نمي شود.»
«انسان شدن به اين است که از محرمات الهي فاصله گرفته شود. جواب هوي و هوس داده شود. اگر بتواني از کلک زدن صرف نظر کني، آن گاه انسان مي شوي.»
آيت الله مشکيني:
«پنهان کردن عبادت و هرعمل نيکي که مؤمن انجام دهد، به جز مواردي که ظاهر کردن آنها مباح است يا امر به اظهار قولي و عملي آنها شده است، مطلوب خداوند و مورد ترغيب اوست. زيرا اين که نفس انسان را از گرفتار شدن به بعضي از رذائل اخلاقي اش: عجب، ريا، تکبر، حب مقام و مانند آنها، حفظ مي کند و عمل او را از اختلاط با هدف هاي نادرست، خالص مي کند و او را به اعمالي که سزاوار است مخفيانه انجام شوند، هدايت مي کند.»
آيت الله حق شناس:
«ابليس، شاگرد نفس است، اگر شما بخواهيد اين نفس را که استاد شيطان است، بکوبيد و رامش کنيد، بايد خود را فقير کنيد [يعني] بايد خودتان را در مقابل عظمت حضرت حق، هيچ بدانيد. بعد از اين مرحله، مرحله ي شب زنده داري است. اين دو راه، راه مبارزه با نفس است.
بايد نه آنقدر تنبل باشيد که مردم بگويند وبال جامعه است و نه آنقدر فعاليت در دنيا داشته باشيد که عرف بگويد چهار دست و پا افتاده روي دنيا».
«اگر اراده کني که خودت را [از گناه] حفظ کني، پروردگار هم در هنگام ارتکاب معاصي، براي تو ايجاد مانع مي کند.»
آيت الله مجتهدي:
«بازارها، هرشب به حساب دفترشان مي رسند. سود و ضرر و طلبکاري و بدهکاري را مي نويسند. اگر هر شب، حساب و کتاب نکنند، ناگهان مي بينند مقدار قابل توجهي ضرر کرده اند. انسان هم بايد هر روز به حساب نفس خود برسد تا خداي نکرده ضرر نکند و يا ورشکست و عاقبت به شر نشود. شب، هنگام خوابيدن، بيانديش که چه کرده اي. چشمانت کجاها نگاه کرده، زبانت چه ها گفته، کجاها رفته اي و … اگر بدي کرده بودي، خود را سرزنش کن و تصميم بگير آن کار را تکرار نکني.»
«عيب هاي ديگران را بازگو مکنيد. آنها را بپوشانيد و از ديدن عيب يا لغزش کسي، اظهارخوشحالي ننماييد. حتي اگر آن شخص با شما رفتار خوبي نداشته باشد. ساعتي را درحال خود تأمل کنيد و ببينيد اگر کسي، عيبي را از شما در نزد ديگران فاش کند، حال شما چگونه خواهد شد؟ حال ديگران را با خود قياس کنيد.»
آيت الله محمد هادي مروي:
دو چيز،حجاب قلب انسان است: پرگويي و ولگردي قلب. اينکه در نماز يکي از مشکلات، حضور قلب است به خاطر اين است که روح ما دنبال دنيا مي رود. اين مال ولگردي روح است. اگر روح را در کنترل درآوريم، کار مهمي کرده ايم و نماز، بدون حضور قلب، پذيرفته نيست: «لاصلوة الاّ بحضور القلب». يعني قلب را بايد کنترل کرد قبل از نماز بايد تمرکز کرد که اين تمرکز،حضور قلب مي آورد. دو رکعت نماز با حضور قلب از هزاران رکعت نماز بدون حضور قلب بهتر است.
منبع:نشريه قدر ،شماره 21
/خ