چرا با اين كه اين همه به ائمه ـ عليهم السّلام ـ توسل مي جوئيم ولي تا حالا هيچ كدام را نديده ايم چه در خواب چه در بيداري؟

پاسخ پرسش را در ضمن نكته هاي زيل بيان مي كنيم:
1. ديدن ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ (در خواب) و ديدن امام مهدي ـ عليه السّلام ـ در بيداري و خواب گرچه توفيق بزرگي است اما وظيفة ما در عصر غيبت نمي باشد[1]زيرا وظيفه همگان عمل به تكاليف است از اين رو اگر به واجبات عمل و از محرمات اجتناب كنيم و در طول عمرمان لحظه اي امام را در خواب يا بيداري نبينيم بهشت در انتظارمان خواهد بود.
2. گرچه ديدن امام(در خواب يا بيداري) امر محالي نمي باشد در عين حال كار آساني نيز نمي باشد كه بتوان با چند بار متوسل شدن به آن رسيد و اصولاً ديدن امام روشمند هم نمي باشد تا گفته شود كه هر كس فلان دعاها را بخواند يا چند سال متوسل شود امام را مي بيند و هرگز كسي نه گفته است كه اگر شما فلان كارهاي خير را انجام بدهيد يا چند بار متوسل شويد حتماً امام را خواهيد ديد. و در طول تاريخ هم كساني كه خدمت حضرت رسيده اند افراد بسيار ممتاز و داراي روحي بسيار لطيف بوده اند و هرگز هم به آن تظاهر نكرده اند.
آن را كه خبر شد خبري باز نيامد.
3. براي رسيدن به فيض ديدار پيشوايان ديني علاوه بر عنصر تقوا و لطافت روح عنصر مصلحت نيز شرط است چرا كه گاهي شخص مؤمن و متقي درخواست ديدار با امام ـ عليه السّلام ـ را مي نمايد اما از آن جا كه ممكن است اين شخص ظرفيت ديدار را نداشته باشد و يا در آينده با نقل ديدار خود از احساسات پاك ديگران سوء استفاده كند و يا امثال اين لغزش ها برايش پيش بيايددراين صورت مي توان اذعان نمودكه ديدن پيشوايان ديني و توقع ديدار امامان معصوم-عليه السلام- براي او صلاح نبوده وتوقع انجام كار خلاف حكمت است و البته ائمه ـ عليهم السّلام ـ حكيم اند و رفتار خلاف  حكمت انجام نه مي دهند.
4. در باب توسلات بايدگفت خداي تبارك و تعالي هم عادل است و هم حكيم يعني هم پاداش مي دهد و هم حكيمانه پاداش مي دهد، صلاح هر كس را مي داند و جواب و نتيجه مناسب با حال او را هم خوب مي داند. گفتني است آن كسي كه به خدا وصل مي شود و به او متوسل مي شود نخست بايد بداند كه توسل بدون توفيق الهي نداريم و اگر خدا توفيق توسل را ندهد هيچ كس به درجه توسل نه مي رسد يعني هر توسل جوينده اي قبل از آن كه خود را طلب كار از خدا بداند بايد خود را بدهكار خدا و شاكر توفيق او بداند و در اين فرض است كه خداي بزرگ دعا و توسلات دست و پا شكسته بندگانش را به فضل و كرمش بي جواب نمي گذارد و جواب و پاداشي كه خدا به او مي دهد طبق صلاح ديد الهي مي باشد زيرا او به احوال بندگانش آگاه است. از اين رو گاهي نتيجه توسلات شخص را به تأخير  مي اندازد تا بنده اش با او ارتباط بيشتري داشته باشد و در سايه ارتباط بيشتر به كمالات بيشتري برسد، و گاهي نتيجه توسلات شخص را نابودي بعضي از عوارض كارهاي زشت و حرام او قرار مي دهد و گاهي نيز نتيجه توسلات را به آخرت موكول مي كند.
پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمودند:«خداوند به سبب دعا يكي از سه چيز را به انسان مي دهد، استجابت سريع دعا، و يا(نتيجه) آنرا به آخرت مي اندازد و يا بدي اي را از او دور مي سازد.[2]بنابر آن چه گفته شد، ديدن ائمه اطهار و معصومين ـ عليهم السّلام ـ تكليف نمي باشد و ديدن ائمه ـ عليهم السّلام ـ گرچه محال نمي باشد اما به اين راحتي ها هم قابل دسترسي نمي باشد و هرگز هم روشمند نبوده است و كسي نه گفته است اگر شما فلان اعمال را انجام دهيد حتماً خدمت معصوم مي رسيد و آنان هم كه خدمت معصوم رسيده اند و توفيق ملاقات با امام زمان را داشته اند بسيار اندكند و داراي روح هاي بسيار لطيف بوده اند و به آن هم تظاهر نكرده اند و در عين حال توسلات و دعاهايي كه انجام مي شود هم خشنودي خدا را به دنبال دارد و هم اين كه خدا توسلي را بي پاداش نخواهد گذاشت.
پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي فرمايد:«خدا رحمت كند بنده اي را كه از خداوند حاجتي را درخواست كند و بر آن اصرار بورزد چه برآورده شود و چه برآورده نگردد.[3]

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. مكيال المكارم، ج 2،موسوي اصفهاني
2. جنة المأوي، محدث نوري.
 
پي نوشت ها:
[1] . فصلنامه انتظار، سال چهارم، شماره يازدهم و دوازدهم، ص 30، آيت الله مكارم مي فرمايند: ما مأمور به چنين تكليفي نيستيم.
[2] . مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، ج 93، ص 294؛ مشكيني، علي، مصباح المنير، قم، انتشارات ياسر، ص13؛ به نقل از حر عاملي، وسايل الشيعة، ابواب الدعاء، بابهاي  1، 2، 3.
[3] . پرسشها و پاسخ هاي برگزيده، گروه محققان، دفتر نشر معارف، نوبت چاپ دوم، تنظيم و نظارت: نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاه ها. ج 9، ص 70 به نقل از محمدي ري شهري، ميزان الحكمة، ج 2، ص 880.